Psalms 105
1 Give ye thanks unto Jehovah, call upon his name; make known his acts among the peoples.
| خداوند را شکر کنید و نام او را بخوانید؛ کارهای او را به تمام قومهای جهان اعلام نمایید. |
2 Sing unto him, sing psalms unto him; meditate upon all his wondrous works.
| در وصف او بسرایید و او را ستایش کنید؛ از کارهای شگفت‌انگیز او سخن بگویید. |
3 Glory ye in his holy name: let the heart of them rejoice that seek Jehovah.
| ای جویندگان خداوند شادی نمایید و به نام مقدّس او فخر کنید! |
4 Seek Jehovah and his strength, seek his face continually;
| خداوند و قوت او را طالب باشید و پیوسته حضور او را بخواهید. |
5 Remember his wondrous works which he hath done, his miracles and the judgments of his mouth:
| عجایبی را که به عمل آورده است، به یاد آورید، و معجزات او و داوریهایی که صادر کرده است. |
6 Ye seed of Abraham his servant, ye sons of Jacob, his chosen ones.
| ای فرزندان خادم او ابراهیم، ای پسران یعقوب، که برگزیدۀ او هستید. |
7 He, Jehovah, is our God; his judgments are in all the earth.
| او خداوند، خدای ماست، و عدالتش در تمام دنیا نمایان است. |
8 He is ever mindful of his covenant, — the word which he commanded to a thousand generations, —
| عهد او را همیشه به یاد داشته باشید، عهدی که با هزاران پشت بسته است؛ |
9 Which he made with Abraham, and of his oath unto Isaac;
| عهد او را با ابراهیم، و وعدهٔ او را به اسحاق! |
10 And he confirmed it unto Jacob for a statute, unto Israel for an everlasting covenant,
| او با یعقوب عهد بست و به اسرائیل وعده‌ای جاودانی داد. |
11 Saying, Unto thee will I give the land of Canaan, the lot of your inheritance;
| او گفت: «سرزمین کنعان را به شما می‌بخشم تا ملک و میراثتان باشد.» |
12 When they were a few men in number, of small account, and strangers in it.
| بنی‌اسرائیل قومی کوچک بودند و در آن دیار غریب؛ |
13 And they went from nation to nation, from one kingdom to another people.
| میان قومها سرگردان بودند و از مملکتی به مملکتی دیگر رانده می‌شدند. |
14 He suffered no man to oppress them, and reproved kings for their sakes,
| اما خداوند نگذاشت کسی به آنها صدمه برساند، و به پادشاهان هشدار داد که بر ایشان ظلم نکنند: |
15 [Saying, ] Touch not mine anointed ones, and do my prophets no harm.
| «برگزیدگان مرا آزار ندهید! بر انبیای من دست ستم دراز نکنید!» |
16 And he called for a famine upon the land; he broke the whole staff of bread.
| خداوند در کنعان خشکسالی پدید آورد و قحطی تمام سرزمین آنجا را فرا گرفت. |
17 He sent a man before them: Joseph was sold for a bondman.
| او پیش از آن یوسف را به مصر فرستاده بود. برادران یوسف او را همچون برده فروخته بودند. |
18 They afflicted his feet with fetters; his soul came into irons;
| پاهای یوسف را به زنجیر بستند و گردن او را در حلقهٔ آهنی گذاشتند. |
19 Until the time when what he said came about: the word of Jehovah tried him.
| او در زندان ماند تا زمانی که پیشگویی‌اش به وقوع پیوست، و کلام خدا درستی او را ثابت کرد. |
