Luke 20
1 And it came to pass on one of the days, as he was teaching the people in the temple, and announcing the glad tidings, the chief priests and the scribes with the elders came up,
ଅଥୈକଦା ଯୀଶୁ ର୍ମନିଦରେ ସୁସଂୱାଦଂ ପ୍ରଚାରଯନ୍ ଲୋକାନୁପଦିଶତି, ଏତର୍ହି ପ୍ରଧାନଯାଜକା ଅଧ୍ୟାପକାଃ ପ୍ରାଞ୍ଚଶ୍ଚ ତନ୍ନିକଟମାଗତ୍ୟ ପପ୍ରଚ୍ଛୁଃ
2 and spoke to him saying, Tell us by what authority thou doest these things, or who is it who has given thee this authority?
କଯାଜ୍ଞଯା ତ୍ୱଂ କର୍ମ୍ମାଣ୍ୟେତାନି କରୋଷି? କୋ ୱା ତ୍ୱାମାଜ୍ଞାପଯତ୍? ତଦସ୍ମାନ୍ ୱଦ|
3 And he answering said to them, I also will ask you [one] thing, and tell me:
ସ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ, ତର୍ହି ଯୁଷ୍ମାନପି କଥାମେକାଂ ପୃଚ୍ଛାମି ତସ୍ୟୋତ୍ତରଂ ୱଦତ|
4 The baptism of John, was it of heaven or of men?
ଯୋହନୋ ମଜ୍ଜନମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ମାନୁଷାଣାଂ ୱାଜ୍ଞାତୋ ଜାତଂ?
5 And they reasoned among themselves, saying, If we should say, Of heaven, he will say, Why have ye not believed him?
ତତସ୍ତେ ମିଥୋ ୱିୱିଚ୍ୟ ଜଗଦୁଃ, ଯଦୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ୱଦାମସ୍ତର୍ହି ତଂ କୁତୋ ନ ପ୍ରତ୍ୟୈତ ସ ଇତି ୱକ୍ଷ୍ୟତି|
6 but if we should say, Of men, the whole people will stone us, for they are persuaded that John was a prophet.
ଯଦି ମନୁଷ୍ୟସ୍ୟେତି ୱଦାମସ୍ତର୍ହି ସର୍ୱ୍ୱେ ଲୋକା ଅସ୍ମାନ୍ ପାଷାଣୈ ର୍ହନିଷ୍ୟନ୍ତି ଯତୋ ଯୋହନ୍ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀତି ସର୍ୱ୍ୱେ ଦୃଢଂ ଜାନନ୍ତି|
7 And they answered, they did not know whence.
ଅତଏୱ ତେ ପ୍ରତ୍ୟୂଚୁଃ କସ୍ୟାଜ୍ଞଯା ଜାତମ୍ ଇତି ୱକ୍ତୁଂ ନ ଶକ୍ନୁମଃ|
8 And Jesus said to them, Neither do I tell you by what authority I do these things.
ତଦା ଯୀଶୁରୱଦତ୍ ତର୍ହି କଯାଜ୍ଞଯା କର୍ମ୍ମାଣ୍ୟେତାତି କରୋମୀତି ଚ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ନ ୱକ୍ଷ୍ୟାମି|
9 And he began to speak to the people this parable: A man planted a vineyard and let it out to husbandmen, and left the country for a long time.
ଅଥ ଲୋକାନାଂ ସାକ୍ଷାତ୍ ସ ଇମାଂ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତକଥାଂ ୱକ୍ତୁମାରେଭେ, କଶ୍ଚିଦ୍ ଦ୍ରାକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରଂ କୃତ୍ୱା ତତ୍ କ୍ଷେତ୍ରଂ କୃଷୀୱଲାନାଂ ହସ୍ତେଷୁ ସମର୍ପ୍ୟ ବହୁକାଲାର୍ଥଂ ଦୂରଦେଶଂ ଜଗାମ|
10 And in the season he sent to the husbandmen a bondman, that they might give to him of the fruit of the vineyard; but the husbandmen, having beaten him, sent [him] away empty.
