Psalms 35
1 [A Psalm] of David. Strive, O Jehovah, with them that strive with me; fight against them that fight against me:
| مزمور داوود. ای خداوند، با دشمنانم دشمنی کن و با کسانی که با من می‌جنگند، بجنگ. |
2 Take hold of shield and buckler, and stand up for my help;
| زرۀ خود را بپوش و سپر خود را بردار و به کمک من بیا. |
3 And draw out the spear, and stop [the way] against my pursuers: say unto my soul, I am thy salvation.
| نیزهٔ خود را به دست گیر و راه آنانی را که مرا تعقیب می‌کنند، ببند. به من اطمینان بده که مرا نجات خواهی داد. |
4 Let them be put to shame and confounded that seek after my life; let them be turned backward and brought to confusion that devise my hurt:
| آنانی که قصد جان مرا دارند، خجل و رسوا شوند؛ آنانی که بدخواه من هستند شکست خورده، خوار و سرافکنده شوند. |
5 Let them be as chaff before the wind, and let the angel of Jehovah drive [them] away;
| همچون کاه در برابر باد پراکنده شوند و فرشتهٔ خداوند آنها را براند. |
6 Let their way be dark and slippery, and let the angel of Jehovah pursue them.
| وقتی فرشته آنها را تعقیب می‌کند، راه آنها تاریک و لغزنده شود تا نتوانند فرار کنند. |
7 For without cause have they hidden for me their net [in] a pit; without cause they have digged [it] for my soul.
| زیرا بی‌جهت برای من دام نهادند و چاهی عمیق کندند تا در آن گرفتار شوم. |
8 Let destruction come upon him unawares, and let his net which he hath hidden catch himself: for destruction let him fall therein.
| باشد که ناگهان بلایی بر آنها نازل شود و در دامی که نهاده‌اند و چاهی که کنده‌اند، خود گرفتار شوند. |
9 And my soul shall be joyful in Jehovah; it shall rejoice in his salvation.
| و اما جان من از وجود خداوند شادی خواهد کرد و به سبب نجاتی که او می‌دهد خوشحال خواهد شد. |
10 All my bones shall say, Jehovah, who is like unto thee, who deliverest the afflicted from one stronger than he, yea, the afflicted and the needy from him that spoileth him!
| با تمام وجودم می‌گویم: «کیست مانند تو، ای خداوند؟ تو ضعیف را از دست زورگو نجات می‌دهی و مظلوم را از چنگ ظالم می‌رهانی.» |
11 Unrighteous witnesses rise up; they lay to my charge things which I know not.
| شاهدان بیرحم علیه من برخاسته‌اند و مرا به چیزهایی متهم می‌کنند که روحم از آنها بی‌خبر است. |
12 They reward me evil for good, [to] the bereavement of my soul.
| نیکی مرا با بدی پاسخ می‌دهند و جان مرا می‌رنجانند. |
13 But as for me, when they were sick, my clothing was sackcloth; I chastened my soul with fasting, and my prayer returned into mine own bosom:
| و اما من، وقتی آنها بیمار بودند لباس عزا پوشیدم، جان خود را با روزه رنج دادم و برایشان دعا کردم. |
14 I behaved myself as though [he had been] a friend, a brother to me; I bowed down in sadness, as one that mourneth [for] a mother.
| مانند یک دوست و برادر برای آنها دل سوزاندم؛ چنان اندوهگین بودم که گویی مادرم را از دست داده‌ام! |
15 But at my halting they rejoiced, and gathered together: the slanderers gathered themselves together against me, and I knew [it] not; they did tear [me], and ceased not:
| اما وقتی من در زحمت افتادم، آنها شاد و خندان علیه من جمع شدند. حتی کسانی که نمی‌شناختم به من حمله‌ور شدند و بی‌وقفه به من ناسزا گفتند. |
16 With profane jesters for bread, they have gnashed their teeth against me.
| آری، مرا استهزا کردند و مانند آدمهای هرزه به من دشنام دادند. |
17 Lord, how long wilt thou look on? Rescue my soul from their destructions, my only one from the young lions.
| خداوندا، تا به کی نظاره‌گر خواهی بود؟ جانم را از شرّ آنها رهایی ده؛ زندگی مرا از دست این شیران درنده نجات ده. |
18 I will give thee thanks in the great congregation; I will praise thee among much people.
| آنگاه در میان جماعت بزرگ، تو را ستایش خواهم نمود و در حضور مردم، تو را سپاس خواهم گفت. |
19 Let not them that are wrongfully mine enemies rejoice over me; let them not wink with the eye that hate me without cause.
| نگذار کسانی که بی‌جهت با من دشمنی می‌کنند به من بخندند و آنانی که از من متنفرند، مسخره‌ام کنند. |
20 For they speak not peace; and they devise deceitful words against the quiet in the land.
| سخنان آنان دوستانه نیست؛ آنها بر ضد کسانی که صلح‌جو هستند و زندگی آرامی دارند افترا می‌زنند. |
21 And they opened their mouth wide against me; they said, Aha! aha! our eye hath seen [it].
| به من می‌گویند: «ما با چشمان خود دیدیم که چه کردی!» |
22 Thou hast seen [it], Jehovah: keep not silence; O Lord, be not far from me.
| اما تو، ای خداوند، از همه چیز آگاهی؛ پس اینچنین ساکت نباش؛ ای خداوند، از من دور مباش! |
23 Stir up thyself, and awake for my right, for my cause, my God and Lord!
| ای یهوه خدای من، برخیز و به دادم برس و از حق من دفاع کن! |
24 Judge me, Jehovah my God, according to thy righteousness, and let them not rejoice over me.
| ای یهوه خدای من، بر طبق عدالت خود، در مورد من داوری کن و نگذار دشمنانم به من بخندند. |
25 Let them not say in their heart, Aha! so would we have it. Let them not say, We have swallowed him up.
| نگذار در دل خود بگویند: «ما به آرزوی خود رسیدیم! او را شکست دادیم!» |
26 Let them be ashamed and brought to confusion together that rejoice at mine adversity; let them be clothed with shame and dishonour that magnify themselves against me.
| آنانی که از ناکامی و بدبختی من شاد شده‌اند، خود خجل و شرمنده شوند؛ کسانی که خود را از من برتر و بزرگتر می‌دانند، سرافکنده و رسوا گردند. |
27 Let them exult and rejoice that delight in my righteousness; and let them say continually, Jehovah be magnified, who delighteth in the prosperity of his servant.
| اما آنانی که می‌خواهند حقم به من داده شود، شاد و خرم باشند و پیوسته بگویند: «خداوند بزرگ است و خواستار سلامتی و موفقیتِ خدمتگزار خود می‌باشد.» |
28 And my tongue shall talk of thy righteousness, [and] of thy praise, all the day.
| آنگاه من عدالت تو را بیان خواهم کرد و تمام روز تو را سپاس خواهم گفت. |
