Mark 11
1 And when they draw near to Jerusalem, to Bethphage and Bethany, at the mount of Olives, he sends two of his disciples,
អនន្តរំ តេឞុ យិរូឝាលមះ សមីបស្ថយោ រ្ពៃត្ផគីពៃថនីយបុរយោរន្តិកស្ថំ ជៃតុននាមាទ្រិមាគតេឞុ យីឝុះ ប្រេឞណកាលេ ទ្វៅ ឝិឞ្យាវិទំ វាក្យំ ជគាទ,
2 and says to them, Go into the village which is over against you, and immediately on entering into it ye will find a colt tied, upon which no [child] of man has ever sat: loose it and lead it [here].
យុវាមមុំ សម្មុខស្ថំ គ្រាមំ យាតំ, តត្រ ប្រវិឝ្យ យោ នរំ នាវហត៑ តំ គទ៌្ទភឝាវកំ ទ្រក្ឞ្យថស្តំ មោចយិត្វានយតំ។
3 And if any one say to you, Why do ye this? say, The Lord has need of it; and straightway he sends it hither.
កិន្តុ យុវាំ កម៌្មេទំ កុតះ កុរុថះ? កថាមិមាំ យទិ កោបិ ប្ឫច្ឆតិ តហ៌ិ ប្រភោរត្រ ប្រយោជនមស្តីតិ កថិតេ ស ឝីឃ្រំ តមត្រ ប្រេឞយិឞ្យតិ។
4 And they departed, and found a colt bound to the door without at the crossway, and they loose him.
តតស្តៅ គត្វា ទ្វិមាគ៌មេលនេ កស្យចិទ៑ ទ្វារស្យ បាឝ៌្វេ តំ គទ៌្ទភឝាវកំ ប្រាប្យ មោចយតះ,
5 And some of those who stood there said to them, What are ye doing, loosing the colt?
ឯតហ៌ិ តត្រោបស្ថិតលោកានាំ កឝ្ចិទ៑ អប្ឫច្ឆត៑, គទ៌្ទភឝិឝុំ កុតោ មោចយថះ?
6 And they said to them as Jesus had commanded. And they let them [do it].
តទា យីឝោរាជ្ញានុសារេណ តេភ្យះ ប្រត្យុទិតេ តត្ក្ឞណំ តមាទាតុំ តេៜនុជជ្ញុះ។
7 And they led the colt to Jesus, and cast their clothes upon it, and he sat on it;
អថ តៅ យីឝោះ សន្និធិំ គទ៌្ទភឝិឝុម៑ អានីយ តទុបរិ ស្វវស្ត្រាណិ បាតយាមាសតុះ; តតះ ស តទុបរិ សមុបវិឞ្ដះ។
8 and many strewed their clothes on the way, and others cut down branches from the trees [and went on strewing them on the way].
តទានេកេ បថិ ស្វវាសាំសិ បាតយាមាសុះ, បរៃឝ្ច តរុឝាខាឝ្ឆិតវា មាគ៌េ វិកីណ៌ាះ។
9 And those going on before and those following cried out, Hosanna! blessed [be] he that comes in [the] Lord's name.
អបរញ្ច បឝ្ចាទ្គាមិនោៜគ្រគាមិនឝ្ច សវ៌្វេ ជនា ឧចៃះស្វរេណ វក្តុមារេភិរេ, ជយ ជយ យះ បរមេឝ្វរស្យ នាម្នាគច្ឆតិ ស ធន្យ ឥតិ។
10 Blessed [be] the coming kingdom of our father David. Hosanna in the highest!
តថាស្មាកមំ បូវ៌្វបុរុឞស្យ ទាយូទោ យទ្រាជ្យំ បរមេឝ្វរនាម្នាយាតិ តទបិ ធន្យំ, សវ៌្វស្មាទុច្ឆ្រាយេ ស្វគ៌េ ឦឝ្វរស្យ ជយោ ភវេត៑។
11 And he entered into Jerusalem and into the temple; and having looked round on all things, the hour being already late, he went out to Bethany with the twelve.
ឥត្ថំ យីឝុ រ្យិរូឝាលមិ មន្ទិរំ ប្រវិឝ្យ ចតុទ៌ិក្ស្ថានិ សវ៌្វាណិ វស្តូនិ ទ្ឫឞ្ដវាន៑; អថ សាយំកាល ឧបស្ថិតេ ទ្វាទឝឝិឞ្យសហិតោ ពៃថនិយំ ជគាម។
12 And on the morrow, when they were gone out of Bethany, he hungered.
អបរេហនិ ពៃថនិយាទ៑ អាគមនសមយេ ក្ឞុធាត៌្តោ ពភូវ។
13 And seeing from afar off a fig-tree which had leaves, he came, if perhaps he might find something on it. And having come up to it he found nothing but leaves, for it was not the time of figs.
