< Job 39 >

1 Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? dost thou mark the calving of the hinds?
«ئایا دەزانیت کەی بزنە کێوییەکان دەزێن؟ یان تێبینیت کردووە ئەو کاتەی کە ئاسک ژان دەیگرێت؟
2 Dost thou number the months that they fulfil? and knowest thou the time when they bring forth?
ئایا مانگەکانی ئاوسبوونی دەژمێریت یان کاتی زاوزێکردنیان دەزانیت؟
3 They bow themselves, they give birth to their young ones, they cast out their pains;
چۆک دادەدەن و پاڵ بە ئازارەکانیانەوە دەنێن و بەچکەکانیان دەبێت.
4 Their young ones become strong, they grow up in the open field, they go forth, and return not unto them.
بەچکەکانیان لە چۆڵەوانی بەهێز و گەورە دەبن؛ دەڕۆن و ئیتر ناگەڕێنەوە لایان.
5 Who hath sent out the wild ass free? and who hath loosed the bands of the onager,
«کێ کەرەکێوی بەڕەڵا کرد و مێخ زنجیری ئەو کێوییەی کردەوە؟
6 Whose house I made the wilderness, and the salt plain his dwellings?
ئەوەی چۆڵەوانیم کرد بە ماڵی و خوێڵێنم کردە ژینگەی.
7 He laugheth at the tumult of the city, and heareth not the shouts of the driver;
بە دەنگەدەنگی شار پێدەکەنێت، گوێی لە هاواری لێخوڕ نابێت.
8 The range of the mountains is his pasture, and he searcheth after every green thing.
لە چیاکاندا بەدوای لەوەڕگادا دەگەڕێت، بۆ دۆزینەوەی هەموو سەوزاییەک.
9 Will the buffalo be willing to serve thee, or will he lodge by thy crib?
«ئایا گای کێوی ڕازی دەبێت خزمەتت بکات یان بە شەو لەلای ئاخوڕەکەت بمێنێتەوە؟
10 Canst thou bind the buffalo with his cord in the furrow? or will he harrow the valleys after thee?
ئایا دەتوانیت گای کێوی بە گاسنەوە ببەستیتەوە و جووتی پێ بکەیت؟ ئایا بەدواتدا دێت دۆڵەکان خەرتە بکات؟
11 Wilt thou put confidence in him, because his strength is great? and wilt thou leave thy labour to him?
ئایا پشتی پێ دەبەستیت، چونکە هێزەکەی مەزنە یان کارەکەی خۆتی بۆ بەجێدەهێڵیت؟
12 Wilt thou trust him to bring home thy seed, and gather it into thy threshing-floor?
ئایا متمانەی پێ دەکەیت کە دەغڵودانەکەت بهێنێت و بۆ سەر جۆخینەکەت کۆی بکاتەوە؟
13 The wing of the ostrich beats joyously — But is it the stork's pinion and plumage?
«بە خۆشییەوە وشترمرغ باڵەفڕکێ دەکات، ئایا پەڕوباڵەکەی وەک لەقلەق پیرۆزە؟
14 For she leaveth her eggs to the earth, and warmeth them in the dust,
وشترمرغ هێلکەکەی لەسەر زەوی بەجێدەهێڵێت و خۆڵ گەرمیان دادەهێنێت،
15 And forgetteth that the foot may crush them, or that the beast of the field may trample them.
لەبیری دەچێت کە پێ وردوخاشی دەکات و ئاژەڵی کێوی پێی پێدا دەنێن.
16 She is hardened against her young ones, as though they were not hers; her labour is in vain, without her concern.
لەگەڵ بەچکەکانی دڵڕەقە وەک ئەوەی بەچکەی ئەو نەبن؛ گوێی ناداتێ کە ماندووبوونەکەی بێهوودە دەڕوات،
17 For God hath deprived her of wisdom, and hath not furnished her with understanding.
چونکە خودا دانایی لەبیر بردووەتەوە، لە تێگەیشتن بەشی نەداوە.
18 What time she lasheth herself on high, she scorneth the horse and his rider.
کاتێک پەڕەکانی فش دەکاتەوە بۆ ڕاکردن، بە ئەسپ و بە سوارەکەی پێدەکەنێت.
19 Hast thou given strength to the horse? hast thou clothed his neck with the quivering mane?
«ئایا تۆ هێز بە ئەسپ دەدەیت یان ملی بە یاڵ دادەپۆشیت؟
20 Dost thou make him to leap as a locust? His majestic snorting is terrible.
ئایا وای لێ دەکەیت کە وەک کوللە قەڵەمباز بدات و دەنگی حیلەکەی تۆقێنەر بێت؟
21 He paweth in the valley, and rejoiceth in [his] strength; he goeth forth to meet the armed host.
بە توندی سم بە زەویدا بکوتێت، بە هێزەوە دەربپەڕێت، بەرەو مەیدانی جەنگ مل بنێت.
22 He laugheth at fear, and is not affrighted; neither turneth he back from before the sword.
بە ترس پێبکەنێت و نەتۆقێت؛ لە ڕووی شمشێر نەگەڕێتەوە.
23 The quiver rattleth upon him, the glittering spear and the javelin.
تیردان شەقەشەقی بێت و خەنجەر و نووکی ڕم ببریسکێنەوە.
24 He swalloweth the ground with fierceness and rage, and cannot contain himself at the sound of the trumpet:
بەوپەڕی جۆشوخرۆشەوە غار دەدات، هەتا کاتی لێدانی کەڕەنا خۆی پێ ڕاناگیرێت.
25 At the noise of the trumpets he saith, Aha! and he smelleth the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.
لە کاتی فووکردن بە کەڕەنادا دەڵێت:”ئەها!“لە دوورەوە بۆنی شەڕ دەکات، هاواری سەرکردەکان و نەعرەتەی جەنگ.
26 Doth the hawk fly by thine intelligence, [and] stretch his wings toward the south?
«ئایا لە تێگەیشتنی تۆدایە هەڵۆ بفڕێت و ڕووەو باشوور باڵەکانی بکاتەوە؟
27 Doth the eagle mount up at thy command, and make his nest on high?
یان بە فەرمانی تۆیە هەڵۆ بەرز بفڕێت و هێلانەکەی لە بەرزی دابنێت؟
28 He inhabiteth the rock and maketh his dwelling on the point of the cliff, and the fastness:
لەسەر لووتکەی چیا نیشتەجێ دەبێت و بە شەو دەمێنێتەوە، هەڵدێری بەردەڵان قەڵاکەیەتی.
29 From thence he spieth out the prey, his eyes look into the distance;
لەوێوە نێچیری خۆی دەدۆزێتەوە و چاوەکانی لە دوورەوە دەبینن.
30 And his young ones suck up blood; and where the slain are, there is he.
بەچکەکانی خوێن هەڵدەمژن، لە هەرکوێ کوژراوی لێ بێت، ئەو لەوێیە.»

< Job 39 >