< Psalms 17 >

1 A Prayer of David. Hear the right, O Jehovah, attend unto my cry; give ear unto my prayer, which is not out of feigned lips.
دعای داوود. ای خداوند، فریاد عدالت خواهانهٔ مرا بشنو و به دعای من که از دل بی‌ریا برمی‌آید، توجه فرما!
2 Let my judgment come forth from thy presence, let thine eyes regard equity.
تو واقعیت را می‌دانی، پس بی‌گناهی مرا اعلام کن.
3 Thou hast proved my heart, thou hast visited me by night; thou hast tried me, thou hast found nothing: my thought goeth not beyond my word.
تو از دل من باخبری. حتی در شب به سراغم آمدی و مرا آزمودی و خطایی در من نیافتی. هیچ بدی در سخنان من نبوده است،
4 Concerning the works of men, by the word of thy lips I have kept from the paths of the violent [man].
و من خود را از گناهکاران دور نگه داشته، از راههای آنها پیروی نکرده‌ام، بلکه از کلام تو اطاعت نموده‌ام
5 When thou holdest my goings in thy paths, my footsteps slip not.
و پاهای من هرگز از راههای تو منحرف نشده‌اند.
6 I have called upon thee, for thou answerest me, O God. Incline thine ear unto me, hear my speech.
ای خدا، من تو را می‌خوانم زیرا یقین دارم که مرا اجابت خواهی نمود پس دعای مرا بشنو.
7 Shew wondrously thy loving-kindnesses, O thou that savest by thy right hand them that trust [in thee] from those that rise up [against them].
ای که با دست پرقدرتت کسانی را که به تو پناه می‌آورند از دست دشمنان می‌رهانی، محبت بی‌دریغت را به من بنمایان.
8 Keep me as the apple of the eye, hide me under the shadow of thy wings,
از من مانند مردمک چشمت مواظبت نما و مرا زیر سایهٔ بالهای خود پنهان کن.
9 From the wicked that destroy me, my deadly enemies, who compass me about.
مرا از چنگ دشمنانی که محاصره‌ام می‌کنند و بر من هجوم می‌آورند، برهان.
10 They are enclosed in their own fat; with their mouth they speak proudly.
این سنگدلان متکبر، مرا احاطه کرده‌اند و منتظر فرصتی هستند تا مرا از پای درآورند.
11 They have now encompassed us in our steps; their eyes have they set, bowing down to the earth.
12 He is like a lion that is greedy of its prey, and as a young lion lurking in secret places.
آنها مانند شیری درنده در کمین من نشسته‌اند تا مرا بدرند.
13 Arise, Jehovah, anticipate him, cast him down: deliver my soul from the wicked, thy sword;
ای خداوند، برخیز و در مقابل آنها بایست و آنها را به زانو درآور! با شمشیر خود، جانم را از دست گناهکاران نجات بده!
14 From men [who are] thy hand, O Jehovah, from men of this age: their portion is in [this] life, and their belly thou fillest with thy hid [treasure]; they have their fill of sons, and leave the rest of their [substance] to their children.
خداوندا، با قدرت دست خود مرا از چنین مردمانی که دل به این دنیا بسته‌اند، برهان. اما شکم کسانی را که عزیز تو هستند سیر کن. باشد که فرزندان ایشان مال فراوان داشته باشند، و برای اولادشان نیز ارث باقی بگذارند.
15 As for me, I will behold thy face in righteousness; I shall be satisfied, when I awake, with thy likeness.
اما من از دیدن روی تو است که سیر می‌شوم. هنگامی که بیدار شوم تو را خواهم دید، زیرا تو گناه مرا بخشیده‌ای.

< Psalms 17 >