Psalms 12

1 To the chief Musician. Upon Sheminith. A Psalm of David. Save, Jehovah, for the godly man is gone; for the faithful have failed from among the children of men.

برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، با همراهی سازهای زهی، در مایۀ شِمینیت. ای خداوند، به داد ما برس، زیرا دیگر اثری از خداشناسان نیست و انسان باوفا در دنیا باقی نمانده است.

2 They speak falsehood every one with his neighbour: [with] flattering lip, with a double heart, do they speak.

همه دروغ می‌گویند و با چاپلوسی یکدیگر را فریب می‌دهند.

3 Jehovah will cut off all flattering lips, the tongue that speaketh proud things,

ای خداوند، زبان چاپلوسان و متکبران را بِبُر

4 Who have said, With our tongue will we prevail, our lips are our own: who [is] lord over us?

که می‌گویند: «ما هر چه را که بخواهیم با زبانمان به دست می‌آوریم. هر چه را که بخواهیم می‌گوییم و کسی نمی‌تواند مانع ما شود.»

5 Because of the oppression of the afflicted, because of the sighing of the needy, now will I arise, saith Jehovah, I will set [him] in safety, at whom they puff.

خداوند می‌گوید: «من برمی‌خیزم و به داد فقیران و درماندگان می‌رسم و آنها را از دست ظالمان نجات می‌بخشم.»

6 The words of Jehovah are pure words, silver tried in the furnace of earth, purified seven times.

وعده‌های خداوند، مانند نقره‌ای که هفت بار در کوره تصفیه شده باشد، پاک و قابل اعتماد است.

7 Thou, Jehovah, wilt keep them, thou wilt preserve them from this generation for ever.

ای خداوند، هر چند پای اشخاص بدکار به همه جا رسیده است و مردم کارهای پلید آنها را ستایش می‌کنند، ولی تو ما را تا ابد از چنین اشخاص حفظ خواهی کرد.

8 The wicked walk about on every side, when vileness is exalted among the children of men.