Psalms 44
1 To the chief Musician. Of the sons of Korah. An instruction. O God, with our ears have we heard, our fathers have told us, the work thou wroughtest in their days, in the days of old:
Przewodnikowi chóru. Psalm pouczający dla synów Korego. Boże, słyszeliśmy na własne uszy, nasi ojcowie opowiadali nam o tym, czego dokonałeś za ich dni, w czasach dawnych.
2 Thou, by thy hand, didst dispossess the nations, but them thou didst plant; thou didst afflict the peoples, but them didst thou cause to spread out.
Ty własną ręką wypędziłeś pogan, a ich osadziłeś; wyniszczyłeś narody, a ich rozprzestrzeniłeś.
3 For not by their own sword did they take possession of the land, neither did their own arm save them; but thy right hand, and thine arm, and the light of thy countenance, because thou hadst delight in them.
Nie zdobyli bowiem ziemi swym mieczem ani ich nie wybawiło własne ramię, lecz twoja prawica i twoje ramię, i światło twego oblicza, bo upodobałeś ich sobie.
4 Thou thyself art my king, O God: command deliverance for Jacob.
Ty jesteś moim Królem, o Boże; daj wybawienie Jakubowi.
5 Through thee will we push down our adversaries; through thy name will we tread them under that rise up against us.
Dzięki tobie pokonamy naszych wrogów, w twoje imię zdepczemy naszych przeciwników.
6 For I will not put confidence in my bow, neither shall my sword save me.
Nie zaufam bowiem mojemu łukowi i nie wybawi mnie mój miecz;
7 For thou hast saved us from our adversaries, and hast put them to shame that hate us.
Lecz ty nas wybawiłeś od naszych wrogów i zawstydziłeś tych, którzy nas nienawidzą.
8 In God will we boast all the day, and we will praise thy name for ever. (Selah)
Każdego dnia chlubimy się Bogiem, a twoje imię będziemy sławić na wieki. (Sela)
9 But thou hast cast off, and put us to confusion, and dost not go forth with our armies;
[Teraz] jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz z naszymi wojskami.
10 Thou hast made us to turn back from the adversary, and they that hate us spoil for themselves;
Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed wrogiem, a ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas.
11 Thou hast given us over like sheep [appointed] for meat, and hast scattered us among the nations;
Wydałeś nas na rzeź jak owce i rozproszyłeś nas wśród pogan.
12 Thou hast sold thy people for nought, and hast not increased [thy wealth] by their price;
Sprzedałeś swój lud za bezcen i nie zyskałeś na jego sprzedaży.
13 Thou makest us a reproach to our neighbours, a mockery and a derision for them that are round about us;
Wystawiłeś nas na wzgardę naszym sąsiadom, na szyderstwo i pośmiewisko tym, którzy nas otaczają.
14 Thou makest us a byword among the nations, a shaking of the head among the peoples.
Uczyniłeś nas tematem przysłowia wśród pogan, tak że narody kiwają głowami nad nami.
15 All the day my confusion is before me, and the shame of my face hath covered me,
Mój wstyd wciąż jest przede mną, a hańba mi twarz okrywa;
16 Because of the voice of him that reproacheth and blasphemeth; by reason of the enemy and the avenger.
Na głos tego, który gardzi i bluźni, z powodu wroga i mściciela.
17 All this is come upon us; yet have we not forgotten thee, neither have we dealt falsely against thy covenant:
To wszystko nas spotkało, a [jednak] nie zapomnieliśmy o tobie ani nie naruszyliśmy twojego przymierza.
18 Our heart is not turned back, neither have our steps declined from thy path;
Nasze serce się nie odwróciło ani nasze kroki nie zboczyły z twej ścieżki;
19 Though thou hast crushed us in the place of jackals, and covered us with the shadow of death.
Chociaż powaliłeś nas w miejscu smoków i okryłeś nas cieniem śmierci.
20 If we had forgotten the name of our God, and stretched out our hands to a strange god,
Gdybyśmy zapomnieli imienia naszego Boga i wyciągnęli ręce do obcego boga;
21 Would not God search this out? for he knoweth the secrets of the heart.
Czyż Bóg by się o tym nie dowiedział? Przecież on zna tajniki serca.
22 But for thy sake are we killed all the day long; we are reckoned as sheep for slaughter.
Lecz z powodu ciebie przez cały dzień nas zabijają, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź.
23 Awake, why sleepest thou, Lord? arise, cast [us] not off for ever.
Ocknij się; czemu śpisz, Panie? Obudź się, nie odrzucaj nas na wieki.
24 Wherefore hidest thou thy face, [and] forgettest our affliction and our oppression?
Czemu ukrywasz swoje oblicze i zapominasz o naszym utrapieniu i ucisku?
25 For our soul is bowed down to the dust; our belly cleaveth unto the earth.
Nasza dusza bowiem pogrążyła się w prochu, nasz brzuch przylgnął do ziemi.
26 Rise up for our help, and redeem us for thy loving-kindness' sake.
Powstań nam na pomoc, odkup nas ze względu na twoje miłosierdzie.
