Psalms 105
1 Give ye thanks unto Jehovah, call upon his name; make known his acts among the peoples.
Þakkið Drottni fyrir öll hans undursamlegu verk og segið frá þeim meðal þjóðanna.
2 Sing unto him, sing psalms unto him; meditate upon all his wondrous works.
Syngið fyrir hann, leikið fyrir hann og segið öllum frá máttarverkum hans.
3 Glory ye in his holy name: let the heart of them rejoice that seek Jehovah.
Lofið og vegsamið hans heilaga nafn. Þið sem tilbiðjið Drottin, fagnið!
4 Seek Jehovah and his strength, seek his face continually;
Leitið hans og máttar hans, og keppið eftir að kynnast honum!
5 Remember his wondrous works which he hath done, his miracles and the judgments of his mouth:
Minnist dásemdarverkanna sem hann vann fyrir okkur, sína útvöldu þjóð,
6 Ye seed of Abraham his servant, ye sons of Jacob, his chosen ones.
afkomendur Abrahams og Jakobs, þjóna hans. Munið þið hvernig hann útrýmdi óvinum okkar?
7 He, Jehovah, is our God; his judgments are in all the earth.
Hann er Drottinn, Guð okkar. Elska hans blasir við hvar sem er í landinu.
8 He is ever mindful of his covenant, — the word which he commanded to a thousand generations, —
Þótt þúsund kynslóðir líði, þá gleymir hann ekki loforði sínu,
9 Which he made with Abraham, and of his oath unto Isaac;
sáttmála sínum við Abraham og Ísak.
10 And he confirmed it unto Jacob for a statute, unto Israel for an everlasting covenant,
Þennan sáttmála endurnýjaði hann við Jakob. Þetta er hans eilífi sáttmáli við Ísrael:
11 Saying, Unto thee will I give the land of Canaan, the lot of your inheritance;
„Ég mun gefa ykkur Kanaansland að erfð.“
12 When they were a few men in number, of small account, and strangers in it.
Þetta sagði hann meðan þeir voru enn fámennir, já mjög fáir, og bjuggu sem útlendingar í landinu.
13 And they went from nation to nation, from one kingdom to another people.
Síðar dreifðust þeir meðal þjóðanna og hröktust úr einu landinu í annað.
14 He suffered no man to oppress them, and reproved kings for their sakes,
Samt leyfði hann engum að kúga þá og refsaði konungum sem það reyndu.
15 [Saying, ] Touch not mine anointed ones, and do my prophets no harm.
„Snertið ekki við mínum útvöldu og gerið spámönnum mínum ekkert mein.“sagði hann.
16 And he called for a famine upon the land; he broke the whole staff of bread.
Og hann lét hungursneyð koma yfir Kanaansland og allur matur gekk til þurrðar.
17 He sent a man before them: Joseph was sold for a bondman.
Þá sendi hann Jósef í ánauð til Egyptalands, þjóð sinni til bjargar.
18 They afflicted his feet with fetters; his soul came into irons;
Þeir hlekkjuðu hann og þjáðu,
19 Until the time when what he said came about: the word of Jehovah tried him.
en Guð lét hann þola eldraunina og batt að lokum enda á fangavist hans.
20 The king sent and loosed him — the ruler of peoples — and let him go free.
Og faraó sendi eftir Jósef og lét hann lausan,
21 He made him lord of his house, and ruler over all his possessions:
og setti hann svo yfir allar eigur sínar.
22 To bind his princes at his pleasure, and teach his elders wisdom.
Þá hafði Jósef vald til að fangelsa höfðingja og segja ráðgjöfum konungs til.
23 And Israel came into Egypt, and Jacob sojourned in the land of Ham.
Síðar kom Jakob (Ísrael) til Egyptalands og settist þar að með sonum sínum.
24 And he made his people exceeding fruitful, and made them mightier than their oppressors.
Þau ár fjölgaði Ísrael mjög, já svo mjög að þeir urðu fjölmennari en Egyptar, sem réðu landinu.
25 He turned their heart to hate his people, to deal subtilly with his servants.
En Guð sneri hjörtum Egypta gegn Ísrael, þeir hötuðu þá og hnepptu í þrældóm.
26 He sent Moses his servant, [and] Aaron whom he had chosen:
Þá útvaldi Guð Móse sem fulltrúa sinn og Aron honum til hjálpar.
27 They set his signs among them, and miracles in the land of Ham.
Hann gjörði tákn meðal Egypta og vakti þannig ótta hjá þeim.
28 He sent darkness, and made it dark; and they rebelled not against his word.
Þeir fóru að skipun Drottins og hann sendi myrkur yfir landið,
29 He turned their waters into blood, and caused their fish to die.
breytti ám og vötnum í blóð svo að fiskurinn dó.
30 Their land swarmed with frogs, — in the chambers of their kings.
Þá kom flóðbylgja af froskum – þeir voru um allt, jafnvel í svefnherbergi konungs!
31 He spoke, and there came dog-flies, [and] gnats in all their borders.
Að skipun Móse fylltist landið af mývargi og flugum.
32 He gave them hail for rain, [and] flaming fire in their land;
Í stað regns dundi banvænt hagl yfir landið og eldingar skelfdu íbúana.
33 And he smote their vines and their fig-trees, and broke the trees of their borders.
Vínviður þeirra og fíkjutré drápust, féllu brotin til jarðar.
34 He spoke, and the locust came, and the cankerworm, even without number;
Þá bauð hann engisprettum að naga allan grænan gróður
35 And they devoured every herb in their land, and ate up the fruit of their ground.
og eyðileggja uppskeruna, – hvílík plága!
36 And he smote every firstborn in their land, the firstfruits of all their vigour.
Þá deyddi hann frumburðina, – elsta barn í hverri egypskri fjölskyldu – þar fór framtíðarvonin.
37 And he brought them forth with silver and gold; and there was not one feeble among their tribes.
Og Drottinn leiddi sitt fólk heilu og höldnu út úr Egyptalandi, hlaðið gulli og silfri. Ekkert þeirra var veikt eða vanmáttugt.
38 Egypt rejoiced at their departure; for the fear of them had fallen upon them.
Og Egyptar voru því fegnastir þegar Ísraelsmenn héldu á brott, því að þeir óttuðust þá.
39 He spread a cloud for a covering, and fire to give light in the night.
Um daga breiddi Guð út ský og hlífði þeim gegn brennheitri sólinni og um nætur lýsti hann þeim leiðina með eldstólpa.
40 They asked, and he brought quails, and satisfied them with the bread of heaven.
Þeir báðu um kjöt og hann sendi þeim lynghænsni og brauð gaf hann þeim – manna, brauð frá himni.
41 He opened the rock, and waters gushed forth; they ran in the dry places [like] a river.
Hann opnaði klettinn og vatnið spratt fram og varð að læk í eyðimörkinni.
42 For he remembered his holy word, [and] Abraham his servant;
Hann minntist loforðs síns til Abrahams, þjóns síns,
43 And he brought forth his people with gladness, his chosen with rejoicing;
og leiddi sitt útvalda fólk fagnandi út úr Egyptalandi.
44 And he gave them the lands of the nations, and they took possession of the labour of the peoples:
Og hann gaf þeim lönd heiðingjanna, sem stóðu í fullum blóma með þroskaða uppskeru og þeir átu það sem aðrir höfðu sáð til.
45 That they might keep his statutes, and observe his laws. Hallelujah!
Allt skyldi þetta hvetja Ísrael til trúfesti og hlýðni við lög Drottins. Hallelúja!
