Job 4
1 And Eliphaz the Temanite answered and said,
Nang magkagayo'y sumagot si Eliphaz na Temanita, at nagsabi,
2 If a word were essayed to thee, wouldest thou be grieved? But who can refrain from speaking?
Kung tikman ng isa na makipagusap sa iyo, ikababalisa mo ba? Nguni't sinong makapipigil ng pagsasalita?
3 Behold, thou hast instructed many, and thou hast strengthened the weak hands;
Narito, ikaw ay nagturo sa marami, at iyong pinalakas ang mahinang mga kamay.
4 Thy words have upholden him that was stumbling, and thou hast braced up the bending knees:
Ang iyong mga salita ay nagsialalay sa nangabubuwal, at iyong pinalakas ang mahinang mga tuhod.
5 But now it is come upon thee, and thou grievest; it toucheth thee, and thou art troubled.
Nguni't ngayo'y dinaratnan ka ng kasamaan, at ikaw ay nanglulupaypay; ginagalaw ka, at ikaw ay nababagabag.
6 Hath not thy piety been thy confidence, and the perfection of thy ways thy hope?
Hindi ba ang iyong takot sa Dios ay ang iyong tiwala, at ang iyong pagasa ay ang pagtatapat ng iyong mga lakad?
7 Remember, I pray thee, who that was innocent has perished? and where were the upright cut off?
Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, kung sino ang namatay, na walang malay? O saan nangahiwalay ang mga matuwid?
8 Even as I have seen, they that plough iniquity and sow mischief, reap the same.
Ayon sa aking pagkakita yaong nagsisipagararo ng kasamaan, at nangaghahasik ng kabagabagan ay gayon din ang inaani.
9 By the breath of God they perish, and by the blast of his nostrils are they consumed.
Sa hinga ng Dios sila'y nangamamatay, at sa bugso ng kaniyang galit sila'y nangalilipol.
10 The roar of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken;
Ang ungal ng leon, at ang tinig ng mabangis na leon, at ang mga ngipin ng mga batang leon, ay nangabali.
11 The old lion perisheth for lack of prey, and the whelps of the lioness are scattered.
Ang matandang leon ay namamatay dahil sa kawalan ng huli, at ang mga batang leong babae ay nagsisipangalat.
12 Now to me a word was secretly brought, and mine ear received a whisper thereof.
Ngayo'y nadalang lihim sa akin ang isang bagay, at ang aking pakinig ay nakakaulinig ng bulong niyaon.
13 In thoughts from visions of the night, when deep sleep falleth on men: —
Sa mga pagiisip na mula sa mga pangitain sa gabi, pagka ang mahimbing na tulog ay nahuhulog sa mga tao,
14 Fear came on me, and trembling, and made all my bones to shake;
Takot ay dumating sa akin, at panginginig, na nagpapanginig ng lahat ng aking mga buto.
15 And a spirit passed before my face — the hair of my flesh stood up —
Nang magkagayo'y dumaan ang isang espiritu sa aking mukha. Ang balahibo ng aking balat ay nanindig.
16 It stood still; I could not discern the appearance thereof: a form was before mine eyes; I heard a slight murmur and a voice:
Tumayong nakatigil, nguni't hindi ko mawari ang anyo niyaon; isang anyo ang nasa harap ng aking mga mata: tahimik, at ako'y nakarinig ng tinig, na nagsasabi,
17 Shall [mortal] man be more just than God? Shall a man be purer than his Maker?
Magiging ganap pa ba ang taong may kamatayan kay sa Dios? Lilinis pa ba kaya ang tao kay sa Maylalang sa kaniya?
18 Lo, he trusteth not his servants, and his angels he chargeth with folly:
Narito, siya'y hindi naglalagak ng tiwala sa kaniyang mga lingkod; at inaari niyang mga mangmang ang kaniyang mga anghel:
19 How much more them that dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed as the moth!
Gaano pa kaya sila na nagsisitahan sa mga bahay na putik, na ang patibayan ay nasa alabok, na napipisang gaya ng paroparo!
20 From morning to evening are they smitten: without any heeding it, they perish for ever.
Sa pagitan ng umaga at hapon, ay nangagigiba; nangapaparam magpakailan man na walang pumupuna.
21 Is not their tent-cord torn away in them? they die, and without wisdom.
Hindi ba nalalagot ang tali ng kanilang tolda sa loob nila? Sila'y nangamamatay at walang karunungan.
