Psalms 78
1 An instruction. Of Asaph. Give ear, O my people, to my law; incline your ears to the words of my mouth.
Asəfin maskili. Ey xalqım, təlimimi dinləyin, Dilimdən çıxan sözləri eşidin.
2 I will open my mouth in a parable; I will utter riddles from of old,
Ağzımı bu məsəllə açıb Keçmişdəki müəmmaları bəyan edəcəyəm.
3 Which we have heard and known, and our fathers have told us:
Bunları eşitmişik, bilirik, Bizə atalarımız nəql edib.
4 We will not hide [them] from their sons, shewing forth to the generation to come the praises of Jehovah, and his strength, and his marvellous works which he hath done.
Bunu onların nəvələrindən gizlətməyəcəyik; Rəbbin həmdə layiq işlərini, Onun qüdrətini, etdiyi xariqələri Gələcək nəsillərə söyləyəcəyik.
5 For he established a testimony in Jacob, and appointed a law in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children;
Rəbb öyüd vermək üçün Yaqub nəslinə – İsrailə bir təlim qoydu. Ata-babalarımıza əmr etdi ki, Bu təlimi övladlarına öyrətsin.
6 That the generation to come might know [them], the children that should be born; that they might rise up and tell [them] to their children,
Qoy gələcək nəsil də bilsin, Gələcəkdə doğulacaq övladlar da Balalarına bu təlimi verə bilsin.
7 And that they might set their hope in God, and not forget the works of God, but observe his commandments;
Qoy ümidlərini Allaha bağlasınlar, Allahın işlərini unutmasınlar, Əmrlərini yerinə yetirsinlər.
8 And might not be as their fathers, a stubborn and rebellious generation, a generation that prepared not their heart, and whose spirit was not stedfast with God.
Qoy ata-babaları kimi olmasınlar, Çünki onlar dikbaş, üsyankar bir nəsil idi. Allaha ürəkləri dönük, Könülləri vəfasız idi.
9 The sons of Ephraim, armed bowmen, turned back in the day of battle.
Efrayim övladları ox-kamanla silahlandılar, Amma döyüş günü tez geriyə qayıtdılar.
10 They kept not the covenant of God, and refused to walk in his law;
Allahın əhdini pozanlar belə etdilər, Sənin qanunlarınla yaşamaq istəmədilər.
11 And forgot his doings, and his marvellous works which he had shewn them.
Allahın işlərini, Göstərdiyi xariqələrini unutdular.
12 In the sight of their fathers had he done wonders, in the land of Egypt, the field of Zoan.
Allah Misir torpağında, Soan bölgəsində, Ata-babalarının gözləri önündə xariqələr göstərmişdi.
13 He clave the sea, and caused them to pass through; and made the waters to stand as a heap;
Dənizi yarıb onları keçirmişdi, Suları divar kimi saxlamışdı.
14 And he led them with a cloud in the daytime, and all the night with the light of fire.
Onlara gündüz buludla, Bütün gecə şəfəq saçan alovla yol göstərmişdi.
15 He clave rocks in the wilderness, and gave [them] drink as out of the depths, abundantly;
Çöldə qayaları yarmışdı, İçsinlər deyə ümman kimi bol su çıxarmışdı.
16 And he brought streams out of the rock, and caused waters to run down like rivers.
Qayadan suları sel kimi çıxarmışdı, Bu suları çaylar kimi axıtmışdı.
17 Yet they still went on sinning against him, provoking the Most High in the desert;
Amma onlar günah etməyi davam etdirdilər, Səhrada Haqq-Taalaya qarşı üsyankar oldular.
18 And they tempted God in their heart, by asking meat for their lust;
İştahaları artdı, yemək tələb etdilər, Ürəklərində Allahı sınağa çəkdilər.
19 And they spoke against God: they said, Is God able to prepare a table in the wilderness?
Allahın əleyhinə belə danışdılar: «Məgər Allah çöldə süfrə qura bilər?
20 Behold, he smote the rock, and waters gushed out, and streams overflowed; is he able to give bread also, or provide flesh for his people?
Nə olsun qayaya vuranda sular axdı, Sellər aşıb-daşdı. Görəsən O, çörək verə bilərmi? Xalqına ət verə bilərmi?»
21 Therefore Jehovah heard, and was wroth; and fire was kindled against Jacob, and anger also went up against Israel:
Rəbb bunu eşidərkən qəzəbləndi, Yaquba qarşı alovunu yerə tökdü, İsrailə qarşı hiddəti artdı.
22 Because they believed not in God, and confided not in his salvation;
Çünki onlar Allaha inanmırdılar, Onun qurtuluşuna arxalanmırdılar.
