Psalms 74

1 An instruction: of Asaph. Why, O God, hast thou cast off for ever? [why] doth thine anger smoke against the sheep of thy pasture?

۱ قصیده آساف چرا‌ای خدا ما را ترک کرده‌ای تا به ابدو خشم تو بر گوسفندان مرتع خودافروخته شده است؟

2 Remember thine assembly, which thou hast purchased of old, which thou hast redeemed [to be] the portion of thine inheritance, this mount Zion, wherein thou hast dwelt.

۲ جماعت خود را که ازقدیم خریده‌ای، بیاد آور و آن را که فدیه داده‌ای تا سبط میراث تو شود و این کوه صهیون را که درآن ساکن بوده‌ای.

3 Lift up thy steps unto the perpetual desolations: everything in the sanctuary hath the enemy destroyed.

۳ قدمهای خود را بسوی خرابه های ابدی بردار زیرا دشمن هرچه را که درقدس تو بود خراب کرده است.

4 Thine adversaries roar in the midst of thy place of assembly; they set up their signs [for] signs.

۴ دشمنانت درمیان جماعت تو غرش می‌کنند و علمهای خودرا برای علامات برپا می‌نمایند.

5 [A man] was known as he could lift up axes in the thicket of trees;

۵ و ظاهرمی شوند چون کسانی که تبرها را بر درختان جنگل بلند می‌کنند.

6 And now they break down its carved work altogether, with hatchets and hammers.

۶ و الان همه نقشهای تراشیده آن را به تبرها و چکشها خرد می‌شکنند.

7 They have set on fire thy sanctuary, they have profaned the habitation of thy name to the ground.

۷ قدس های تو را آتش زده‌اند و مسکن نام تو را تابه زمین بی‌حرمت کرده‌اند.

8 They said in their heart, Let us destroy them together: they have burned up all God's places of assembly in the land.

۸ و در دل خودمی گویند آنها را تمام خراب می‌کنیم. پس جمیع کنیسه های خدا را در زمین سوزانیده‌اند.

9 We see not our signs; there is no more any prophet, neither is there among us any that knoweth how long.

۹ آیات خود را نمی بینیم و دیگر هیچ نبی نیست. و درمیان ما کسی نیست که بداند تا به کی خواهد بود.

10 How long, O God, shall the adversary reproach? Shall the enemy contemn thy name for ever?

۱۰ ‌ای خدا، دشمن تا به کی ملامت خواهد کرد؟ وآیا خصم، تا به ابد نام تو را اهانت خواهد نمود؟

11 Why withdrawest thou thy hand, and thy right hand? [pluck it] out of thy bosom: consume [them].

۱۱ چرا دست خود یعنی دست راست خویش رابرگردانیده‌ای؟ آن را از گریبان خود بیرون کشیده، ایشان را فانی کن.

12 But God is my king of old, accomplishing deliverances in the midst of the earth.

۱۲ و خدا از قدیم پادشاه من است. او در میان زمین نجات‌ها پدید می‌آورد.

13 Thou didst divide the sea by thy strength; thou didst break the heads of the monsters on the waters:

۱۳ تو به قوت خوددریا را منشق ساختی و سرهای نهنگان را در آبهاشکستی.

14 Thou didst break in pieces the heads of leviathan, thou gavest him to be meat to those that people the desert.

۱۴ سرهای لویاتان را کوفته، و او را خوراک صحرانشینان گردانیده‌ای.

15 Thou didst cleave fountain and torrent, thou driedst up ever-flowing rivers.

۱۵ توچشمه‌ها و سیلها را شکافتی و نهرهای دائمی راخشک گردانیدی.

16 The day is thine, the night also is thine; thou hast prepared the moon and the sun:

۱۶ روز از آن توست و شب نیزاز آن تو. نور و آفتاب را تو برقرار نموده‌ای.

17 Thou hast set all the borders of the earth; summer and winter — thou didst form them.

۱۷ تمامی حدود جهان را تو پایدار ساخته‌ای. تابستان و زمستان را تو ایجاد کرده‌ای.

18 Remember this, that an enemy hath reproached Jehovah, and a foolish people have contemned thy name.

۱۸ ‌ای خداوند این را بیادآور که دشمن ملامت می‌کند و مردم جاهل نام تو را اهانت می‌نمایند.

19 Give not up the soul of thy turtle-dove unto the wild beast; forget not the troop of thine afflicted for ever.

۱۹ جان فاخته خود را به‌جانور وحشی مسپار. جماعت مسکینان خود را تا به ابد فراموش مکن.

20 Have respect unto the covenant; for the dark places of the earth are full of the dwellings of violence.

۲۰ عهد خود را ملاحظه فرما زیرا که ظلمات جهان از مسکن های ظلم پراست.

21 Oh let not the oppressed one return ashamed; let the afflicted and needy praise thy name.

۲۱ مظلومان به رسوایی برنگردند. مساکین و فقیران نام تو را حمدگویند.

22 Rise up, O God, plead thine own cause: remember how the foolish man reproacheth thee all the day;

۲۲ ‌ای خدا برخیز و دعوای خود را برپادار؛ و بیادآور که احمق تمامی روز تو را ملامت می‌کند.

23 Forget not the voice of thine adversaries: the tumult of those that rise up against thee ascendeth continually.

۲۳ آواز دشمنان خود را فراموش مکن وغوغای مخالفان خود را که پیوسته بلند می‌شود.