Psalms 102
1 A Prayer of the afflicted, when he is overwhelmed, and poureth out his complaint before Jehovah. Jehovah, hear my prayer, and let my cry come unto thee.
Zayıf düşünce derdini RAB'be döken mazlumun duası Ya RAB, duamı işit, Yakarışım sana erişsin.
2 Hide not thy face from me: in the day of my trouble, incline thine ear unto me; in the day I call, answer me speedily.
Sıkıntılı günümde yüzünü benden gizleme, Kulak ver sesime, Seslenince yanıt ver bana hemen.
3 For my days are consumed like smoke, and my bones are burned as a firebrand.
Çünkü günlerim duman gibi yok oluyor, Kemiklerim ateş gibi yanıyor.
4 My heart is smitten and withered like grass; yea, I have forgotten to eat my bread.
Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu, Ekmek yemeyi bile unuttum.
5 By reason of the voice of my groaning, my bones cleave to my flesh.
Bir deri bir kemiğe döndüm Acı acı inlemekten.
6 I am become like the pelican of the wilderness, I am as an owl in desolate places;
Issız yerlerdeki ishakkuşunu andırıyorum, Viranelerdeki kukumav gibiyim.
7 I watch, and am like a sparrow alone upon the housetop.
Gözüme uyku girmiyor, Damda yalnız kalmış bir kuş gibiyim.
8 Mine enemies reproach me all the day; they that are mad against me swear by me.
Düşmanlarım bütün gün bana hakaret ediyor, Bana dil uzatanlar adımı lanet için kullanıyor.
9 For I have eaten ashes like bread, and mingled my drink with weeping,
Kızıp öfkelendiğin için Külü ekmek gibi yiyor, İçeceğime gözyaşı katıyorum. Beni kaldırıp bir yana attın.
10 Because of thine indignation and thy wrath; for thou hast lifted me up, and cast me down.
11 My days are like a lengthened-out shadow, and I, I am withered like grass.
Günlerim akşam uzayan gölge gibi yitmekte, Ot gibi sararmaktayım.
12 But thou, Jehovah, abidest for ever, and thy memorial from generation to generation.
Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Ünün kuşaklar boyu sürer.
13 Thou wilt rise up, thou wilt have mercy upon Zion: for it is the time to be gracious to her, for the set time is come.
Kalkıp Siyon'a sevecenlik göstereceksin, Çünkü onu kayırmanın zamanıdır, beklenen zaman geldi.
14 For thy servants take pleasure in her stones, and favour her dust.
Kulların onun taşlarından hoşlanır, Tozunu bile severler.
15 And the nations shall fear the name of Jehovah, and all the kings of the earth thy glory.
Uluslar RAB'bin adından, Yeryüzü kralları görkeminden korkacak.
16 When Jehovah shall build up Zion, he will appear in his glory.
Çünkü RAB Siyon'u yeniden kuracak, Görkem içinde görünecek.
17 He will regard the prayer of the destitute one, and not despise their prayer.
Yoksulların duasına kulak verecek, Yalvarışlarını asla hor görmeyecek.
18 This shall be written for the generation to come; and a people that shall be created shall praise Jah:
Bunlar gelecek kuşak için yazılsın, Öyle ki, henüz doğmamış insanlar RAB'be övgüler sunsun.
19 For he hath looked down from the height of his sanctuary; from the heavens hath Jehovah beheld the earth,
RAB yücelerdeki kutsal katından aşağı baktı, Göklerden yeryüzünü gözetledi,
20 To hear the groaning of the prisoner, to loose those that are appointed to die;
Tutsakların iniltisini duymak, Ölüm mahkûmlarını kurtarmak için.
21 That the name of Jehovah may be declared in Zion, and his praise in Jerusalem,
Böylece halklar ve krallıklar RAB'be tapınmak için toplanınca, O'nun adı Siyon'da, Övgüsü Yeruşalim'de duyurulacak.
22 When the peoples shall be gathered together, and the kingdoms, to serve Jehovah.
23 He weakened my strength in the way, he shortened my days.
RAB gücümü kırdı yaşam yolunda, Ömrümü kısalttı.
24 I said, My God, take me not away in the midst of my days! ...Thy years are from generation to generation.
“Ey Tanrım, ömrümün ortasında canımı alma!” dedim. “Senin yılların kuşaklar boyu sürer!
25 Of old hast thou founded the earth, and the heavens are the work of thy hands:
“Çok önceden attın dünyanın temellerini, Gökler de senin ellerinin yapıtıdır.
26 They shall perish, but thou continuest; and all of them shall grow old as a garment: as a vesture shalt thou change them, and they shall be changed.
Onlar yok olacak, ama sen kalıcısın. Hepsi bir giysi gibi eskiyecek. Onları bir kaftan gibi değiştireceksin, Geçip gidecekler.
27 But thou art the Same, and thy years shall have no end.
Ama sen hep aynısın, Yılların tükenmeyecek.
28 The children of thy servants shall abide, and their seed shall be established before thee.
Gözetiminde yaşayacak kullarının çocukları, Senin önünde duracak soyları.”