23 Though he had commanded the clouds from above, and had opened the doors of the heavens,
Bununla belə, uca səmaya əmr etdi, Göylərin qapılarını açdırdı.
24 And had rained down manna upon them to eat, and had given them the corn of the heavens.
Onlara yemək üçün manna yağdırdı, Göylərin taxılını verdi.
25 Man did eat the bread of the mighty; he sent them provision to the full.
İnsan mələklərin çörəyindən yedi, Onlara doyunca yemək verildi.
26 He caused the east wind to rise in the heavens, and by his strength he brought the south wind;
Göylərdə şərq küləyini əsdirdi, Qüdrəti ilə cənub küləyini gətirdi.
27 And he rained flesh upon them as dust, and feathered fowl as the sand of the seas,
Başlarına toz kimi ət yağdırdı, Onlara dənizdəki qum qədər quşlar göndərdi.
28 And he let it fall in the midst of their camp, round about their habitations:
Düşərgələrinin ortasına, Qaldıqları yerin ətrafına səpələdi.
29 And they did eat, and were well filled; for that they lusted after, he brought to them.
Onlar doyunca, çox yedi, İştahaları çəkən şeyləri onlara verdi.
30 They were not alienated from their lust, their meat was yet in their mouths,
Lakin iştahaları qurtarmamış, Yemək ağızlarında olarkən
31 When the anger of God went up against them; and he slew the fattest of them, and smote down the chosen men of Israel.
Allah onlara qarşı hiddətini artırdı, Ətli-canlılarını qırdı, İsrail igidlərini vurub yerə sərdi.
32 For all this, they sinned still, and believed not in his marvellous works;
Bununla belə, günahlarını davam etdirdilər, Onun xariqələrinə inanmadılar.
33 And he consumed their days in vanity, and their years in terror.
Buna görə də günlərini puç etdi, Dəhşətlə ömürlərini sona yetirdi.
34 When he slew them, then they sought him, and returned and sought early after God;
Ölənləri görüb Allahı axtardılar, Geri dönüb Allahı səylə aradılar.
35 And they remembered that God was their rock, and God, the Most High, their redeemer.
Yadlarına düşdü ki, Allah onların Qayası idi, Allah-Taala onların Satınalanı idi.
36 But they flattered him with their mouth, and lied unto him with their tongue;
Lakin ağızları ilə Ona yaltaqlanırdılar, Dilləri ilə Ona yalan danışırdılar.
37 For their heart was not firm toward him, neither were they stedfast in his covenant.
Qəlblərində Ona qarşı dönük olmuşdular, Əhdinə vəfasız çıxmışdılar.
38 But he was merciful: he forgave the iniquity, and destroyed [them] not; but many a time turned he his anger away, and did not stir up all his fury:
Allah isə rəhmlidir, günahı bağışlayır, Günahkarı yox etmir. Dəfələrlə qəzəbini saxlayır, Hiddətini tamamilə oyanmağa qoymayır.
39 And he remembered that they were flesh, a breath that passeth away and cometh not again.
Yada saldı ki, onlar yalnız bəşərdir, Onlar əsən, geri dönməyən küləyə bənzəyir.
40 How oft did they provoke him in the wilderness, and grieve him in the desert!
Neçə dəfə səhrada Ona qarşı üsyankar oldular, Neçə dəfə çöllükdə Onu kədərləndirdilər!
41 And they turned again and tempted God, and grieved the Holy One of Israel.
Allahı dönə-dönə sınadılar, İsrailin Müqəddəsinin xətrinə dəydilər.
42 They remembered not his hand, the day when he delivered them from the oppressor,
Xatırlamadılar Onun qüdrətini, Düşməndən azad etdiyi günü,
43 How he set his signs in Egypt, and his miracles in the field of Zoan;
Misirdə göstərdiyi əlamətləri, Soan bölgəsində göstərdiyi möcüzələri.
44 And turned their rivers into blood, and their streams, that they could not drink;
Misirlilər sulardan içə bilməsinlər deyə Suları qana döndərib çaylardan axıtmışdı.
45 He sent dog-flies among them, which devoured them, and frogs, which destroyed them;
Onları göndərdiyi mozalanlara yem etmişdi, Göndərdiyi qurbağalar ölkələrini xarabaya çevirmişdi.
46 And he gave their increase unto the caterpillar, and their labour unto the locust;
Əkinlərini tırtıllara, Zəhmətlərinin bəhərini çəyirtkələrə vermişdi.
47 He killed their vines with hail, and their sycamore trees with hail-stones;
Üzümlərini dolu ilə, Firon ənciri ağaclarını şaxta ilə məhv etmişdi.
48 And he delivered up their cattle to the hail, and their flocks to thunderbolts.
Naxırlarını dolu ilə, Sürülərini şimşəklə qırmışdı.