ଅଥ ଫଲକାଲେ ଫଲାନି ଗ୍ରହୀତୁ କୃଷୀୱଲାନାଂ ସମୀପେ ଦାସଂ ପ୍ରାହିଣୋତ୍ କିନ୍ତୁ କୃଷୀୱଲାସ୍ତଂ ପ୍ରହୃତ୍ୟ ରିକ୍ତହସ୍ତଂ ୱିସସର୍ଜୁଃ|
11 And again he sent another bondman; but they, having beaten him also, and cast insult upon him, sent [him] away empty.
ତତଃ ସୋଧିପତିଃ ପୁନରନ୍ୟଂ ଦାସଂ ପ୍ରେଷଯାମାସ, ତେ ତମପି ପ୍ରହୃତ୍ୟ କୁୱ୍ୟୱହୃତ୍ୟ ରିକ୍ତହସ୍ତଂ ୱିସସୃଜୁଃ|
12 And again he sent a third; and they, having wounded him also, cast [him] out.
ତତଃ ସ ତୃତୀଯୱାରମ୍ ଅନ୍ୟଂ ପ୍ରାହିଣୋତ୍ ତେ ତମପି କ୍ଷତାଙ୍ଗଂ କୃତ୍ୱା ବହି ର୍ନିଚିକ୍ଷିପୁଃ|
13 And the lord of the vineyard said, What shall I do? I will send my beloved son: perhaps when they see him they will respect [him].
ତଦା କ୍ଷେତ୍ରପତି ର୍ୱିଚାରଯାମାସ, ମମେଦାନୀଂ କିଂ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ? ମମ ପ୍ରିଯେ ପୁତ୍ରେ ପ୍ରହିତେ ତେ ତମୱଶ୍ୟଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ସମାଦରିଷ୍ୟନ୍ତେ|
14 But when the husbandmen saw him, they reasoned among themselves, saying, This is the heir; [come, ] let us kill him, that the inheritance may become ours.
କିନ୍ତୁ କୃଷୀୱଲାସ୍ତଂ ନିରୀକ୍ଷ୍ୟ ପରସ୍ପରଂ ୱିୱିଚ୍ୟ ପ୍ରୋଚୁଃ, ଅଯମୁତ୍ତରାଧିକାରୀ ଆଗଚ୍ଛତୈନଂ ହନ୍ମସ୍ତତୋଧିକାରୋସ୍ମାକଂ ଭୱିଷ୍ୟତି|
15 And having cast him forth out of the vineyard, they killed [him]. What therefore shall the lord of the vineyard do to them?
ତତସ୍ତେ ତଂ କ୍ଷେତ୍ରାଦ୍ ବହି ର୍ନିପାତ୍ୟ ଜଘ୍ନୁସ୍ତସ୍ମାତ୍ ସ କ୍ଷେତ୍ରପତିସ୍ତାନ୍ ପ୍ରତି କିଂ କରିଷ୍ୟତି?
16 He will come and destroy those husbandmen, and will give the vineyard to others. And when they heard it they said, May it never be!
ସ ଆଗତ୍ୟ ତାନ୍ କୃଷୀୱଲାନ୍ ହତ୍ୱା ପରେଷାଂ ହସ୍ତେଷୁ ତତ୍କ୍ଷେତ୍ରଂ ସମର୍ପଯିଷ୍ୟତି; ଇତି କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତେ ଽୱଦନ୍ ଏତାଦୃଶୀ ଘଟନା ନ ଭୱତୁ|
17 But he looking at them said, What then is this that is written, The stone which they that builded rejected, this has become the corner-stone?
କିନ୍ତୁ ଯୀଶୁସ୍ତାନୱଲୋକ୍ୟ ଜଗାଦ, ତର୍ହି, ସ୍ଥପତଯଃ କରିଷ୍ୟନ୍ତି ଗ୍ରାୱାଣଂ ଯନ୍ତୁ ତୁଚ୍ଛକଂ| ପ୍ରଧାନପ୍ରସ୍ତରଃ କୋଣେ ସ ଏୱ ହି ଭୱିଷ୍ୟତି| ଏତସ୍ୟ ଶାସ୍ତ୍ରୀଯୱଚନସ୍ୟ କିଂ ତାତ୍ପର୍ୟ୍ୟଂ?
18 Every one falling on this stone shall be broken, but on whomsoever it shall fall, it shall grind him to powder.
ଅପରଂ ତତ୍ପାଷାଣୋପରି ଯଃ ପତିଷ୍ୟତି ସ ଭଂକ୍ଷ୍ୟତେ କିନ୍ତୁ ଯସ୍ୟୋପରି ସ ପାଷାଣଃ ପତିଷ୍ୟତି ସ ତେନ ଧୂଲିୱଚ୍ ଚୂର୍ଣୀଭୱିଷ୍ୟତି|
19 And the chief priests and the scribes sought the same hour to lay hands on him, and they feared the people; for they knew that he had spoken this parable of them.
