Psalms 102
1 A Prayer of the afflicted, when he is overwhelmed, and poureth out his complaint before Jehovah. Jehovah, hear my prayer, and let my cry come unto thee.
Drottinn, heyrðu bæn mína! Hlustaðu á ákall mitt!
2 Hide not thy face from me: in the day of my trouble, incline thine ear unto me; in the day I call, answer me speedily.
Snúðu ekki baki við mér á ógæfutímum. Hneigðu eyra þitt að mér og svaraðu mér fljótt.
3 For my days are consumed like smoke, and my bones are burned as a firebrand.
Ævi mín líður svo hratt, dagarnir fljúga hver af öðrum.
4 My heart is smitten and withered like grass; yea, I have forgotten to eat my bread.
Heilsan er búin, hjartað er sjúkt – ég er eins og visið strá. Maturinn er bragðlaus, ég er hættur að finna bragð.
5 By reason of the voice of my groaning, my bones cleave to my flesh.
Ég er ekkert nema skinn og bein.
6 I am become like the pelican of the wilderness, I am as an owl in desolate places;
Ég er líkastur pelikan í eyðimörk eða uglu í húsarúst.
7 I watch, and am like a sparrow alone upon the housetop.
Ég ligg andvaka og styn eins og einmana fugl á þaki.
8 Mine enemies reproach me all the day; they that are mad against me swear by me.
Óvinir mínir hæða mig og spotta dag eftir dag.
9 For I have eaten ashes like bread, and mingled my drink with weeping,
Fæða mín er aska, ekki brauð, og drykkur minn blandast tárum mínum.
10 Because of thine indignation and thy wrath; for thou hast lifted me up, and cast me down.
Þú ert mér reiður Drottinn og hefur varpað mér burt frá þér.
11 My days are like a lengthened-out shadow, and I, I am withered like grass.
Líf mitt líður burt eins og kvöldskuggi. Ég visna eins og gras
12 But thou, Jehovah, abidest for ever, and thy memorial from generation to generation.
en þú Drottinn ríkir í dýrð þinni að eilífu. Þinn orðstír mun lifa frá kynslóð til kynslóðar.
13 Thou wilt rise up, thou wilt have mercy upon Zion: for it is the time to be gracious to her, for the set time is come.
Ég veit að þú munt koma og vægja Jerúsalem. – Gerðu það núna! – Efndu loforð þitt um hjálp.
14 For thy servants take pleasure in her stones, and favour her dust.
Því að þjóð þín elskar hvern stein í múr hennar og jafnvel rykið á strætum hennar.
15 And the nations shall fear the name of Jehovah, and all the kings of the earth thy glory.
Þjóðirnar og konungar þeirra skjálfi fyrir Drottni og hans miklu dýrð,
16 When Jehovah shall build up Zion, he will appear in his glory.
því að Drottinn mun endurreisa Jerúsalem og birtast þar í dýrð!
17 He will regard the prayer of the destitute one, and not despise their prayer.
Hann hlustar á bænir fátæklinganna, gefur gaum að beiðni þeirra.
18 This shall be written for the generation to come; and a people that shall be created shall praise Jah:
Þetta hef ég skráð til þess að komandi kynslóðir lofi Drottin fyrir öll hans verk. Fólk sem enn hefur ekki séð dagsins ljós mun vegsama hann.
19 For he hath looked down from the height of his sanctuary; from the heavens hath Jehovah beheld the earth,
Segið þeim að Drottinn leit niður frá musteri sínu á himnum.
20 To hear the groaning of the prisoner, to loose those that are appointed to die;
Hann heyrði stunur þjóðar sinnar í ánauðinni – hún var dauðans matur – og hann frelsaði hana!
21 That the name of Jehovah may be declared in Zion, and his praise in Jerusalem,
Þess vegna streyma þúsundir til musteris hans í Jerúsalem og lofa hann og vegsama um alla borgina.
22 When the peoples shall be gathered together, and the kingdoms, to serve Jehovah.
Konungar jarðarinnar eru í þeim hópi.
23 He weakened my strength in the way, he shortened my days.
Hann hefur tekið frá mér lífskraftinn og stytt ævi mína.
24 I said, My God, take me not away in the midst of my days! ...Thy years are from generation to generation.
En ég hrópaði til hans: „Þú, Guð sem lifir að eilífu, láttu mig ekki deyja fyrir aldur fram!
25 Of old hast thou founded the earth, and the heavens are the work of thy hands:
Í upphafi lagðir þú undirstöður jarðarinnar og himnarnir eru verk handa þinna.
26 They shall perish, but thou continuest; and all of them shall grow old as a garment: as a vesture shalt thou change them, and they shall be changed.
Þau munu hverfa en þú ert að eilífu. Þau fyrnast, líkt og slitin föt sem lögð eru til hliðar.
27 But thou art the Same, and thy years shall have no end.
En þú ert hinn sami og ár þín taka aldrei enda.
28 The children of thy servants shall abide, and their seed shall be established before thee.
En afkomendur okkar munu lifa og þú munt varðveita þá, kynslóð fram af kynslóð.“