49 He cast upon them the fierceness of his anger, wrath, and indignation, and distress, — a mission of angels of woes.
Onların üzərinə qızğın qəzəbini, Hirsini, hiddətini, dərdləri, Bir qoşun ölüm mələklərini tökmüşdü.
50 He made a way for his anger; he spared not their soul from death, but gave their life over to the pestilence;
Qızğın qəzəbinə yol açmışdı, Əsirgəmədən canlarına ölüm vermişdi, Həyatlarına bəla gətirmişdi.
51 And he smote all the firstborn in Egypt, the first-fruits of their vigour in the tents of Ham.
Hər Misirlinin ilk oğlunu, Ham nəslindən hər kişinin belindən gələn ilk oğlunu qırmışdı.
52 And he made his own people to go forth like sheep, and guided them in the wilderness like a flock;
Öz xalqını isə qoyun kimi oradan çıxarmışdı, Çöldən onları sürü kimi aparmışdı.
53 And he led them safely, so that they were without fear; and the sea covered their enemies.
Onları qorxudan uzaq, asayiş içində aparmışdı, Düşmənləri isə dənizdə qərq olmuşdu.
54 And he brought them to his holy border, this mountain, which his right hand purchased;
Onları Öz müqəddəs torpağına, Sağ əli ilə aldığı dağlar diyarına gətirdi.
55 And he drove out the nations before them, and allotted them for an inheritance by line, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.
Onların qarşısından başqa millətləri qovdu, Torpaqlarını da İsrail qəbilələrinə mülk olaraq payladı, Yaşamaq üçün yurd-yuvalarını onlara verdi.
56 But they tempted and provoked God, the Most High, and kept not his testimonies,
Lakin onlar Allah-Taalanı sınadılar, Ona qarşı üsyankar oldular, Göstərişlərinə əməl etmədilər.
57 And they drew back and dealt treacherously like their fathers: they turned like a deceitful bow.
Ataları kimi dönüklük və xəyanət etdilər, Xarab kamandan atılan ox kimi əyri getdilər.
58 And they provoked him to anger with their high places, and moved him to jealousy with their graven images.
Onu səcdəgahları ilə qəzəbləndirdilər, Onu yonma bütləri ilə qısqandırdılar.
59 God heard, and was wroth, and greatly abhorred Israel:
Bunları eşidən Allah çox hiddətləndi, İsraili tamamilə rədd etdi.
60 And he forsook the tabernacle at Shiloh, the tent where he had dwelt among men,
İnsanlar arasında qaldığı çadırını, Şilodakı məskənini tərk etdi.
61 And gave his strength into captivity, and his glory into the hand of the oppressor;
Qüdrətini əsarətə, Şərəfini düşmən əlinə təslim etdi.
62 And delivered up his people unto the sword, and was very wroth with his inheritance:
Öz xalqını qılıncdan keçirtdi, Öz irsini qəzəbinə düçar etdi.
63 The fire consumed their young men, and their maidens were not praised in [nuptial] song;
İgidləri alov uddu, Nişanlı qızlara toy çalınmadı.
64 Their priests fell by the sword, and their widows made no lamentation.
Kahinləri qılınclarla qırıldı, Arvadları dul qaldı, gözlərinin yaşı qurudu.
65 Then the Lord awoke as one out of sleep, like a mighty man that shouteth aloud by reason of wine;
O zaman Xudavənd yuxulu insan kimi oyandı, Sanki şərabın təsirindən ayılan bir pəhləvandır.
66 And he smote his adversaries in the hinder part, and put them to everlasting reproach.
Düşmənlərini vuraraq geri atdı, Əbədi olaraq onları rüsvay etdi.
67 And he rejected the tent of Joseph, and chose not the tribe of Ephraim,
Yusifin nəslini rədd etdi, Efrayim qəbiləsini seçmədi.
68 But chose the tribe of Judah, the mount Zion which he loved;
Yəhuda qəbiləsini, Sevdiyi Sion dağını seçdi.
69 And he built his sanctuary like the heights, like the earth which he hath founded for ever.
Öz Müqəddəs məkanını səma kimi, Əbədi qurduğu dünya kimi tikdi.
70 And he chose David his servant, and took him from the sheepfolds:
Çoban olan qulu Davudu seçdi, Onu qoyun ağıllarından götürdü.
71 From following the suckling-ewes, he brought him to feed Jacob his people, and Israel his inheritance.
Əmlik quzuların qayğısına qalanı gətirdi, Xalqı Yaqub nəslinin və Öz irsi İsrailin çobanı etdi.
72 And he fed them according to the integrity of his heart, and led them by the skilfulness of his hands.
Davud onları kamil ürəklə otardı, Əlindən gələn məharətlə onları irəli apardı.
