Job 36

1 And Elihu proceeded and said,

حوصله کن و به آنچه که دربارهٔ خدا می‌گویم گوش بده.

2 Suffer me a little, and I will shew thee that I have yet words for God.

3 I will fetch my knowledge from afar, and will ascribe righteousness to my Creator.

من با دانش وسیع خود به تو نشان خواهم داد که خالق من عادل است.

4 For truly my words shall be no falsehood: one perfect in knowledge is with thee.

بدان کسی که در مقابل تو ایستاده، مردی فاضل است و آنچه می‌گوید عین حقیقت می‌باشد.

5 Lo, God is mighty, but despiseth not [any]; mighty in strength of understanding:

فهم و دانایی خدا کامل است. او قادر به انجام هر کاری است، با وجود این کسی را خوار نمی‌شمارد.

6 He saveth not the wicked alive; but he doeth justice to the afflicted.

او بدکاران را بی‌سزا نمی‌گذارد و به داد مظلومان می‌رسد.

7 He withdraweth not his eyes from the righteous, but with kings on the throne doth he even set them for ever; and they are exalted.

از نیکان حمایت کرده، آنها را چون پادشاهان سرافراز می‌نماید و عزت ابدی به آنها می‌بخشد.

8 And if, bound in fetters, they be held in cords of affliction,

هرگاه در زحمت بیفتند و اسیر و گرفتار شوند،

9 Then he sheweth them their work, and their transgressions, because they have increased.

خدا اعمال گناه‌آلود و تکبر ایشان را که موجب گرفتاریشان شده به آنها نشان می‌دهد

10 And he openeth their ear to discipline, and commandeth that they return from iniquity.

و به ایشان کمک می‌کند که به سخنان او توجه نمایند و از گناه دست بکشند.

11 If they hearken and serve [him], they shall accomplish their days in prosperity, and their years in pleasures.

اگر به او گوش داده، از او اطاعت کنند، آنگاه تمام عمر شادمان و خوشبخت خواهند بود؛

12 But if they hearken not, they shall pass away by the sword, and expire without knowledge.

و اگر گوش ندهند، در جنگ هلاک شده، در جهل و نادانی خواهند مرد.

13 But the godless in heart heap up anger; they cry not when he bindeth them:

اشخاص خدانشناس در دل خود خشم را می‌پرورانند و حتی وقتی خدا آنها را تنبیه می‌کند از او کمک نمی‌طلبند.

14 Their soul dieth in youth, and their life is among the unclean.

آنها به سوی فساد و هرزگی کشیده می‌شوند و در عنفوان جوانی می‌میرند.

15 But he delivereth the afflicted in his affliction, and openeth their ear in [their] oppression.

خدا به‌وسیلۀ سختی و مصیبت با انسان سخن می‌گوید و او را از رنجهایش می‌رهاند.

16 Even so would he have allured thee out of the jaws of distress into a broad place, where there is no straitness; and the supply of thy table [would be] full of fatness.

خدا می‌خواهد تو را از این سختی و مصیبت برهاند و تو را کامیاب سازد تا بتوانی در امنیت و وفور نعمت زندگی کنی.

17 But thou art full of the judgments of the wicked: judgment and justice take hold [on thee].

اما در حال حاضر فکرت با داوری شریران درگیر است. نگران نباش داوری و عدالت اجرا خواهند شد.

18 Because there is wrath, [beware] lest it take thee away through chastisement: then a great ransom could not avail thee.

مواظب باش کسی با رشوه و ثروت، تو را از راه راست منحرف نسازد.

19 Will he esteem thy riches? Not gold, nor all the resources of strength!

فریاد تو به جایی نخواهد رسید و با همۀ تلاشهای سختت نمی‌توانی از این تنگنا آزاد شوی.

20 Desire not the night, when peoples are cut off from their place.

در آرزوی فرا رسیدن شب نباش، تا مردم را از مکانشان بیرون بِکِشی.

21 Take heed, turn not to iniquity; for this hast thou chosen rather than affliction.

از گناه دوری کن، زیرا خدا این گرفتاری را به همین سبب فرستاده است تا تو را از گناه دور نگه دارد.

22 Lo, God is exalted in his power: who teacheth as he?

بدان که قدرت خدا برتر از هر قدرتی است. کیست که مثل او بتواند به انسان تعلیم دهد؟

23 Who hath appointed him his way? or who hath said, Thou hast wrought unrighteousness?

چه کسی می‌تواند چیزی به خدا یاد دهد و یا او را به بی‌انصافی متهم سازد؟

24 Remember that thou magnify his work, which men celebrate.

به یاد داشته باش که کارهای او را تجلیل کنی، کارهایی که مردمان در وصف آنها سراییده‌اند.

25 All men look at it; man beholdeth [it] afar off.

همهٔ مردم کارهای خدا را مشاهده می‌کنند، هر چند از درک کامل آنها عاجزند.

26 Lo, God is great, and we comprehend [him] not, neither can the number of his years be searched out.

زیرا خدا به قدری عظیم است که نمی‌توان او را آنچنان که باید شناخت و به ازلیت وی پی برد.

27 For he draweth up the drops of water: they distil in rain from the vapour which he formeth,

او بخار آب را به بالا می‌فرستد و آن را به باران تبدیل می‌کند.

28 Which the skies pour down [and] drop upon man abundantly.

سپس ابرها آن را به فراوانی برای انسان فرو می‌ریزند.

29 But can any understand the spreadings of the clouds, [or] the crashing of his pavilion?

آیا واقعاً کسی چگونگی گسترده شدن ابرها در آسمان و برخاستن غرش رعد از درون آنها را می‌فهمد؟

30 Lo, he spreadeth his light around him, and covereth the bottom of the sea.

ببینید چگونه سراسر آسمان را با برق روشن می‌سازد، ولی اعماق دریا همچنان تاریک می‌ماند.

31 For with them he judgeth the peoples; he giveth food in abundance.

خدا با کارهای حیرت‌انگیز خود غذای فراوان در دسترس همهٔ انسانها قرار می‌دهد.

32 [His] hands he covereth with lightning, and commandeth it where it is to strike.

او دستهای خود را با تیرهای آتشین برق پر می‌کند و هر یک از آنها را به سوی هدف پرتاب می‌نماید.

33 His thundering declareth concerning him; the cattle even, concerning its coming.

رعد او از فرا رسیدن طوفان خبر می‌دهد؛ و حتی حیوانات نیز از آمدن آن آگاه می‌شوند.