Job 6
1 And Job answered and said,
Nang magkagayo'y sumagot si Job at nagsabi,
2 Oh that my grief were thoroughly weighed, and all my calamity laid in the balances!
Oh timbangin nawa ang aking pagkainip, at ang aking mga kasakunaan ay malagay sa mga timbangan na magkakasama.
3 For now it would be heavier than the sand of the seas; therefore my words are vehement.
Sapagka't ngayo'y magiging lalong mabigat kay sa buhangin sa mga dagat: kaya't ang aking pananalita ay napabigla.
4 For the arrows of the Almighty are within me, their poison drinketh up my spirit: the terrors of God are arrayed against me.
Sapagka't ang mga palaso ng Makapangyarihan sa lahat ay nasasaksak sa akin, ang lason niyaon ay hinitit ng aking diwa; ang mga pangkilabot ng Dios ay nangahahanay laban sa akin.
5 Doth the wild ass bray by the grass? loweth an ox over his fodder?
Umuungal ba ang mailap na asno pag may damo? O umuungal ba ang baka sa kaniyang pagkain?
6 Shall that which is insipid be eaten without salt? Is there any taste in the white of an egg?
Makakain ba ng walang asin ang matabang? O mayroon bang lasa ang puti ng isang itlog?
7 What my soul refuseth to touch, that is as my loathsome food.
Tinatanggihang hipuin ng aking kaluluwa; mga karumaldumal na pagkain sa akin.
8 Oh that I might have my request, and that God would grant my desire!
Oh mangyari nawa ang aking kahilingan; at ipagkaloob nawa sa akin ng Dios ang bagay na aking minimithi!
9 And that it would please God to crush me, that he would let loose his hand and cut me off!
Sa makatuwid baga'y kalugdan nawa ng Dios na pisain ako; na bitawan ang kaniyang kamay, at ihiwalay ako!
10 Then should I yet have comfort; and in the pain which spareth not I would rejoice that I have not denied the words of the Holy One.
Kung magkagayo'y magtataglay pa ako ng kaaliwan; Oo, ako'y makapagbabata sa mga walang awang sakit; sapagka't hindi ko itinakuwil ang mga salita ng Banal.
11 What is my strength, that I should hope? and what is mine end, that I should have patience?
Ano ang aking lakas, na ako'y maghihintay? At ano ang aking wakas na ako'y magtitiis?
12 Is my strength the strength of stones? is my flesh of brass?
Ang akin bang tibay ay tibay ng mga bato? O ang akin bang laman ay tanso?
13 Is it not that there is no help in me, and soundness is driven away from me?
Di ba ako'y walang sukat na kaya, at ang karunungan ay lumayo sa akin?
14 For him that is fainting kindness [is meet] from his friend; or he forsaketh the fear of the Almighty.
Siyang nanglulupaypay ay dapat pagpakitaang loob ng kaniyang kaibigan; kahit siya na walang takot sa Makapangyarihan sa lahat.
15 My brethren have dealt deceitfully as a stream, as the channel of streams which pass away,
Ang aking mga kapatid ay nagsipagdaya na parang batis, na parang daan ng mga batis na nababago;
16 Which are turbid by reason of the ice, in which the snow hideth itself:
Na malabo dahil sa hielo, at siyang kinatunawan ng nieve:
17 At the time they diminish, they are dried up; when heat affecteth them, they vanish from their place:
Paginit ay nawawala: pagka mainit, ay nangatutunaw sa kanilang dako.
18 They wind about in the paths of their course, they go off into the waste and perish.
Ang mga pulutong na naglalakbay sa pagsunod sa mga yaon ay nangaliligaw; nagsisilihis sa ilang at nawawala.
19 The caravans of Tema looked, the companies of Sheba counted on them:
Minasdan ng mga pulutong na mula sa Tema, hinintay ang mga yaon ng mga pulutong na mula sa Seba.
20 They are ashamed at their hope; they come thither, and are confounded.
Sila'y nangapahiya, sapagka't sila'y nagsiasa; sila'y nagsiparoon at nangatulig.
21 So now ye are nothing; ye see a terrible object and are afraid.
Sapagka't ngayon, kayo'y nauwi sa wala; kayo'y nangakakakita ng kakilabutan, at nangatatakot.
22 Did I say, Bring unto me, and make me a present from your substance?
Sinabi ko baga: Bigyan mo ako? O, Maghandog ka ng isang kaloob sa akin ng iyong pag-aari?
23 Or, rescue me from the hand of the oppressor, and redeem me from the hand of the violent?
O, Iligtas mo ako sa kamay ng kaaway? O, tubusin mo ako sa kamay ng mga namimighati?
24 Teach me, and I will hold my tongue; and cause me to understand wherein I have erred.
Turuan mo ako, at ako'y mamamayapa; at ipaunawa mo sa akin kung ano ang aking pinagkasalahan.
25 How forcible are right words! but what doth your upbraiding reprove?
Pagkatindi nga ng mga salita ng katuwiran! Nguni't anong sinasaway ng iyong pakikipagtalo?
26 Do ye imagine to reprove words? The speeches of one that is desperate are indeed for the wind.
Iniisip ba ninyong sumaway ng mga salita? Dangang ang mga salita ng walang inaasahan ay parang hangin.
27 Yea, ye overwhelm the fatherless, and dig [a pit] for your friend.
Oo, kayo'y magsasapalaran sa ulila, at ginawa ninyong kalakal ang inyong kaibigan.
28 Now therefore if ye will, look upon me; and it shall be to your face if I lie.
Ngayon nga'y kalugdan mong lingapin ako; sapagka't tunay na hindi ako magbubulaan sa iyong harap.
29 Return, I pray you, let there be no wrong; yea, return again, my righteousness shall be in it.
Kayo'y magsibalik isinasamo ko sa inyo, huwag magkaroon ng kalikuan; Oo, kayo'y magsibalik uli, ang aking usap ay matuwid.
30 Is there wrong in my tongue? cannot my taste discern mischievous things?
May di ganap ba sa aking dila? Hindi ba makapapansin ang aking pagwawari ng mga suwail na bagay?
