Psalms 69
1 To the chief Musician. Upon Shoshannim. [A Psalm] of David. Save me, O God; for the waters are come in unto [my] soul.
Frelsaðu mig, ó Guð, því að vatnið hækkar sífellt
2 I sink in deep mire, where there is no standing; I am come into the depths of waters, and the flood overfloweth me.
og ég sekk æ dýpra í þessa botnlausu leðju.
3 I am weary with my crying, my throat is parched; mine eyes fail while I wait for my God.
Ég er útgrátinn og örmagna, hálsinn þurr og sár og augun þrútin. Góði Guð, bjargaðu mér!
4 They that hate me without a cause are more than the hairs of my head; they that would destroy me, being mine enemies wrongfully, are mighty: then I restored that which I took not away.
Þeir eru margir sem hata mig að ástæðulausu, fjöldi manna sem brugga mér banaráð. Þó er ég saklaus. Þeir heimta að ég bæti það sem ég hef ekki brotið!
5 Thou, O God, knowest my foolishness, and my trespasses are not hidden from thee.
Ó, Guð, þú þekkir heimsku mína og syndir.
6 Let not them that wait on thee, Lord, Jehovah of hosts, be ashamed through me; let not those that seek thee be confounded through me, O God of Israel.
Drottinn Guð, þú sem ræður hersveitum himnanna, láttu mig ekki verða til hneykslunar þeim sem treysta þér. Þú Guð Ísraels, forðaðu mér frá því að valda þeim vonbrigðum,
7 Because for thy sake I have borne reproach; confusion hath covered my face.
þó svo að þín vegna sé ég hæddur og smáður.
8 I am become a stranger unto my brethren, and an alien unto my mother's sons;
Jafnvel bræður mínir sniðganga mig!
9 For the zeal of thy house hath devoured me, and the reproaches of them that reproach thee have fallen upon me.
Guð, þú ert í huga mér öllum stundum og um musteri þitt hugsa ég. Og vegna þess að ég held uppi málstað þínum, hata þeir mig, rétt eins og þig.
10 And I wept, my soul was fasting: that also was to my reproach; —
Ég hef fastað og iðrast frammi fyrir þér, en þeir hæddu mig engu að síður.
11 And I made sackcloth my garment: then I became a proverb to them.
Ég klæddist hærusekk – tákni auðmýktar og iðrunar – og þá ortu þeir um mig níðvísu!
12 They that sit in the gate talk of me, and [I am] the song of the drunkards.
Ég er nýjasta fréttin í bænum og jafnvel rónarnir spotta mig!
13 But as for me, my prayer is unto thee, Jehovah, in an acceptable time: O God, in the abundance of thy loving-kindness answer me, according to the truth of thy salvation:
En ég held áfram að biðja til þín, Drottinn, og gefst ekki upp, því að þú hlustar! Svaraðu mér með blessun þinni og miskunnaðu mér.
14 Deliver me out of the mire, let me not sink; let me be delivered from them that hate me, and out of the depths of waters.
Dragðu mig upp úr leðjunni, Drottinn, ég finn að ég er að sökkva! Forðaðu mér frá óvinum mínum, úr þessum hræðilega pytti!
15 Let not the flood of waters overflow me, neither let the deep swallow me up; and let not the pit shut its mouth upon me.
Láttu ekki flóðið taka mig, hringiðuna svelgja mig!
16 Answer me, O Jehovah; for thy loving-kindness is good: according to the abundance of thy tender mercies, turn toward me;
Ó, Drottinn, svaraðu bænum mínum, vegna gæsku þinnar og náðar við mig.
17 And hide not thy face from thy servant, for I am in trouble: answer me speedily.
Snúðu ekki við mér bakinu, því að ég er í nauðum staddur! Flýttu þér! Komdu og frelsaðu mig!
18 Draw nigh unto my soul, be its redeemer; ransom me because of mine enemies.
Drottinn, komdu og bjargaðu mér! Leystu mig undan ofríki óvina minna.
19 Thou knowest my reproach, and my shame, and my dishonour: mine adversaries are all before thee.
Þú sérð þá og þekkir háðsglósur þeirra, hvernig þeir níða mig niður.
20 Reproach hath broken my heart, and I am overwhelmed: and I looked for sympathy, but there was none; and for comforters, but I found none.
Háðsyrði þeirra hafa sært mig djúpu sári og andi minn örmagnast. Ó, ef einhver hefði sýnt mér samúð og einhver viljað hugga mig!
21 Yea, they gave me gall for my food, and in my thirst they gave me vinegar to drink.
Þeir færðu mér eitraðan mat – malurt – og edik við þorstanum.
22 Let their table become a snare before them, and their very welfare a trap;
Verði gleði þeirra að sorg og friður þeirra að skelfingu.
23 Let their eyes be darkened, that they see not, and make their loins continually to shake.
Myrkur komi yfir þá, blinda og ringulreið.
24 Pour out thine indignation upon them, and let the fierceness of thine anger take hold of them.
Reiði þín upptendrist gegn þeim og eldur þinn tortími þeim.
25 Let their habitation be desolate; let there be no dweller in their tents.
Leggðu hús þeirra í rúst svo að þar búi enginn framar.
26 For they persecute him whom thou hast smitten, and they talk for the sorrow of those whom thou hast wounded.
Því að þeir ofsækja þann sem þú hefur slegið og hlæja að kvöl þess sem þú hefur gegnumstungið.
27 Add iniquity unto their iniquity, and let them not come into thy righteousness.
Skráðu hjá þér allar syndir þeirra, já láttu enga gleymast.
28 Let them be blotted out of the book of life, and not be written with the righteous.
Strikaðu þá út af listanum yfir þá sem fá að lifa, leyfðu þeim ekki að njóta lífsins með réttlátum.
29 But I am afflicted and sorrowful: let thy salvation, O God, set me secure on high.
Ó, Guð, frelsaðu mig úr þessari neyð! Ég veit að þú munt bjarga mér!
30 I will praise the name of God with a song, and will magnify him with thanksgiving;
Ég lofa Guð í ljóði, mikla hann með lofsöng.
31 And it shall please Jehovah more than an ox, — a bullock with horns and cloven hoofs.
Það mun gleðja hann meira en margs konar fórnir.
32 The meek shall see it, they shall be glad; ye that seek God, your heart shall live.
Hinir auðmjúku munu sjá að Drottinn hjálpar mér og þeir munu gleðjast. Já, gleðjist, þið sem leitið Guðs!
33 For Jehovah heareth the needy, and despiseth not his prisoners.
Því að Drottinn heyrir hróp hinna snauðu, og snýr ekki við þeim bakinu.
34 Let heavens and earth praise him; the seas, and everything that moveth therein.
Himinn og jörð, lofið Drottin, og hafið og allt sem í því er!
35 For God will save Zion, and will build the cities of Judah; and they shall dwell there, and possess it:
Því að Guð mun frelsa Jerúsalem og endurreisa borgirnar í Júda og þjóð hans mun búa við öryggi.
36 And the seed of his servants shall inherit it, and they that love his name shall dwell therein.
Börnin munu erfa landið og þeir sem elska Drottin njóta þar friðar og velgengni.
