Job 4
1 And Eliphaz the Temanite answered and said,
Temanlı Elifaz belə cavab verdi:
2 If a word were essayed to thee, wouldest thou be grieved? But who can refrain from speaking?
«Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?
3 Behold, thou hast instructed many, and thou hast strengthened the weak hands;
Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.
4 Thy words have upholden him that was stumbling, and thou hast braced up the bending knees:
Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.
5 But now it is come upon thee, and thou grievest; it toucheth thee, and thou art troubled.
İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.
6 Hath not thy piety been thy confidence, and the perfection of thy ways thy hope?
Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?
7 Remember, I pray thee, who that was innocent has perished? and where were the upright cut off?
Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?
8 Even as I have seen, they that plough iniquity and sow mischief, reap the same.
Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.
9 By the breath of God they perish, and by the blast of his nostrils are they consumed.
Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.
10 The roar of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken;
Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.
11 The old lion perisheth for lack of prey, and the whelps of the lioness are scattered.
Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.
12 Now to me a word was secretly brought, and mine ear received a whisper thereof.
Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,
13 In thoughts from visions of the night, when deep sleep falleth on men: —
Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda
14 Fear came on me, and trembling, and made all my bones to shake;
Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.
15 And a spirit passed before my face — the hair of my flesh stood up —
Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.
16 It stood still; I could not discern the appearance thereof: a form was before mine eyes; I heard a slight murmur and a voice:
Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:
17 Shall [mortal] man be more just than God? Shall a man be purer than his Maker?
“İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?
18 Lo, he trusteth not his servants, and his angels he chargeth with folly:
Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.
19 How much more them that dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed as the moth!
Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?
20 From morning to evening are they smitten: without any heeding it, they perish for ever.
Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.
21 Is not their tent-cord torn away in them? they die, and without wisdom.
Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.