តតោ ទូរេ សបត្រមុឌុម្ពរបាទបំ វិលោក្យ តត្រ កិញ្ចិត៑ ផលំ ប្រាប្តុំ តស្យ សន្និក្ឫឞ្ដំ យយៅ, តទានីំ ផលបាតនស្យ សមយោ នាគច្ឆតិ។ តតស្តត្រោបស្ថិតះ បត្រាណិ វិនា កិមប្យបរំ ន ប្រាប្យ ស កថិតវាន៑,
14 And answering he said to it, Let no one eat fruit of thee any more for ever. And his disciples heard [it]. (aiōn g165)
អទ្យារភ្យ កោបិ មានវស្ត្វត្តះ ផលំ ន ភុញ្ជីត; ឥមាំ កថាំ តស្យ ឝិឞ្យាះ ឝុឝ្រុវុះ។ (aiōn g165)
15 And they come to Jerusalem, and entering into the temple, he began to cast out those who sold and who bought in the temple, and he overthrew the tables of the moneychangers and the seats of the dove-sellers,
តទនន្តរំ តេឞុ យិរូឝាលមមាយាតេឞុ យីឝុ រ្មន្ទិរំ គត្វា តត្រស្ថានាំ ពណិជាំ មុទ្រាសនានិ បារាវតវិក្រេត្ឫណាម៑ អាសនានិ ច ន្យុព្ជយាញ្ចការ សវ៌្វាន៑ ក្រេត្ឫន៑ វិក្រេត្ឫំឝ្ច ពហិឝ្ចការ។
16 and suffered not that any one should carry any package through the temple.
អបរំ មន្ទិរមធ្យេន កិមបិ បាត្រំ វោឍុំ សវ៌្វជនំ និវារយាមាស។
17 And he taught saying to them, Is it not written, My house shall be called a house of prayer for all the nations? but ye have made it a den of robbers.
លោកានុបទិឝន៑ ជគាទ, មម គ្ឫហំ សវ៌្វជាតីយានាំ ប្រាត៌្ហនាគ្ឫហម៑ ឥតិ នាម្នា ប្រថិតំ ភវិឞ្យតិ ឯតត៑ កិំ ឝាស្ត្រេ លិខិតំ នាស្តិ? កិន្តុ យូយំ តទេវ ចោរាណាំ គហ្វរំ កុរុថ។
18 And the chief priests and the scribes heard [it], and they sought how they might destroy him; for they feared him, because all the crowd were astonished at his doctrine.
ឥមាំ វាណីំ ឝ្រុត្វាធ្យាបកាះ ប្រធានយាជកាឝ្ច តំ យថា នាឝយិតុំ ឝក្នុវន្តិ តថោបាយំ ម្ឫគយាមាសុះ, កិន្តុ តស្យោបទេឝាត៑ សវ៌្វេ លោកា វិស្មយំ គតា អតស្តេ តស្មាទ៑ ពិភ្យុះ។
19 And when it was evening he went forth without the city.
អថ សាយំសមយ ឧបស្ថិតេ យីឝុន៌គរាទ៑ ពហិវ៌វ្រាជ។
20 And passing by early in the morning they saw the fig-tree dried up from the roots.
អនន្តរំ ប្រាតះកាលេ តេ តេន មាគ៌េណ គច្ឆន្តស្តមុឌុម្ពរមហីរុហំ សមូលំ ឝុឞ្កំ ទទ្ឫឝុះ។
21 And Peter, remembering [what Jesus had said], says to him, Rabbi, see, the fig-tree which thou cursedst is dried up.
តតះ បិតរះ បូវ៌្វវាក្យំ ស្មរន៑ យីឝុំ ពភាឞំ, ហេ គុរោ បឝ្យតុ យ ឧឌុម្ពរវិដបី ភវតា ឝប្តះ ស ឝុឞ្កោ ពភូវ។
22 And Jesus answering says to them, Have faith in God.
តតោ យីឝុះ ប្រត្យវាទីត៑, យូយមីឝ្វរេ វិឝ្វសិត។
23 Verily I say to you, that whosoever shall say to this mountain, Be thou taken away and cast into the sea, and shall not doubt in his heart, but believe that what he says takes place, whatever he shall say shall come to pass for him.
