Psalms 22
1 To the chief Musician. Upon Aijeleth-Shahar. A Psalm of David. My God, my God, why hast thou forsaken me? [why art thou] far from my salvation, from the words of my groaning?
Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig? Hví ert þú þögull og hjálpar ekki þegar ég hrópa til þín í neyð minni?
2 My God, I cry by day, and thou answerest not; and by night, and there is no rest for me:
Daga og nætur græt ég og ákalla þig, en fæ ekkert svar!
3 And thou art holy, thou that dwellest amid the praises of Israel.
– En samt ert þú hinn heilagi og lofsöngvar Ísraels óma umhverfis hásæti þitt.
4 Our fathers confided in thee: they confided, and thou didst deliver them.
Feðurnir treystu þér og þú frelsaðir þá.
5 They cried unto thee, and were delivered; they confided in thee, and were not confounded.
Þú heyrðir er þeir hrópuðu til þín, brást við og bjargaðir þeim. Vonir þeirra brugðust ekki þegar þeir leituðu til þín.
6 But I am a worm, and no man; a reproach of men, and the despised of the people.
En ég er maðkur en ekki maður! Hræddur og fyrirlitinn af minni eigin þjóð – já öllum mönnum.
7 All they that see me laugh me to scorn; they shoot out the lip, they shake the head, [saying: ]
Þeir sem sjá mig hrista höfuðið og senda mér tóninn.
8 Commit it to Jehovah — let him rescue him; let him deliver him, because he delighteth in him!
„Er þetta sá sem treysti Drottni fyrir málum sínum?“segja þeir og hlæja. „Sá sem taldi sig öruggan um velþóknun Guðs? Því trúum við ekki fyrr en við sjáum Drottin hjálpa honum.“
9 But thou art he that took me out of the womb; thou didst make me trust, upon my mother's breasts.
Drottinn, oft hefur þú hjálpað mér. Móðir mín fæddi mig heilbrigðan í heiminn og þar varst þú til staðar og gættir mín, eins og öll mín bernskuár.
10 I was cast upon thee from the womb; thou art my God from my mother's belly.
Frá fæðingu hef ég átt allt undir þér. Þú varst minn Guð allt frá fyrstu stundu.
11 Be not far from me, for trouble is near; for there is none to help.
Yfirgef mig ekki nú, nei ekki núna á neyðarstundu þegar enginn getur hjálpað nema þú!
12 Many bulls have encompassed me; Bashan's strong ones have beset me round.
Ég er umkringdur illmennum. Þeir líkjast sterkum basan – uxum.
13 They gape upon me with their mouth, [as] a ravening and a roaring lion.
Þeir æða að mér með opinn skoltinn, eins og öskrandi ljón sem ræðst á bráðina.
14 I am poured out like water, and all my bones are out of joint: my heart is become like wax; it is melted in the midst of my bowels.
Þrek mitt fjaraði út, rann út í sandinn og bein mín gliðnuðu sundur. Hjartað er bráðnað í brjósti mér
15 My strength is dried up like a potsherd, and my tongue cleaveth to my palate; and thou hast laid me in the dust of death.
og tungan þurr eins og brenndur leir. Þú lætur mig horfast í augu við dauðann.
16 For dogs have encompassed me; an assembly of evil-doers have surrounded me: they pierced my hands and my feet.
Hópur illvirkja hefur umkringt mig. Eins og hundar slá þeir hring um mig. Hendur mínar og fætur hafa þeir gegnumstungið.
17 I may count all my bones. They look, they stare upon me;
Ég get talið öll mín bein. Þeir stara á mig og senda mér háðsglósur.
18 They part my garments among them, and cast lots upon my vesture.
Þeir skipta á milli sín klæðum mínum og varpa hlutkesti um kyrtil minn.
19 But thou, Jehovah, be not far [from me]; O my strength, haste thee to help me.
Ó, Drottinn, vertu ekki fjarri! Drottinn, styrkur minn, skunda mér til hjálpar!
20 Deliver my soul from the sword; my only one from the power of the dog;
Bjargaðu mér frá dauða, frá því að falla fyrir hendi kúgarans.
21 Save me from the lion's mouth. Yea, from the horns of the buffaloes hast thou answered me.
Frelsaðu mig úr gini þessara varga, undan hornum uxanna!
22 I will declare thy name unto my brethren, in the midst of the congregation will I praise thee.
Ég vil lofa þig meðal bræðra minna, standa upp í söfnuðinum og vitna um þín undursamlegu verk.
23 Ye that fear Jehovah, praise him; all ye the seed of Jacob, glorify him; and revere him, all ye the seed of Israel.
Ég segi: „Lofið Drottin, allir þið sem óttist hann, hver og einn ykkar heiðri hann og tigni. Allur Ísrael lofsyngi honum,
24 For he hath not despised nor abhorred the affliction of the afflicted; neither hath he hid his face from him: but when he cried unto him, he heard.
því að hann hefur ekki fyrirlitið ákall mitt um hjálp, ekki snúið við mér baki í eymd minni. Hann heyrði hróp mitt og kom!“
25 My praise is from thee, in the great congregation; I will pay my vows before them that fear him.
Ég vil rísa á fætur og vegsama þig fyrir augum þjóðar minnar. Heit mín vil ég efna í áheyrn allra þeirra sem elska þig og heiðra.
26 The meek shall eat and be satisfied; they shall praise Jehovah that seek him: your heart shall live for ever.
Fátæklingurinn mun eta sig saddan og allir þeir sem leita Drottins munu finna hann og vegsama nafn hans. Hjörtu þeirra munu fagna að eilífu.
27 All the ends of the earth shall remember and turn unto Jehovah, and all the families of the nations shall worship before thee:
Öll jörðin mun sjá það og snúa sér til Drottins, og fólk af öllum þjóðum mun vegsama hann.
28 For the kingdom is Jehovah's, and he ruleth among the nations.
Því að Drottinn er konungur yfir öllum þjóðum.
29 All the fat ones of the earth shall eat and worship; all they that go down to the dust shall bow before him, and he that cannot keep alive his own soul.
Jafnt háir sem lágir, allir dauðlegir menn, lúti honum og lofi hann.
30 A seed shall serve him; it shall be accounted to the Lord for a generation.
Og börnin okkar, – einnig þau munu þjóna honum því þau hafa heyrt vitnisburð okkar um hann.
31 They shall come, and shall declare his righteousness unto a people that shall be born, that he hath done [it].
Ófæddar kynslóðir munu heyra um máttarverk hans okkar á meðal.
