Psalms 104

1 Bless Jehovah, O my soul! Jehovah my God, thou art very great; thou art clothed with majesty and splendour;

۱ ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! ای یهوه خدای من توبی نهایت عظیم هستی! به عزت و جلال ملبس هستی.

2 Covering thyself with light as with a garment, stretching out the heavens like a tent-curtain; —

۲ خویشتن را به نور مثل ردا پوشانیده‌ای.

3 Who layeth the beams of his upper chambers in the waters, who maketh clouds his chariot, who walketh upon the wings of the wind;

۳ آن که غرفات خود را بر آبها بنا کرده است و ابرها رامرکب خود نموده و بر بالهای باد می‌خرامد.

4 Who maketh his angels spirits; his ministers a flame of fire.

۴ فرشتگان خود را بادها می‌گرداند و خادمان خود را آتش مشتعل.

5 He laid the earth upon its foundations: it shall not be removed for ever.

۵ که زمین را بر اساسش استوار کرده، تا جنبش نخورد تا ابدالاباد.

6 Thou hadst covered it with the deep, as with a vesture; the waters stood above the mountains:

۶ آن رابه لجه‌ها مثل ردا پوشانیده‌ای، که آبها بر کوههاایستاده‌اند.

7 At thy rebuke they fled, at the voice of thy thunder they hasted away; —

۷ از عتاب تو می‌گریزند. از آواز رعدتو پراکنده می‌شوند.

8 The mountains rose, the valleys sank, unto the place which thou hadst founded for them; —

۸ به فراز کوهها برمی آیند، وبه همواریها فرود می‌آیند، به مکانی که برای آنهامهیا ساخته‌ای.

9 Thou hast set a bound which they may not pass over, that they turn not again to cover the earth.

۹ حدی برای آنها قرار داده‌ای که از آن نگذرند و برنگردند تا زمین را بپوشانند.

10 He sendeth the springs into the valleys: they run among the mountains;

۱۰ که چشمه‌ها را در وادیها جاری می‌سازد تا درمیان کوهها روان بشوند.

11 They give drink to every beast of the field; the wild asses quench their thirst.

۱۱ تمام حیوانات صحرارا سیراب می‌سازند تا گورخران تشنگی خود رافرو نشانند.

12 The birds of heaven dwell by them; they give forth their voice from among the branches.

۱۲ بر آنها مرغان هوا ساکن می‌شوند واز میان شاخه‌ها آواز خود را می‌دهند.

13 He watereth the mountains from his upper-chambers: the earth is satisfied with the fruit of thy works.

۱۳ او ازغرفات خود کوهها را سیراب می‌کند و از ثمرات اعمال تو زمین سیر می‌شود.

14 He maketh the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man; bringing forth bread out of the earth,

۱۴ نباتات را برای بهایم می‌رویاند و سبزه‌ها رابرای خدمت انسان، و نان را از زمین بیرون می‌آورد.

15 And wine which gladdeneth the heart of man; making [his] face shine with oil; and with bread he strengtheneth man's heart.

۱۵ و شراب را که دل انسان را شادمان می‌کند، و چهره او را به روغن شاداب می‌سازد ودل انسان را به نان قوی می‌گرداند.

16 The trees of Jehovah are satisfied, the cedars of Lebanon, which he hath planted,

۱۶ درختان خداوند شادابند، یعنی سروهای آزاد لبنان که غرس کرده است،

17 Where the birds make their nests; [as for] the stork, the fir trees are her house.

۱۷ که در آنها مرغان آشیانهای خود را می‌گیرند و اما صنوبر خانه لق لق می‌باشد.

18 The high mountains are for the wild goats; the cliffs, a refuge for the rock-badgers.

۱۸ کوههای بلند برای بزهای کوهی و صخره هابرای یربوع ملجاء است.

19 He made the moon for seasons: the sun knoweth its going down.

۱۹ ماه را برای موسمهاساخت و آفتاب مغرب خود را می‌داند.

20 Thou makest darkness, and it is night, wherein all the beasts of the forest creep forth:

۲۰ تاریکی می‌سازی و شب می‌شود که در آن همه حیوانات جنگلی راه می‌روند.

21 The young lions roar after the prey, and to seek their food from God.

۲۱ شیربچگان برای شکار خود غرش می‌کنند و خوراک خویش را از خدا می‌جویند.

22 The sun ariseth, they retreat, and lay them down in their dens.

۲۲ چون آفتاب طلوع می‌کند جمع می‌شوند و در بیشه های خودمی خوابند.

23 Man goeth forth unto his work, and to his labour until the evening.

۲۳ انسان برای عمل خود بیرون می‌آید و به جهت شغل خویش تا شامگاه.

24 How manifold are thy works, O Jehovah! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.

۲۴ ‌ای خداوند اعمال تو چه بسیار است. جمیع آنها را به حکمت کرده‌ای. زمین از دولت تو پر است.

25 Yonder is the great and wide sea: therein are moving things innumerable, living creatures small and great.

۲۵ و آن دریای بزرگ و وسیع الاطراف نیز که در آن حشرات از حد شماره زیاده‌اند و حیوانات خرد و بزرگ.

26 There go the ships; [there] that leviathan, which thou hast formed to play therein.

۲۶ و در آن کشتیها راه می‌روند و آن لویاتان که به جهت بازی کردن در آن آفریده‌ای.

27 These all look unto thee, that thou mayest give their food in its season:

۲۷ جمیع اینها از تو انتظارمی کشند تا خوراک آنها را در وقتش برسانی.

28 That thou givest unto them, they gather; thou openest thy hand, they are filled with good.

۲۸ آنچه را که به آنها می‌دهی، فرا می‌گیرند. دست خود را باز می‌کنی، پس از چیزهای نیکو سیرمی شوند.

29 Thou hidest thy face, they are troubled; thou takest away their breath, they expire and return to their dust.

۲۹ روی خود را می‌پوشانی پس مضطرب می‌گردند. روح آنها را قبض می‌کنی، پس می‌میرند و به خاک خود برمی گردند.

30 Thou sendest forth thy spirit, they are created, and thou renewest the face of the earth.

۳۰ چون روح خود را می‌فرستی، آفریده می‌شوند و روی زمین را تازه می‌گردانی.

31 The glory of Jehovah will endure for ever; Jehovah will rejoice in his works.

۳۱ جلال خداوند تا ابدالاباد است. خداوند ازاعمال خود راضی خواهد بود.

32 He looketh on the earth, and it trembleth; he toucheth the mountains, and they smoke.

۳۲ که به زمین نگاه می‌کند و آن می‌لرزد. کوهها را لمس می‌کند، پس آتش فشان می‌شوند.

33 I will sing unto Jehovah as long as I live; I will sing psalms to my God while I have my being.

۳۳ خداوند را خواهم سرایید تا زنده می‌باشم. برای خدای خود تسبیح خواهم خواند تا وجود دارم.

34 My meditation shall be pleasant unto him; I will rejoice in Jehovah.

۳۴ تفکر من او رالذیذ بشود و من در خداوند شادمان خواهم بود.

35 Sinners shall be consumed out of the earth, and the wicked shall be no more. Bless Jehovah, O my soul. Hallelujah!

۳۵ گناهکاران از زمین نابود گردند و شریران دیگر یافت نشوند. ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! هللویاه!