ସୋସ୍ମାକଂ ୱିରୁଦ୍ଧଂ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତମିମଂ କଥିତୱାନ୍ ଇତି ଜ୍ଞାତ୍ୱା ପ୍ରଧାନଯାଜକା ଅଧ୍ୟାପକାଶ୍ଚ ତଦୈୱ ତଂ ଧର୍ତୁଂ ୱୱାଞ୍ଛୁଃ କିନ୍ତୁ ଲୋକେଭ୍ୟୋ ବିଭ୍ୟୁଃ|
20 And having watched [him], they sent out suborned persons, pretending to be just men, that they might take hold of him in [his] language, so that they might deliver him up to the power and authority of the governor.
ଅତଏୱ ତଂ ପ୍ରତି ସତର୍କାଃ ସନ୍ତଃ କଥଂ ତଦ୍ୱାକ୍ୟଦୋଷଂ ଧୃତ୍ୱା ତଂ ଦେଶାଧିପସ୍ୟ ସାଧୁୱେଶଧାରିଣଶ୍ଚରାନ୍ ତସ୍ୟ ସମୀପେ ପ୍ରେଷଯାମାସୁଃ|
21 And they asked him saying, Teacher, we know that thou sayest and teachest rightly, and acceptest no [man's] person, but teachest with truth the way of God:
ତଦା ତେ ତଂ ପପ୍ରଚ୍ଛୁଃ, ହେ ଉପଦେଶକ ଭୱାନ୍ ଯଥାର୍ଥଂ କଥଯନ୍ ଉପଦିଶତି, କମପ୍ୟନପେକ୍ଷ୍ୟ ସତ୍ୟତ୍ୱେନୈଶ୍ୱରଂ ମାର୍ଗମୁପଦିଶତି, ୱଯମେତଜ୍ଜାନୀମଃ|
22 Is it lawful for us to give tribute to Caesar, or not?
କୈସରରାଜାଯ କରୋସ୍ମାଭି ର୍ଦେଯୋ ନ ୱା?
23 But perceiving their deceit he said to them, Why do ye tempt me?
ସ ତେଷାଂ ୱଞ୍ଚନଂ ଜ୍ଞାତ୍ୱାୱଦତ୍ କୁତୋ ମାଂ ପରୀକ୍ଷଧ୍ୱେ? ମାଂ ମୁଦ୍ରାମେକଂ ଦର୍ଶଯତ|
24 Shew me a denarius. Whose image and superscription has it? And answering they said, Caesar's.
ଇହ ଲିଖିତା ମୂର୍ତିରିଯଂ ନାମ ଚ କସ୍ୟ? ତେଽୱଦନ୍ କୈସରସ୍ୟ|
25 And he said to them, Pay therefore what is Caesar's to Caesar, and what is God's to God.
ତଦା ସ ଉୱାଚ, ତର୍ହି କୈସରସ୍ୟ ଦ୍ରୱ୍ୟଂ କୈସରାଯ ଦତ୍ତ; ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ତୁ ଦ୍ରୱ୍ୟମୀଶ୍ୱରାଯ ଦତ୍ତ|
26 And they were not able to take hold of him in [his] expressions before the people, and, wondering at his answer, they were silent.
ତସ୍ମାଲ୍ଲୋକାନାଂ ସାକ୍ଷାତ୍ ତତ୍କଥାଯାଃ କମପି ଦୋଷଂ ଧର୍ତୁମପ୍ରାପ୍ୟ ତେ ତସ୍ୟୋତ୍ତରାଦ୍ ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟଂ ମନ୍ୟମାନା ମୌନିନସ୍ତସ୍ଥୁଃ|
27 And some of the Sadducees, who deny that there is any resurrection, coming up [to him],
ଅପରଞ୍ଚ ଶ୍ମଶାନାଦୁତ୍ଥାନାନଙ୍ଗୀକାରିଣାଂ ସିଦୂକିନାଂ କିଯନ୍ତୋ ଜନା ଆଗତ୍ୟ ତଂ ପପ୍ରଚ୍ଛୁଃ,
28 demanded of him saying, Teacher, Moses wrote to us, If any one's brother, who has a wife, die, and he die childless, his brother shall take the wife and raise up seed to his brother.
