Psalms 66

1 To the chief Musician. A Song: a Psalm. Shout aloud unto God, all the earth:

۱ برای سالار مغنیان. سرود و مزمور ای تمامی زمین، برای خدا بانگ شادمانی بزنید!

2 Sing forth the glory of his name, make his praise glorious;

۲ جلال نام او رابسرایید! و در تسبیح او جلال او را توصیف نمایید!

3 Say unto God, How terrible are thy works! because of the greatness of thy strength, thine enemies come cringing unto thee.

۳ خدا را گویید: «چه مهیب است کارهای تو! از شدت قوت تو دشمنانت نزد تو تذلل خواهند کرد!

4 All the earth shall worship thee, and sing psalms unto thee: they shall sing forth thy name. (Selah)

۴ تمامی زمین تو را پرستش خواهند کرد و تو را خواهند سرایید و به نام توترنم خواهند نمود.» سلاه.

5 Come and see the works of God: he is terrible in [his] doings toward the children of men.

۵ بیایید کارهای خدا را مشاهده کنید. او درکارهای خود به بنی آدم مهیب است.

6 He turned the sea into dry [land]; they went through the river on foot: there did we rejoice in him.

۶ دریا را به خشکی مبدل ساخت و مردم از نهر با پا عبورکردند. در آنجا بدو شادی نمودیم.

7 He ruleth by his power for ever; his eyes observe the nations: let not the rebellious exalt themselves. (Selah)

۷ در توانایی خود تا به ابد سلطنت می‌کند و چشمانش مراقب امت‌ها است. فتنه انگیزان خویشتن را برنیفرازند، سلاه.

8 Bless our God, ye peoples, and make the voice of his praise to be heard;

۸ ‌ای قوم‌ها، خدای ما را متبارک خوانید وآواز تسبیح او را بشنوانید.

9 Who hath set our soul in life, and suffereth not our feet to be moved.

۹ که جانهای ما را درحیات قرار می‌دهد و نمی گذارد که پایهای مالغزش خورد.

10 For thou, O God, hast proved us: thou hast tried us, as silver is tried.

۱۰ زیرا‌ای خدا تو ما را امتحان کرده‌ای و ما را غال گذاشته‌ای چنانکه نقره راغال می‌گذارند.

11 Thou broughtest us into a net, thou didst lay a heavy burden upon our loins;

۱۱ ما را به دام درآوردی و باری گران بر پشتهای ما نهادی.

12 Thou didst cause men to ride over our head; we went through fire and through water: but thou hast brought us out into abundance.

۱۲ مردمان را بر سرما سوار گردانیدی و به آتش و آب در‌آمدیم. پس ما را به‌جای خرم بیرون آوردی.

13 I will go into thy house with burnt-offerings; I will perform my vows to thee,

۱۳ قربانی های سوختنی به خانه تو خواهم آورد. نذرهای خود را به تو وفا خواهم نمود،

14 Which my lips have uttered, and my mouth hath spoken, when I was in trouble.

۱۴ که لبهای خود را بر آنها گشودم و در زمان تنگی خودآنها را به زبان خود آوردم.

15 I will offer up unto thee burnt-offerings of fatted beasts, with the incense of rams; I will offer bullocks with goats. (Selah)

۱۵ قربانی های سوختنی پرواری را نزد تو خواهم گذرانید. گوساله‌ها و بزها را با بخور قوچها ذبح خواهم کرد، سلاه.

16 Come, hear, all ye that fear God, and I will declare what he hath done for my soul.

۱۶ ‌ای همه خداترسان بیایید و بشنوید تا ازآنچه او برای جان من کرده است خبر دهم.

17 I called unto him with my mouth, and he was extolled with my tongue.

۱۷ به دهانم نزد او آواز خود را بلند کردم و تسبیح بلند بر زبان من بود.

18 Had I regarded iniquity in my heart, the Lord would not hear.

۱۸ اگر بدی را در دل خودمنظور می‌داشتم، خداوند مرا نمی شنید.

19 But God hath heard; he hath attended to the voice of my prayer.

۱۹ لیکن خدا مرا شنیده است و به آواز دعای من توجه فرموده.

20 Blessed be God, who hath not turned away my prayer, nor his loving-kindness from me!

۲۰ متبارک باد خدا که دعای مرا ازخود، و رحمت خویش را از من برنگردانیده است.