Psalms 77

1 To the chief Musician. On Jeduthun. Of Asaph. A Psalm. My voice is unto God, and I will cry; my voice is unto God, and he will give ear unto me.

برای رهبر سرایندگان: برای یِدوتون. مزمور آساف. با صدایی بلند به سوی خدا فریاد برمی‌آورم! به سوی خدا فریاد برمی‌آورم تا صدای مرا بشنود.

2 In the day of my trouble, I sought the Lord: my hand was stretched out in the night, and slacked not; my soul refused to be comforted.

به هنگام گرفتاری از خدا کمک می‌طلبم. تمام شب به سوی او دست نیاز دراز می‌کنم. تا دعایم را مستجاب نکند آرام نخواهم گرفت.

3 I remembered God, and I moaned; I complained, and my spirit was overwhelmed. (Selah)

خدا را به یاد می‌آورم و از حسرت می‌نالم. به فکر فرو می‌روم و پریشان می‌شوم.

4 Thou holdest open mine eyelids; I am full of disquiet and cannot speak.

او نمی‌گذارد خواب بچشمانم بیاید. از شدت ناراحتی نمی‌توانم حرف بزنم.

5 I consider the days of old, the years of ancient times.

به روزهای گذشته فکر می‌کنم، به سالهایی که پشت سر نهاده‌ام می‌اندیشم.

6 I remember my song in the night; I muse in mine own heart, and my spirit maketh diligent search.

تمام شب را در تفکر می‌گذرانم و از خود می‌پرسم:

7 Will the Lord cast off for ever? and will he be favourable no more?

«آیا خداوند مرا برای همیشه ترک کرده است؟ آیا او دیگر هرگز از من راضی نخواهد شد؟

8 Hath his loving-kindness ceased for ever? hath [his] word come to an end from generation to generation?

آیا دیگر هرگز به من محبت نخواهد کرد؟ آیا دیگر هرگز به قول خود وفا نخواهد کرد؟

9 Hath God forgotten to be gracious? or hath he in anger shut up his tender mercies? (Selah)

آیا خدا مهربانی و دلسوزی را فراموش کرده است؟ آیا غضب او باعث شده در رحمت او بسته شود؟»

10 Then said I, This is my weakness: — the years of the right hand of the Most High

سپس به خود می‌گویم: «این از ضعف من است که چنین فکر می‌کنم. پس سالهایی را که دست خداوند قادر متعال در کار بوده است به یاد خواهم آورد.»

11 Will I remember, — the works of Jah; for I will remember thy wonders of old,

بله، معجزات و کارهای بزرگی را که خداوند انجام داده است به یاد خواهم آورد

12 And I will meditate upon all thy work, and muse upon thy doings.

و در کارهای شگفت‌انگیز او تفکر خواهم کرد.

13 O God, thy way is in the sanctuary: who is so great a god as God?

ای خدا، تمام راههای تو پاک و بی‌عیب است! خدایی به بزرگی و عظمت تو وجود ندارد.

14 Thou art the God that doest wonders; thou hast declared thy strength among the peoples.

تو خدایی هستی که معجزه می‌کنی و قدرت خود را بر قومها نمایان می‌سازی.

15 Thou hast with [thine] arm redeemed thy people, the sons of Jacob and Joseph. (Selah)

با دست توانای خود بنی‌اسرائیل را رهانیدی.

16 The waters saw thee, O God, the waters saw thee; they trembled, yea, the depths were troubled:

آبها وقتی تو را دیدند به عقب رفتند و اعماق دریا به لرزه درآمد.

17 The thick clouds poured out water; the skies sent out a sound, yea, thine arrows went abroad:

از ابرها باران بارید. در آسمان رعد و برق پدید آمد و تیرهای آتشین به هر سو جهید.

18 The voice of thy thunder was in the whirlwind, lightnings lit up the world; the earth was troubled and it quaked.

در میان گردباد صدای رعد شنیده شد و برق آسمان دنیا را روشن کرد. زمین تکان خورد و لرزید.

19 Thy way is in the sea, and thy paths are in the great waters; and thy footsteps are not known.

از میان دریا جایی که هرگز به فکر کسی نمی‌رسید راهی پدید آوردی

20 Thou leddest thy people like a flock by the hand of Moses and Aaron.

و مانند یک شبان، بنی‌اسرائیل را به رهبری موسی و هارون از آن عبور دادی.