Lamentations 5
1 Remember, O Jehovah, what is come upon us; consider, and see our reproach.
Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.
2 Our inheritance is turned to strangers, our houses to aliens.
Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.
3 We are orphans and fatherless, our mothers are as widows.
Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.
4 Our water have we to drink for money, our wood cometh unto us for a price.
Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.
5 Our pursuers are on our necks: we are weary, we have no rest.
Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.
6 We have given the hand to Egypt, [and] to Asshur, to be satisfied with bread.
Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.
7 Our fathers have sinned, [and] they are not; and we bear their iniquities.
Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.
8 Bondmen rule over us: there is no deliverer out of their hand.
Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.
9 We have to get our bread at the risk of our lives, because of the sword of the wilderness.
Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.
10 Our skin gloweth like an oven, because of the burning heat of the famine.
Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.
11 They have ravished the women in Zion, the maids in the cities of Judah.
Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
12 Princes were hanged up by their hand; the faces of elders were not honoured.
Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.
13 The young men have borne the mill, and the youths have stumbled under the wood.
Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.
14 The elders have ceased from the gate, the young men from their music.
Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.
15 The joy of our heart hath ceased; our dance is turned into mourning.
Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.
16 The crown is fallen from our head: woe unto us, for we have sinned!
Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.
17 For this our heart is faint; for these things our eyes have grown dim,
Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;
18 Because of the mountain of Zion, which is desolate: foxes walk over it.
Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.
19 Thou, Jehovah, dwellest for ever; thy throne is from generation to generation.
Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.
20 Wherefore dost thou forget us for ever, dost thou forsake us so long time?
Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?
21 Turn thou us unto thee, Jehovah, and we shall be turned; renew our days as of old.
Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.
22 Or is it that thou hast utterly rejected us? Wouldest thou be exceeding wroth against us?
Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.
