Psalms 109

1 To the chief Musician. Of David. A Psalm. O God of my praise, be not silent:

۱ برای سالار مغنیان. مزمور داودای خدای تسبیح من، خاموش مباش!

2 For the mouth of the wicked [man] and the mouth of deceit are opened against me: they have spoken against me with a lying tongue,

۲ زیرا که دهان شرارت ودهان فریب را بر من گشوده‌اند، و به زبان دروغ برمن سخن گفته‌اند.

3 And with words of hatred have they encompassed me; and they fight against me without a cause.

۳ به سخنان کینه مرا احاطه کرده‌اند و بی‌سبب با من جنگ نموده‌اند.

4 For my love they are mine adversaries; but I [give myself unto] prayer.

۴ به عوض محبت من، با من مخالفت می‌کنند، و اما من دعا.

5 And they have rewarded me evil for good, and hatred for my love.

۵ و به عوض نیکویی به من بدی کرده‌اند. و به عوض محبت، عداوت نموده.

6 Set a wicked [man] over him, and let [the] adversary stand at his right hand;

۶ مردی شریر را براو بگمار، و دشمن به‌دست راست او بایستد.

7 When he shall be judged, let him go out guilty, and let his prayer become sin;

۷ هنگامی که در محاکمه بیاید، خطا کار بیرون آیدو دعای او گناه بشود.

8 Let his days be few, let another take his office;

۸ ایام عمرش کم شود ومنصب او را دیگری ضبط نماید.

9 Let his sons be fatherless, and his wife a widow;

۹ فرزندان اویتیم بشوند و زوجه وی بیوه گردد.

10 Let his sons be vagabonds and beg, and let them seek [their bread] far from their desolate places;

۱۰ و فرزندان او آواره شده، گدایی بکنند و از خرابه های خودقوت را بجویند.

11 Let the usurer cast the net over all that he hath, and let strangers despoil his labour;

۱۱ طلبکار تمامی مایملک او را ضبط نماید و اجنبیان محنت او را تاراج کنند.

12 Let there be none to extend kindness unto him, neither let there be any to favour his fatherless children;

۱۲ کسی نباشد که بر او رحمت کند و بر یتیمان وی احدی رافت ننماید.

13 Let his posterity be cut off; in the generation following let their name be blotted out:

۱۳ ذریت وی منقطع گردند و در طبقه بعد نام ایشان محو شود.

14 Let the iniquity of his fathers be remembered with Jehovah, and let not the sin of his mother be blotted out;

۱۴ عصیان پدرانش نزد خداوند به یاد آورده شودو گناه مادرش محو نگردد.

15 Let them be before Jehovah continually, that he may cut off the memory of them from the earth:

۱۵ و آنها در مد نظرخداوند دائم بماند تا یادگاری ایشان را از زمین ببرد.

16 Because he remembered not to shew kindness, but persecuted the afflicted and needy man, and the broken in heart, to slay him.

۱۶ زیرا که رحمت نمودن را به یاد نیاورد، بلکه بر فقیر و مسکین جفا کرد و بر شکسته دل تااو را به قتل رساند.

17 And he loved cursing; so let it come unto him. And he delighted not in blessing; and let it be far from him.

۱۷ چون که لعنت را دوست می‌داشت بدو رسیده و چون که برکت رانمی خواست، از او دور شده است.

18 And he clothed himself with cursing like his vestment; so let it come into his bowels like water, and like oil into his bones;

۱۸ و لعنت رامثل ردای خود در بر‌گرفت و مثل آب به شکمش درآمد و مثل روغن در استخوانهای وی.

19 Let it be unto him as a garment with which he covereth himself, and for a girdle wherewith he is constantly girded.

۱۹ پس مثل جامه‌ای که او را می‌پوشاند، و چون کمربندی که به آن همیشه بسته می‌شود، خواهدبود.

20 Let this be the reward of mine adversaries from Jehovah, and of them that speak evil against my soul.

۲۰ این است اجرت مخالفانم از جانب خداوند و برای آنانی که بر جان من بدی می‌گویند.

21 But do thou for me, Jehovah, Lord, for thy name's sake; because thy loving-kindness is good, deliver me:

۲۱ اما تو‌ای یهوه خداوند به‌خاطر نام خود بامن عمل نما؛ چون که رحمت تو نیکوست، مراخلاصی ده.

22 For I am afflicted and needy, and my heart is wounded within me.

۲۲ زیرا که من فقیر و مسکین هستم ودل من در اندرونم مجروح است.

23 I am gone like a shadow when it lengtheneth; I am tossed about like the locust;

۲۳ مثل سایه‌ای که در زوال باشد رفته‌ام و مثل ملخ رانده شده‌ام.

24 My knees are failing through fasting, and my flesh hath lost its fatness;

۲۴ زانوهایم از روزه داشتن می‌لرزد و گوشتم ازفربهی کاهیده می‌شود.

25 And I am become a reproach unto them; [when] they look upon me they shake their heads.

۲۵ و من نزد ایشان عارگردیده‌ام. چون مرا می‌بینند سر خود رامی جنبانند.

26 Help me, Jehovah my God; save me according to thy loving-kindness:

۲۶ ‌ای یهوه خدای من مرا اعانت فرما، و به حسب رحمت خود مرا نجات ده،

27 That they may know that this is thy hand; that thou, Jehovah, hast done it.

۲۷ تا بدانند که این است دست تو، و تو‌ای خداوند این را کرده‌ای.

28 Let them curse, but bless thou; when they rise up, let them be ashamed, and let thy servant rejoice.

۲۸ ایشان لعنت بکنند، اما تو برکت بده. ایشان برخیزند و خجل گردند و اما بنده توشادمان شود.

29 Let mine adversaries be clothed with confusion, and let them cover themselves with their shame as with a mantle.

۲۹ جفا کنندگانم به رسوایی ملبس شوند و خجالت خویش را مثل ردا بپوشند.

30 I will greatly celebrate Jehovah with my mouth; yea, I will praise him among the multitude.

۳۰ خداوند را به زبان خود بسیار تشکر خواهم کرد و او را در جماعت کثیر حمد خواهم گفت.

31 For he standeth at the right hand of the needy, to save him from those that judge his soul.

۳۱ زیرا که به‌دست راست مسکین خواهد ایستادتا او را از آنانی که بر جان او فتوا می‌دهندبرهاند.