យុឞ្មានហំ យថាត៌្ហំ វទាមិ កោបិ យទ្យេតទ្គិរិំ វទតិ, ត្វមុត្ថាយ គត្វា ជលធៅ បត, ប្រោក្តមិទំ វាក្យមវឝ្យំ ឃដិឞ្យតេ, មនសា កិមបិ ន សន្ទិហ្យ ចេទិទំ វិឝ្វសេត៑ តហ៌ិ តស្យ វាក្យានុសារេណ តទ៑ ឃដិឞ្យតេ។
24 For this reason I say to you, All things whatsoever ye pray for and ask, believe that ye receive it, and it shall come to pass for you.
អតោ ហេតោរហំ យុឞ្មាន៑ វច្មិ, ប្រាត៌្ហនាកាលេ យទ្យទាកាំក្ឞិឞ្យធ្វេ តត្តទវឝ្យំ ប្រាប្ស្យថ, ឥត្ថំ វិឝ្វសិត, តតះ ប្រាប្ស្យថ។
25 And when ye stand praying, forgive if ye have anything against any one, that your Father also who is in the heavens may forgive you your offences.
អបរញ្ច យុឞ្មាសុ ប្រាត៌្ហយិតុំ សមុត្ថិតេឞុ យទិ កោបិ យុឞ្មាកម៑ អបរាធី តិឞ្ឋតិ, តហ៌ិ តំ ក្ឞមធ្វំ, តថា ក្ឫតេ យុឞ្មាកំ ស្វគ៌ស្ថះ បិតាបិ យុឞ្មាកមាគាំមិ ក្ឞមិឞ្យតេ។
26 But if ye do not forgive, neither will your Father who is in the heavens forgive your offences.
កិន្តុ យទិ ន ក្ឞមធ្វេ តហ៌ិ វះ ស្វគ៌ស្ថះ បិតាបិ យុឞ្មាកមាគាំសិ ន ក្ឞមិឞ្យតេ។
27 And they come again to Jerusalem. And as he walked about in the temple, the chief priests and the scribes and the elders come to him,
អនន្តរំ តេ បុន រ្យិរូឝាលមំ ប្រវិវិឝុះ, យីឝុ រ្យទា មធ្យេមន្ទិរម៑ ឥតស្តតោ គច្ឆតិ, តទានីំ ប្រធានយាជកា ឧបាធ្យាយាះ ប្រាញ្ចឝ្ច តទន្តិកមេត្យ កថាមិមាំ បប្រច្ឆុះ,
28 and they say to him, By what authority doest thou these things? and who gave thee this authority, that thou shouldest do these things?
ត្វំ កេនាទេឝេន កម៌្មាណ្យេតានិ ករោឞិ? តថៃតានិ កម៌្មាណិ កត៌្តាំ កេនាទិឞ្ដោសិ?
29 And Jesus answering said to them, I also will ask you one thing, and answer me, and I will tell you by what authority I do these things:
តតោ យីឝុះ ប្រតិគទិតវាន៑ អហមបិ យុឞ្មាន៑ ឯកកថាំ ប្ឫច្ឆាមិ, យទិ យូយំ តស្យា ឧត្តរំ កុរុថ, តហ៌ិ កយាជ្ញយាហំ កម៌្មាណ្យេតានិ ករោមិ តទ៑ យុឞ្មភ្យំ កថយិឞ្យាមិ។
30 The baptism of John, was it of heaven, or of men? answer me.
យោហនោ មជ្ជនម៑ ឦឝ្វរាត៑ ជាតំ កិំ មានវាត៑? តន្មហ្យំ កថយត។
31 And they reasoned with themselves, saying, If we should say, Of heaven, he will say, Why [then] have ye not believed him?
តេ បរស្បរំ វិវេក្តុំ ប្រារេភិរេ, តទ៑ ឦឝ្វរាទ៑ ពភូវេតិ ចេទ៑ វទាមស្តហ៌ិ កុតស្តំ ន ប្រត្យៃត? កថមេតាំ កថយិឞ្យតិ។
32 but should we say, Of men — they feared the people; for all held of John that he was truly a prophet.
មានវាទ៑ អភវទិតិ ចេទ៑ វទាមស្តហ៌ិ លោកេភ្យោ ភយមស្តិ យតោ ហេតោះ សវ៌្វេ យោហនំ សត្យំ ភវិឞ្យទ្វាទិនំ មន្យន្តេ។
33 And they answering say to Jesus, We do not know. And Jesus [answering] says to them, Neither do I tell you by what authority I do these things.
អតឯវ តេ យីឝុំ ប្រត្យវាទិឞុ រ្វយំ តទ៑ វក្តុំ ន ឝក្នុមះ។ យីឝុរុវាច, តហ៌ិ យេនាទេឝេន កម៌្មាណ្យេតានិ ករោមិ, អហមបិ យុឞ្មភ្យំ តន្ន កថយិឞ្យាមិ។
