Psalms 88
1 A Song, a Psalm for the sons of Korah. To the chief Musician. Upon Mahalath Leannoth. An instruction. Of Heman the Ezrahite. Jehovah, God of my salvation, I have cried by day [and] in the night before thee.
Drottinn, þú Guð minn og hjálpari minn, ég ákalla þig um daga og nætur.
2 Let my prayer come before thee; incline thine ear unto my cry.
Svaraðu bænum mínum! Hlustaðu á hróp mitt,
því að ég er altekinn ótta og finn dauðann nálgast. (Sheol h7585)
4 I am reckoned with them that go down into the pit; I am as a man that hath no strength:
„Líf hans er að fjara út, “segja sumir, „það er vonlaust með hann.“
5 Prostrate among the dead, like the slain that lie in the grave; whom thou rememberest no more, and who are cut off from thy hand.
Ég er einn og yfirgefinn og bíð þess eins að deyja, rétt eins og þeir sem falla á vígvellinum.
6 Thou hast laid me in the lowest pit, in dark places, in the deeps.
Þú hefur varpað mér niður í myrkradjúp.
7 Thy fury lieth hard upon me, and thou hast afflicted [me] with all thy waves. (Selah)
Reiði þín hefur þrýst mér niður, hver holskeflan á fætur annarri kaffærir mig.
8 Thou hast put my familiar friends far from me; thou hast made me an abomination unto them: I am shut up, and I cannot come forth.
Vinir mínir sneru við mér bakinu og eru horfnir – það var af þínum völdum. Ég er innikróaður, sé enga undankomuleið.
9 Mine eye consumeth by reason of affliction. Upon thee, Jehovah, have I called every day; I have stretched out my hands unto thee.
Augu mín eru blinduð af tárum. Daglega kalla ég eftir hjálp þinni. Ó, Drottinn, ég lyfti höndum í bæn um náð!
10 Wilt thou do wonders to the dead? shall the shades arise and praise thee? (Selah)
Gerðu kraftaverk svo að ég deyi ekki, því hvað gagnar mér hjálp þín ef ég ligg kaldur í gröfinni? Þá get ég ekki lofað þig!
11 Shall thy loving-kindness be declared in the grave? thy faithfulness in Destruction?
Geta hinir látnu vegsamað gæsku þína? Syngja þeir um trúfesti þína?!
12 Shall thy wonders be known in the dark? and thy righteousness in the land of forgetfulness?
Getur myrkrið borið vitni um máttarverk þín? Hvernig eiga þeir sem búa í landi gleymskunnar að tala um hjálp þína?
13 But as for me, Jehovah, I cry unto thee, and in the morning my prayer cometh before thee.
Ó, Drottinn, dag eftir dag bið ég fyrir lífi mínu.
14 Why, O Jehovah, castest thou off my soul? [why] hidest thou thy face from me?
Drottinn, hvers vegna hefur þú útskúfað mér? Af hverju hefur þú snúið þér burt frá mér og litið í aðra átt?
15 I am afflicted and expiring from my youth up; I suffer thy terrors, [and] I am distracted.
Allt frá æsku hef ég átt erfiða ævi og oft staðið andspænis dauðanum. Ég er magnþrota gagnvart örlögum þeim sem þú hefur búið mér.
16 Thy fierce anger hath gone over me; thy terrors have brought me to nought:
Heift þín og reiði hefur lamað mig. Þessi skelfing þín hefur næstum gert út af við mig.
17 They have surrounded me all the day like water; they have compassed me about together.
Alla daga hvolfist hún yfir mig.
18 Lover and associate hast thou put far from me: my familiar friends are darkness.
Ástvinir, félagar og kunningjar – öll eru þau farin. Ég sit hér einn í myrkri.
