Psalms 144
1 [A Psalm] of David. Blessed be Jehovah my rock, who teacheth my hands to war, my fingers to fight;
Lofaður sé Drottinn! Hann er bjargið sem líf mitt er byggt á! Hann gefur mér kraft og leikni í bardaga.
2 My mercy and my fortress, my high tower and my deliverer, my shield and he in whom I trust, who subdueth my people under me!
Hann er miskunn mín. Hann er vígi mitt, borg mín og hjálpari, skjöldur minn og athvarf. Hann leggur þjóðir undir mig.
3 Jehovah, what is man, that thou takest knowledge of him, the son of man, that thou takest thought of him?
Drottinn, hvers virði er maðurinn að þú ómakir þig og minnist hans? Hvers vegna skyldir þú yfirleitt skipta þér af fólki?
4 Man is like to vanity; his days are as a shadow that passeth away.
Því að maðurinn er eins og vindblær, dagar hans eins og hverfandi skuggi.
5 Jehovah, bow thy heavens, and come down; touch the mountains, that they smoke;
Drottinn, sveigðu himininn og stígðu niður! Þegar þú tyllir þér á fjöllin þá rýkur úr þeim.
6 Cast forth lightnings, and scatter them; send forth thine arrows, and discomfit them:
Láttu eldingar leiftra, – skjóttu örvum þínum og tvístraðu óvinunum!
7 Stretch out thy hands from above; rescue me, and deliver me out of great waters, from the hand of aliens,
Réttu hönd þína niður og frelsaðu mig, dragðu mig upp úr hinum djúpu vötnum, undan ofurvaldi óvinanna.
8 Whose mouth speaketh vanity, and their right hand is a right hand of falsehood.
Munnur þeirra er fullur af svikum og með hægri hönd sinni innsigla þeir lygi.
9 O God, I will sing a new song unto thee; with the ten-stringed lute will I sing psalms unto thee:
Ég vil syngja þér nýjan söng, ó Guð, og leika undir á tístrengjaða hörpu,
10 Who givest salvation unto kings; who rescuest David thy servant from the hurtful sword.
því að þú veitir konungum okkar sigur. Þú frelsar þjón þinn Davíð undan sverði dauðans.
11 Rescue me, and deliver me from the hand of aliens, whose mouth speaketh vanity, and their right hand is a right hand of falsehood.
Bjargaðu mér! Frelsaðu mig undan óvinum þessum, þeir bæði ljúga og svíkja.
12 That our sons may be as plants grown up in their youth; our daughters as corner-columns, sculptured after the fashion of a palace:
Nú vil ég lýsa landinu þar sem Drottinn er Guð – hamingjulandinu!
13 Our granaries full, affording all manner of store; our sheep bringing forth thousands, ten thousands in our pastures;
Þar eru synirnir hraustir og stæltir eins og þróttmikil tré. Dæturnar fagrar og prúðar eins og úthöggnar hallarsúlur.
14 Our kine laden [with young]; no breaking in and no going forth, and no outcry in our streets.
Hlöðurnar fullar af alls konar afurðum. Hjarðir þúsunda sauða liðast um hagana. Uxarnir eru klyfjaðir og ekkert skarð í múrnum.
15 Blessed the people that is in such a case! Blessed the people whose God is Jehovah!
Friður hvert sem litið er, enginn maður í útlegð og glæpir horfnir af strætunum. Já, sæl er sú þjóð sem á Drottin að Guði.