20 The king sent and loosed him — the ruler of peoples — and let him go free.
| آنگاه، فرعون دستور داد تا یوسف را از زندان بیرون آورده، آزاد سازند. |
21 He made him lord of his house, and ruler over all his possessions:
| سپس او را ناظر خانهٔ خود و حاکم سرزمین مصر نمود |
22 To bind his princes at his pleasure, and teach his elders wisdom.
| تا بر بزرگان مملکت فرمان راند و مشایخ را حکمت آموزد. |
23 And Israel came into Egypt, and Jacob sojourned in the land of Ham.
| آنگاه یعقوب و فرزندانش به مصر، سرزمین حام، رفتند و در آن سرزمین ساکن شدند. |
24 And he made his people exceeding fruitful, and made them mightier than their oppressors.
| خداوند قوم خود را در آنجا بزرگ ساخت و آنها را از دشمنانشان قویتر کرد. |
25 He turned their heart to hate his people, to deal subtilly with his servants.
| اما از طرف دیگر، خداوند کاری کرد که مصری‌ها بر قوم او ظلم کنند و ایشان را بردهٔ خود سازند. |
26 He sent Moses his servant, [and] Aaron whom he had chosen:
| سپس بندگان خود موسی و هارون را که برگزیده بود، نزد بنی‌اسرائیل فرستاد. |
27 They set his signs among them, and miracles in the land of Ham.
| موسی و هارون، کارهای شگفت‌انگیز او را در میان مصری‌ها به ظهور آوردند، و معجزات او را در زمین حام. |
28 He sent darkness, and made it dark; and they rebelled not against his word.
| خدا سرزمین مصر را با تاریکی پوشانید اما مصری‌ها فرمان خدا را مبنی بر آزاد سازی قوم اسرائیل اطاعت نکردند. |
29 He turned their waters into blood, and caused their fish to die.
| او آبهای ایشان را به خون مبدل ساخت و همهٔ ماهیانشان را کشت. |
30 Their land swarmed with frogs, — in the chambers of their kings.
| زمین آنها و حتی قصر فرعون پر از قورباغه شد. |
31 He spoke, and there came dog-flies, [and] gnats in all their borders.
| به امر خداوند انبوه پشه و مگس در سراسر مصر پدید آمد. |
32 He gave them hail for rain, [and] flaming fire in their land;
| به جای باران، تگرگ مرگبار و رعد و برق بر زمین مصر فرستاد |
33 And he smote their vines and their fig-trees, and broke the trees of their borders.
| و باغهای انگور و تمام درختان انجیر مصری‌ها را از بین برد. |
34 He spoke, and the locust came, and the cankerworm, even without number;
| خداوند امر فرمود و ملخهای بی‌شماری پدید آمدند و تمام گیاهان و محصولات مصر را خوردند. |
35 And they devoured every herb in their land, and ate up the fruit of their ground.
36 And he smote every firstborn in their land, the firstfruits of all their vigour.
| او همهٔ پسران ارشد مصری‌ها را کشت. |
37 And he brought them forth with silver and gold; and there was not one feeble among their tribes.
| سرانجام بنی‌اسرائیل را در حالی که طلا و نقره فراوانی با خود برداشته بودند، صحیح و سالم از مصر بیرون آورد. |
38 Egypt rejoiced at their departure; for the fear of them had fallen upon them.
| مصری‌ها از رفتن آنها شاد شدند، زیرا از ایشان ترسیده بودند. |
39 He spread a cloud for a covering, and fire to give light in the night.
| خداوند در روز بر فراز قوم اسرائیل ابر می‌گسترانید تا آنها را از حرارت آفتاب محفوظ نگاه دارد و در شب، آتش به ایشان می‌بخشید تا به آنها روشنایی دهد. |
40 They asked, and he brought quails, and satisfied them with the bread of heaven.
| آنها گوشت خواستند و خداوند برای ایشان بلدرچین فرستاد و آنها را با نان آسمانی سیر کرد. |
41 He opened the rock, and waters gushed forth; they ran in the dry places [like] a river.
| او صخره را شکافت و از آن آب جاری شد و در صحرای خشک و سوزان مثل رودخانه روان گردید. |
42 For he remembered his holy word, [and] Abraham his servant;
| زیرا خداوند این وعدهٔ مقدّس را به خدمتگزار خویش ابراهیم داده بود که نسل او را برکت دهد. |
43 And he brought forth his people with gladness, his chosen with rejoicing;
| پس او قوم برگزیدهٔ خود را در حالی که با شادی سرود می‌خواندند از مصر بیرون آورد، |
44 And he gave them the lands of the nations, and they took possession of the labour of the peoples:
| و سرزمین قومهای دیگر را با تمام محصولاتشان به آنها بخشید |
45 That they might keep his statutes, and observe his laws. Hallelujah!
| تا در آن سرزمین نسبت به وی وفادار مانده، از دستورهایش اطاعت نمایند. سپاس بر خداوند! |