ହେ ଉପଦେଶକ ଶାସ୍ତ୍ରେ ମୂସା ଅସ୍ମାନ୍ ପ୍ରତୀତି ଲିଲେଖ ଯସ୍ୟ ଭ୍ରାତା ଭାର୍ୟ୍ୟାଯାଂ ସତ୍ୟାଂ ନିଃସନ୍ତାନୋ ମ୍ରିଯତେ ସ ତଜ୍ଜାଯାଂ ୱିୱହ୍ୟ ତଦ୍ୱଂଶମ୍ ଉତ୍ପାଦଯିଷ୍ୟତି|
29 There were then seven brethren: and the first, having taken a wife, died childless;
ତଥାଚ କେଚିତ୍ ସପ୍ତ ଭ୍ରାତର ଆସନ୍ ତେଷାଂ ଜ୍ୟେଷ୍ଠୋ ଭ୍ରାତା ୱିୱହ୍ୟ ନିରପତ୍ୟଃ ପ୍ରାଣାନ୍ ଜହୌ|
30 and the second [took the woman, and he died childless];
ଅଥ ଦ୍ୱିତୀଯସ୍ତସ୍ୟ ଜାଯାଂ ୱିୱହ୍ୟ ନିରପତ୍ୟଃ ସନ୍ ମମାର| ତୃତୀଯଶ୍ଚ ତାମେୱ ୱ୍ୟୁୱାହ;
31 and the third took her: and in like manner also the seven left no children and died;
ଇତ୍ଥଂ ସପ୍ତ ଭ୍ରାତରସ୍ତାମେୱ ୱିୱହ୍ୟ ନିରପତ୍ୟାଃ ସନ୍ତୋ ମମ୍ରୁଃ|
32 and last of all the woman also died.
ଶେଷେ ସା ସ୍ତ୍ରୀ ଚ ମମାର|
33 In the resurrection therefore of which of them does she become wife, for the seven had her as wife?
ଅତଏୱ ଶ୍ମଶାନାଦୁତ୍ଥାନକାଲେ ତେଷାଂ ସପ୍ତଜନାନାଂ କସ୍ୟ ସା ଭାର୍ୟ୍ୟା ଭୱିଷ୍ୟତି? ଯତଃ ସା ତେଷାଂ ସପ୍ତାନାମେୱ ଭାର୍ୟ୍ୟାସୀତ୍|
ତଦା ଯୀଶୁଃ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ, ଏତସ୍ୟ ଜଗତୋ ଲୋକା ୱିୱହନ୍ତି ୱାଗ୍ଦତ୍ତାଶ୍ଚ ଭୱନ୍ତି (aiōn g165)
35 but they who are counted worthy to have part in that world, and the resurrection from among [the] dead, neither marry nor are given in marriage; (aiōn g165)
କିନ୍ତୁ ଯେ ତଜ୍ଜଗତ୍ପ୍ରାପ୍ତିଯୋଗ୍ୟତ୍ୱେନ ଗଣିତାଂ ଭୱିଷ୍ୟନ୍ତି ଶ୍ମଶାନାଚ୍ଚୋତ୍ଥାସ୍ୟନ୍ତି ତେ ନ ୱିୱହନ୍ତି ୱାଗ୍ଦତ୍ତାଶ୍ଚ ନ ଭୱନ୍ତି, (aiōn g165)
36 for neither can they die any more, for they are equal to angels, and are sons of God, being sons of the resurrection.
ତେ ପୁନ ର୍ନ ମ୍ରିଯନ୍ତେ କିନ୍ତୁ ଶ୍ମଶାନାଦୁତ୍ଥାପିତାଃ ସନ୍ତ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ସନ୍ତାନାଃ ସ୍ୱର୍ଗୀଯଦୂତାନାଂ ସଦୃଶାଶ୍ଚ ଭୱନ୍ତି|
37 But that the dead rise, even Moses shewed in [the section of] the bush, when he called [the] Lord the God of Abraham and the God of Isaac and the God of Jacob;
ଅଧିକନ୍ତୁ ମୂସାଃ ସ୍ତମ୍ବୋପାଖ୍ୟାନେ ପରମେଶ୍ୱର ଈବ୍ରାହୀମ ଈଶ୍ୱର ଇସ୍ହାକ ଈଶ୍ୱରୋ ଯାକୂବଶ୍ଚେଶ୍ୱର ଇତ୍ୟୁକ୍ତ୍ୱା ମୃତାନାଂ ଶ୍ମଶାନାଦ୍ ଉତ୍ଥାନସ୍ୟ ପ୍ରମାଣଂ ଲିଲେଖ|
38 but he is not God of [the] dead but of [the] living; for all live for him.
