Job 8
1 And Bildad the Shuhite answered and said,
Андин Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
2 How long wilt thou speak these things? and the words of thy mouth be a strong wind?
«Сән қачанғичә мошуларни сөзләйсән? Ағзиңдики сөзләр күчлүк шамалдәк қачанғичә чиқиду?
3 Doth God pervert judgment, and the Almighty pervert justice?
Тәңри адаләтни бурмилиғучиму? Һәммигә Қадир адиллиқни бурмиламду?
4 If thy children have sinned against him, he hath also given them over into the hand of their transgression.
Сениң балилириң Униң алдида гуна қилған болса, У уларниму итаәтсизлигиниң җазасиға тапшурған, халас.
5 If thou seek earnestly unto God, and make thy supplication to the Almighty,
Бирақ әгәр өзүң һазир чин көңлүңдин Тәңрини издисәңла, Һәммигә Қадирға илтиҗа қилсаңла,
6 If thou be pure and upright, surely now he will awake for thee, and make the habitation of thy righteousness prosperous;
Әгәр сән сап дил һәм дурус болған болсаң, Шүбһисизки, У сән үчүн ойғиниду, Чоқум сениң һәққанийлиғиңға толған туралғуңни гүлләндүриду.
7 And though thy beginning was small, yet thine end shall be very great.
Сән дәсләптә етиварсиз қаралған болсаңму, Бирақ сән ахирида чоқум техиму гүллинисән.
8 For inquire, I pray thee, of the former generation, and attend to the researches of their fathers;
Шуңа сәндин өтүнәйки, өткәнки дәвирләрдин сорап баққин, Уларниң ата-бовилириниң издинишлиригиму көңүл қойғин
9 For we are [but] of yesterday, and know nothing, for our days upon earth are a shadow.
(Чүнки биз болсақ түнүгүнла туғулғанмиз; Күнлиримиз пәқәт бир сайә болғачқа, һеч немини билмәймиз).
10 Shall not they teach thee, [and] tell thee, and utter words out of their heart?
Саңа көрсәтмә берип үгәтәләйдиған улар әмәсму? Улар өз көңлидикини саңа сөзлимәмду?
11 Doth the papyrus shoot up without mire? doth the reed-grass grow without water?
Латқа болмиса йекәнләр егиз өсәләмду? Қомушлуқтики от-чөпләр сусиз өсәләмду?
12 Whilst it is yet in its greenness [and] not cut down, it withereth before any [other] grass.
Улар йешил пети болуп, техичә орулмиған болсиму, Һәр қандақ от-чөптин тез тозуп кетиду.
13 So are the paths of all that forget God; and the profane man's hope shall perish,
Тәңрини унтуған кишиләрниң һәммисиниң ақивәтлири мана шундақтур; Ипласларниң үмүти мана шундақ йоққа кетәр.
14 Whose confidence shall be cut off, and his reliance is a spider's web.
Чүнки униң таянғини чүрүк бир нәрсә, халас; Униң ишәнгини болса өмчүкниң торидур, халас.
15 He shall lean upon his house, and it shall not stand; he shall lay hold on it, but it shall not endure.
У өз угисиға йөлиниду, бирақ у мәзмут турмайду; У уни чиң тутувалған болсиму, бирақ у бәрдашлиқ берәлмәйду.
16 He is full of sap before the sun, and his sprout shooteth forth over his garden;
У қуяш астида көклигән болсиму, Униң пиләклири өз беғини қаплиған болсиму,
17 His roots are entwined about the stoneheap; he seeth the place of stones.
Униң йилтизлири таш догисиға чирмишип кәткән болсиму, У ташлар арисида орун издигән болсиму,
18 If he destroy him from his place, then it shall deny him: I have not seen thee!
Лекин [Худа] уни орнидин юливәтсә, Әшу йәр униңдин тенип: «Мән сени көрмигән!» — дәйду.
19 Behold, this is the joy of his way, and out of the dust shall others grow.
Мана униң йолиниң шатлиғи! Униңдин кейин орниға башқилири тупрақтин үниду.
20 Behold, God will not cast off a perfect man, neither will he take evil-doers by the hand.
Қара, Худа дурус адәмни ташлимайду, Яки яманлиқ қилғучиларниң қолини тутуп уларни йөлимәйду.
21 Whilst he would fill thy mouth with laughing and thy lips with shouting,
У йәнә сениң ағзиңни күлкә билән, Ләвлириңни шатлиқ авазлири билән толдуриду,
22 They that hate thee shall be clothed with shame, and the tent of the wicked be no more.
Саңа нәпрәтләнгәнләргә шәрмәндилик чаплиниду, Әскиләрниң чедири йоқитилиду».
