Job 39

1 Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? dost thou mark the calving of the hinds?

Nalalaman mo ba ang panahong ipinanganganak ng mga kambing bundok? O matatandaan mo ba ang mga pagdaramdam ng mga usa?

2 Dost thou number the months that they fulfil? and knowest thou the time when they bring forth?

Mabibilang mo ba ang mga buwan ng kanilang kagampanan? O nalalaman mo ba ang panahong kanilang ipinanganak?

3 They bow themselves, they give birth to their young ones, they cast out their pains;

Sila'y nagsisiyuko, kanilang inilalabas ang kanilang mga anak, kaniyang iniwawaksi ang kanilang kapanglawan.

4 Their young ones become strong, they grow up in the open field, they go forth, and return not unto them.

Ang kanilang mga anak ay nagiging malakas, sila'y nagsisilaki sa kaparangan; sila'y nagsisiyao at hindi na nagsisibalik.

5 Who hath sent out the wild ass free? and who hath loosed the bands of the onager,

Sinong nagpakawala sa mabangis na asno? O sinong nagkalag ng mga tali ng mailap na asno?

6 Whose house I made the wilderness, and the salt plain his dwellings?

Na ginawa kong bahay niya ang ilang, at ang lupaing maasin na kaniyang tahanan.

7 He laugheth at the tumult of the city, and heareth not the shouts of the driver;

Kaniyang nililibak ang kaguluhan ng bayan. Ni hindi niya dinidinig ang sigaw ng nagpapatakbo ng hayop.

8 The range of the mountains is his pasture, and he searcheth after every green thing.

Ang libot ng mga bundok ay kaniyang pastulan, at kaniyang sinasaliksik ang bawa't sariwang bagay.

9 Will the buffalo be willing to serve thee, or will he lodge by thy crib?

Matutuwa ba ang bakang gubat na maglingkod sa iyo? O matitira ba sa siping ng iyong pasabsaban?

10 Canst thou bind the buffalo with his cord in the furrow? or will he harrow the valleys after thee?

Matatalian mo ba ang bakang gubat ng iyong panali sa pangbukid? O magbubusagsag ba ng mga libis sa likuran mo?

11 Wilt thou put confidence in him, because his strength is great? and wilt thou leave thy labour to him?

Aasa ka ba sa kaniya, dahil sa siya'y totoong malakas? O iiwan mo ba ang iyong gawain sa kaniya?

12 Wilt thou trust him to bring home thy seed, and gather it into thy threshing-floor?

Ipagkakatiwala mo ba sa kaniya na iuuwi sa bahay ang iyong binhi, at pipisanin ang mga butil sa iyong giikan?

13 The wing of the ostrich beats joyously — But is it the stork's pinion and plumage?

Ang pakpak ng avestruz ay nagagalak; nguni't may kagandahang loob ba ang kanilang mga pakpak at mga balahibo?

14 For she leaveth her eggs to the earth, and warmeth them in the dust,

Sapagka't nagiiwan ng kaniyang mga itlog sa lupa, at pinaiinit ang mga yaon sa alabok,

15 And forgetteth that the foot may crush them, or that the beast of the field may trample them.

At kinalilimutang mangapipisa ng paa, o mangayuyurakan ng mabangis na hayop.

16 She is hardened against her young ones, as though they were not hers; her labour is in vain, without her concern.

Siya'y nagmamatigas laban sa kaniyang mga sisiw na tila hindi kaniya: bagaman ang kaniyang gawa ay mawalang kabuluhan, hindi niya ikinatatakot;

17 For God hath deprived her of wisdom, and hath not furnished her with understanding.

Sapagka't binawian siya ng Dios ng karunungan, ni hindi siya binahaginan ng unawa.

18 What time she lasheth herself on high, she scorneth the horse and his rider.

Anomang panahon na siya'y napaiitaas, hinahamak niya ang kabayo at ang sakay nito.

19 Hast thou given strength to the horse? hast thou clothed his neck with the quivering mane?

Nagbigay ka ba sa kabayo ng kalakasan? Binihisan mo ba ang kaniyang leeg ng buhok na gumagalaw?

20 Dost thou make him to leap as a locust? His majestic snorting is terrible.

Pinalulukso mo ba siya na parang balang? Ang kaluwalhatian ng kaniyang bahin ay kakilakilabot.

21 He paweth in the valley, and rejoiceth in [his] strength; he goeth forth to meet the armed host.

Siya'y kumukutkot sa libis, at nagagalak sa kaniyang kalakasan, siya'y sumasagupa sa mga taong may sandata.

22 He laugheth at fear, and is not affrighted; neither turneth he back from before the sword.

Tinutuya niya ang takot at hindi nanglulupaypay: ni hindi tinatalikuran ang tabak.

23 The quiver rattleth upon him, the glittering spear and the javelin.

Ang suksukan ng pana ay tumutunog laban sa kaniya, ang makintab na sibat at ang kalasag.

24 He swalloweth the ground with fierceness and rage, and cannot contain himself at the sound of the trumpet:

Kaniyang sinasakmal ang lupa na may kabangisan at poot; ni hindi siya naniniwala na yao'y tunog ng pakakak.

25 At the noise of the trumpets he saith, Aha! and he smelleth the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.

Kaniyang sinasabi sa tuwing tutunog ang mga pakakak: Aha! At kaniyang naaamoy ang pagbabaka sa malayo, ang sigaw ng mga kapitan at ang hiyaw.

26 Doth the hawk fly by thine intelligence, [and] stretch his wings toward the south?

Lumilipad ba ang uwak sa pamamagitan ng inyong karunungan, at iniuunat ba ang kaniyang mga pakpak sa dakong timugan?

27 Doth the eagle mount up at thy command, and make his nest on high?

Napaiilanglang ba ang agila sa iyong utos, at gumagawa ba ng kaniyang pugad sa itaas?

28 He inhabiteth the rock and maketh his dwelling on the point of the cliff, and the fastness:

Sila'y nananahan sa malaking bato, at doon tumitira, sa taluktok ng burol at sa katibayan,

29 From thence he spieth out the prey, his eyes look into the distance;

Mula roo'y tumitingin siya ng madadagit; ang kaniyang mga mata ay tumatanaw sa malayo.

30 And his young ones suck up blood; and where the slain are, there is he.

Ang mga anak naman niya ay nagsisihitit ng dugo: at kung saan naroon ang pinatay ay naroon siya.