ଅତଏୱ ଯ ଈଶ୍ୱରଃ ସ ମୃତାନାଂ ପ୍ରଭୁ ର୍ନ କିନ୍ତୁ ଜୀୱତାମେୱ ପ୍ରଭୁଃ, ତନ୍ନିକଟେ ସର୍ୱ୍ୱେ ଜୀୱନ୍ତଃ ସନ୍ତି|
39 And some of the scribes answering said, Teacher, thou hast well spoken.
ଇତି ଶ୍ରୁତ୍ୱା କିଯନ୍ତୋଧ୍ୟାପକା ଊଚୁଃ, ହେ ଉପଦେଶକ ଭୱାନ୍ ଭଦ୍ରଂ ପ୍ରତ୍ୟୁକ୍ତୱାନ୍|
40 For they did not dare any more to ask him anything.
ଇତଃ ପରଂ ତଂ କିମପି ପ୍ରଷ୍ଟଂ ତେଷାଂ ପ୍ରଗଲ୍ଭତା ନାଭୂତ୍|
41 And he said to them, How do they say that the Christ is David's son,
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ତାନ୍ ଉୱାଚ, ଯଃ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଃ ସ ଦାଯୂଦଃ ସନ୍ତାନ ଏତାଂ କଥାଂ ଲୋକାଃ କଥଂ କଥଯନ୍ତି?
42 and David himself says in the book of Psalms, The Lord said to my Lord, Sit at my right hand
ଯତଃ ମମ ପ୍ରଭୁମିଦଂ ୱାକ୍ୟମୱଦତ୍ ପରମେଶ୍ୱରଃ| ତୱ ଶତ୍ରୂନହଂ ଯାୱତ୍ ପାଦପୀଠଂ କରୋମି ନ| ତାୱତ୍ କାଲଂ ମଦୀଯେ ତ୍ୱଂ ଦକ୍ଷପାର୍ଶ୍ୱ ଉପାୱିଶ|
43 until I put thine enemies [as] footstool of thy feet?
ଇତି କଥାଂ ଦାଯୂଦ୍ ସ୍ୱଯଂ ଗୀତଗ୍ରନ୍ଥେଽୱଦତ୍|
44 David therefore calls him Lord, and how is he his son?
ଅତଏୱ ଯଦି ଦାଯୂଦ୍ ତଂ ପ୍ରଭୁଂ ୱଦତି, ତର୍ହି ସ କଥଂ ତସ୍ୟ ସନ୍ତାନୋ ଭୱତି?
45 And, as all the people were listening, he said to his disciples,
ପଶ୍ଚାଦ୍ ଯୀଶୁଃ ସର୍ୱ୍ୱଜନାନାଂ କର୍ଣଗୋଚରେ ଶିଷ୍ୟାନୁୱାଚ,
46 Beware of the scribes, who like to walk about in long robes, and who love salutations in the market-places, and first seats in the synagogues, and first places at suppers;
ଯେଽଧ୍ୟାପକା ଦୀର୍ଘପରିଚ୍ଛଦଂ ପରିଧାଯ ଭ୍ରମନ୍ତି, ହଟ୍ଟାପଣଯୋ ର୍ନମସ୍କାରେ ଭଜନଗେହସ୍ୟ ପ୍ରୋଚ୍ଚାସନେ ଭୋଜନଗୃହସ୍ୟ ପ୍ରଧାନସ୍ଥାନେ ଚ ପ୍ରୀଯନ୍ତେ
47 who devour the houses of widows, and as a pretext make long prayers. These shall receive a severer judgment.
ୱିଧୱାନାଂ ସର୍ୱ୍ୱସ୍ୱଂ ଗ୍ରସିତ୍ୱା ଛଲେନ ଦୀର୍ଘକାଲଂ ପ୍ରାର୍ଥଯନ୍ତେ ଚ ତେଷୁ ସାୱଧାନା ଭୱତ, ତେଷାମୁଗ୍ରଦଣ୍ଡୋ ଭୱିଷ୍ୟତି|
