Proverbs 2
1 My son, if thou receivest my words, and layest up my commandments with thee,
Υιέ μου, εάν δεχθής τους λόγους μου και ταμιεύσης τας εντολάς μου παρά σεαυτώ,
2 so that thou incline thine ear unto wisdom [and] thou apply thy heart to understanding;
ώστε να προσέξη το ωτίον σου εις την σοφίαν, να κλίνης την καρδίαν σου εις την σύνεσιν·
3 yea, if thou criest after discernment [and] liftest up thy voice to understanding;
και εάν επικαλεσθής την φρόνησιν, και υψώσης την φωνήν σου εις την σύνεσιν·
4 if thou seekest her as silver and searchest for her as for hidden treasures:
εάν ζητήσης αυτήν ως αργύριον και εξερευνήσης αυτήν ως κεκρυμμένους θησαυρούς,
5 then shalt thou understand the fear of Jehovah, and find the knowledge of God.
τότε θέλεις εννοήσει τον φόβον του Κυρίου και θέλεις ευρεί την επίγνωσιν του Θεού.
6 For Jehovah giveth wisdom; out of his mouth [come] knowledge and understanding.
Διότι ο Κύριος δίδει σοφίαν· εκ του στόματος αυτού εξέρχεται γνώσις και σύνεσις.
7 He layeth up sound wisdom for the upright; [he] is a shield to them that walk in integrity;
Αποταμιεύει σωτηρίαν εις τους ευθείς· είναι ασπίς εις τους περιπατούντας εν ακεραιότητι,
8 guarding the paths of just judgment and keeping the way of his godly ones.
υπερασπίζων τας οδούς της δικαιοσύνης και φυλάττων την οδόν των οσίων αυτού.
9 Then shalt thou understand righteousness and judgment and equity: every good path.
Τότε θέλεις εννοήσει δικαιοσύνην και κρίσιν και ευθύτητα, πάσαν οδόν αγαθήν.
10 When wisdom entereth into thy heart and knowledge is pleasant unto thy soul,
Εάν η σοφία εισέλθη εις την καρδίαν σου και η γνώσις ηδύνη την ψυχήν σου,
11 discretion shall keep thee, understanding shall preserve thee:
ορθή βουλή θέλει σε φυλάττει, σύνεσις θέλει σε διατηρεί·
12 To deliver thee from the way of evil, from the man that speaketh froward things;
διά να σε ελευθερόνη από της οδού της πονηράς, από ανθρώπου λαλούντος δόλια,
13 [from those] who leave the paths of uprightness, to walk in the ways of darkness;
οίτινες εγκαταλείπουσι τας οδούς της ευθύτητος, διά να περιπατώσιν εν ταις οδοίς του σκότους·
14 who rejoice to do evil, [and] delight in the frowardness of evil;
οίτινες ηδύνονται εις το να κάμνωσι κακόν, χαίρουσιν εις τας διαστροφάς της κακίας,
15 whose paths are crooked, and who are perverted in their course:
των οποίων αι οδοί είναι σκολιαί και αι πορείαι αυτών διεστραμμέναι·
16 To deliver thee from the strange woman, from the stranger who flattereth with her words;
διά να σε ελευθερόνη από ξένης γυναικός, από αλλοτρίας κολακευούσης με τους λόγους αυτής,
17 who forsaketh the guide of her youth, and forgetteth the covenant of her God;
ήτις εγκατέλιπε τον επιστήθιον της νεότητος αυτής και ελησμόνησε την διαθήκην του Θεού αυτής.
18 — for her house inclineth unto death, and her paths unto the dead;
Διότι ο οίκος αυτής καταβιβάζει εις τον θάνατον, και τα βήματα αυτής εις τους νεκρούς·
19 none that go unto her return again, neither do they attain to the paths of life:
πάντες οι εισερχόμενοι προς αυτήν δεν επιστρέφουσιν ουδέ αναλαμβάνουσι τας οδούς της ζωής·
20 — that thou mayest walk in the way of the good, and keep the paths of the righteous.
διά να περιπατής εν τη οδώ των αγαθών και να φυλάττης τας τρίβους των δικαίων.
21 For the upright shall dwell in the land, and the perfect shall remain in it;
Διότι οι ευθείς θέλουσι κατοικήσει την γην, και οι τέλειοι θέλουσιν εναπολειφή εν αυτή.
22 but the wicked shall be cut off from the land, and the unfaithful shall be plucked up out of it.
Οι δε ασεβείς θέλουσιν εκκοπή από της γης, και οι παράνομοι θέλουσιν εκριζωθή απ' αυτής.
