Psalms 109

1 To the chief Musician. Of David. A Psalm. O God of my praise, be not silent:

برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش!

2 For the mouth of the wicked [man] and the mouth of deceit are opened against me: they have spoken against me with a lying tongue,

بدکاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گویند.

3 And with words of hatred have they encompassed me; and they fight against me without a cause.

با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند.

4 For my love they are mine adversaries; but I [give myself unto] prayer.

من آنها را دوست دارم و برای ایشان دعای خیر می‌کنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند.

5 And they have rewarded me evil for good, and hatred for my love.

به عوض خوبی، به من بدی می‌کنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمایند.

6 Set a wicked [man] over him, and let [the] adversary stand at his right hand;

ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار یکی از بدخواهانش کنار او بایستد و بر ضد او شهادت دهد.

7 When he shall be judged, let him go out guilty, and let his prayer become sin;

بگذار او در محاکمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برایش جرم محسوب گردد.

8 Let his days be few, let another take his office;

عمرش کوتاه شود و مقام او را به دیگری بدهند.

9 Let his sons be fatherless, and his wife a widow;

فرزندانش یتیم و زنش بیوه شود.

10 Let his sons be vagabonds and beg, and let them seek [their bread] far from their desolate places;

فرزندانش آواره شده، در میان ویرانه‌های خانهٔ خود به گدایی بنشینند.

11 Let the usurer cast the net over all that he hath, and let strangers despoil his labour;

طلبکاران تمام دارایی او را ضبط نمایند و بیگانگان هر آنچه را که او به زحمت اندوخته است، تاراج کنند.

12 Let there be none to extend kindness unto him, neither let there be any to favour his fatherless children;

کسی بر او رحم نکند و برای یتیمان او دل نسوزاند.

13 Let his posterity be cut off; in the generation following let their name be blotted out:

نسلش به کلی از بین برود و دیگر نامی از آنها باقی نماند.

14 Let the iniquity of his fathers be remembered with Jehovah, and let not the sin of his mother be blotted out;

خداوند گناهان اجدادش را به یاد آورد و گناهان مادرش را نیامرزد.

15 Let them be before Jehovah continually, that he may cut off the memory of them from the earth:

گناهان آنها در نظر خداوند همیشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمین محو گردد.

16 Because he remembered not to shew kindness, but persecuted the afflicted and needy man, and the broken in heart, to slay him.

این دشمن من رحم نداشت. او بر فقیران و بی‌کسان ظلم می‌کرد و آنها را می‌کشت.

17 And he loved cursing; so let it come unto him. And he delighted not in blessing; and let it be far from him.

دوست داشت مردم را نفرین کند، پس خودش نفرین شود. نمی‌خواست به مردم برکت رساند، پس خود از برکت محروم شود.

18 And he clothed himself with cursing like his vestment; so let it come into his bowels like water, and like oil into his bones;

تمام وجودش به نفرین آلوده بود، پس باشد که نفرینهای او مانند آبی که می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهایش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گیرد و چون کمربند، به دور او حلقه زند.

19 Let it be unto him as a garment with which he covereth himself, and for a girdle wherewith he is constantly girded.

20 Let this be the reward of mine adversaries from Jehovah, and of them that speak evil against my soul.

ای خداوند، دشمنانم را که درباره من دروغ می‌گویند و مرا تهدید به مرگ می‌کنند، اینچنین مجازات کن.

21 But do thou for me, Jehovah, Lord, for thy name's sake; because thy loving-kindness is good, deliver me:

اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر محبت عظیم خویش، مرا نجات ده،

22 For I am afflicted and needy, and my heart is wounded within me.

زیرا که من فقیر و درمانده و دل شکسته‌ام؛

23 I am gone like a shadow when it lengtheneth; I am tossed about like the locust;

همچون سایه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام.

24 My knees are failing through fasting, and my flesh hath lost its fatness;

از بس روزه گرفته‌ام زانوهایم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود.

25 And I am become a reproach unto them; [when] they look upon me they shake their heads.

نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بینند، سر خود را تکان می‌دهند و مسخره‌ام می‌کنند.

26 Help me, Jehovah my God; save me according to thy loving-kindness:

ای خداوند، ای خدای من، مرا یاری فرما؛ مطابق محبت خود، مرا نجات بده،

27 That they may know that this is thy hand; that thou, Jehovah, hast done it.

تا بدخواهانم بدانند که تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی.

28 Let them curse, but bless thou; when they rise up, let them be ashamed, and let thy servant rejoice.

آنها مرا نفرین کنند، اما تو مرا برکت بده. آنها سرافکنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود.

29 Let mine adversaries be clothed with confusion, and let them cover themselves with their shame as with a mantle.

دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گیرد.

30 I will greatly celebrate Jehovah with my mouth; yea, I will praise him among the multitude.

خداوند را بسیار سپاس خواهم گفت و در بین مردم او را ستایش خواهم کرد،

31 For he standeth at the right hand of the needy, to save him from those that judge his soul.

زیرا او از بیچارگان پشتیبانی می‌کند و ایشان را از دست ظالمان می‌رهاند.