Psalms 50
1 A Psalm. Of Asaph. God, Elohim-Jehovah, hath spoken, and called the earth from the rising of the sun unto the going down thereof.
Drottinn er alvaldur Guð. Hann kallar þjóð sína saman úr austri og vestri.
2 Out of Zion, the perfection of beauty, God hath shined forth.
Dýrð Guðs ljómar frá musteri hans á Síonfjalli.
3 Our God will come, and will not keep silence: fire shall devour before him, and it shall be very tempestuous round about him.
Hann birtist í þrumugný, umlukinn eyðandi eldi og stormviðri.
4 He will call to the heavens from above, and to the earth, that he may judge his people:
Hann er kominn til að dæma lýð sinn. Hróp hans heyrist á himni og jörðu:
5 Gather unto me my godly ones, those that have made a covenant with me by sacrifice!
„Safnið saman þjóð minni sem með fórnunum á altari mínu hefur gert sáttmála við mig.“
6 And the heavens shall declare his righteousness; for God executeth judgment himself. (Selah)
Guð mun dæma réttláta dóma. Himinninn vitnar um réttlæti hans.
7 Hear, my people, and I will speak; O Israel, and I will testify unto thee: I am God, thy God.
Hlusta þú, þjóð mín! Ég er þinn Guð! Taktu eftir úrskurði mínum:
8 I will not reprove thee for thy sacrifices, or thy burnt-offerings, continually before me;
Fórnir þínar tek ég gildar. Þar hefur þú sýnt trúfesti.
9 I will take no bullock out of thy house, [nor] he-goats out of thy folds:
En ég girnist þó ekki uxa þína og geitur,
10 For every beast of the forest is mine, the cattle upon a thousand hills;
því að öll dýr jarðarinnar tilheyra mér!
11 I know all the fowl of the mountains, and the roaming creatures of the field are mine:
Hjarðirnar á fjöllunum og fuglar loftsins – allt er það mitt.
12 If I were hungry, I would not tell thee; for the world is mine, and the fulness thereof.
Væri ég hungraður, segði ég þér ekki frá því – allt á jörðu er mitt, ekkert er undan skilið.
13 Should I eat the flesh of bulls, and drink the blood of goats?
Nei, ég þrái ekki kjötfórnir þínar og blóðfórnir,
14 Offer unto God thanksgiving, and perform thy vows unto the Most High;
heldur þakklæti og orðheldni.
15 And call upon me in the day of trouble; I will deliver thee, and thou shalt glorify me.
Ákallaðu mig á degi neyðarinnar og þá mun ég frelsa þig. Og þú skalt vegsama mig. Já, þetta skaltu gera.
16 But unto the wicked God saith, What hast thou to do to declare my statutes, or that thou shouldest take my covenant into thy mouth,
En við hina óguðlegu segir Drottinn: „Hættið að þylja upp lögmál mitt og heimta af mér,
17 Seeing thou hast hated correction and hast cast my words behind thee?
þið sem hafnið aga og lítilsvirðið boðorð mín.
18 When thou sawest a thief, thou didst take pleasure in him, and thy portion was with adulterers;
Þið aðstoðið þjófinn og samneytið hórkörlum.
19 Thou lettest thy mouth loose to evil, and thy tongue frameth deceit;
Þið bölvið og ljúgið
20 Thou sittest [and] speakest against thy brother, thou revilest thine own mother's son:
og baktalið bróður ykkar.
21 These [things] hast thou done, and I kept silence; thou thoughtest that I was altogether as thyself: [but] I will reprove thee, and set [them] in order before thine eyes.
Þannig ferst ykkur og svo á ég að þegja?! Er ég þá eins og þið? Nei, ég mun hegna ykkur svo ekki verður um villst.
22 Now consider this, ye that forget God, lest I tear in pieces, and there be no deliverer.
En þið sem gleymduð Guði, fáið eitt tækifæri enn, síðan læt ég eyðinguna koma og þá er allt um seinan.
23 Whoso offereth praise glorifieth me; and to him that ordereth [his] way will I shew the salvation of God.
Sá sem færir þakkargjörð að fórn, heiðrar mig. Og þeir sem breyta eftir orðum mínum fá að sjá hjálpræði mitt.“
