Job 31
1 I made a covenant with mine eyes; and how should I fix my regard upon a maid?
Ako'y nakipagtipan sa aking mga mata; paano nga akong titingin sa isang dalaga?
2 For what would have been [my] portion of God from above, and what the heritage of the Almighty from on high?
Sapagka't ano ang bahagi sa ganang akin sa Dios mula sa itaas, at ang mana sa Makapangyarihan sa lahat mula sa kaitaasan?
3 Is not calamity for the unrighteous? and misfortune for the workers of iniquity?
Hindi ba kasakunaan sa liko, at kasawiang palad sa mga manggagawa ng kasamaan?
4 Doth not he see my ways, and number all my steps?
Hindi ba niya nakikita ang aking mga lakad, at binibilang ang lahat ng aking mga hakbang?
5 If I have walked with falsehood, and my foot hath hasted to deceit,
Kung ako'y lumakad na walang kabuluhan, at ang aking paa ay nagmadali sa pagdaraya;
6 (Let me be weighed in an even balance, and God will take knowledge of my blamelessness; )
(Timbangin ako sa matuwid na timbangan, upang mabatid ng Dios ang aking pagtatapat; )
7 If my step have turned out of the way, and my heart followed mine eyes, and if any blot cleaveth to my hands;
Kung ang aking hakbang ay lumiko sa daan, at ang aking puso ay lumakad ayon sa aking mga mata, at kung ang anomang dungis ay kumapit sa aking mga kamay:
8 Let me sow, and another eat; and let mine offspring be rooted out.
Kung gayo'y papaghasikin mo ako, at bayaang kanin ng iba; Oo, bunutin ang bunga ng aking bukid.
9 If my heart have been enticed unto a woman, so that I laid wait at my neighbour's door,
Kung ang aking puso ay napadaya sa babae, at ako'y bumakay sa pintuan ng aking kapuwa:
10 Let my wife grind for another, and let others bow down upon her.
Kung magkagayo'y iba ang ipaggiling ng aking asawa, at iba ang yumuko sa kaniya.
11 For this is an infamy; yea, it is an iniquity [to be judged by] the judges:
Sapagka't iya'y isang mabigat na sala; Oo, isang kasamaan na parurusahan ng mga hukom:
12 For it is a fire that consumeth to destruction, and would root out all mine increase.
Sapagka't isang apoy na namumugnaw hanggang sa pagkapahamak, at bubunutin ang lahat ng aking bunga.
13 If I have despised the cause of my bondman or of my bondmaid, when they contended with me,
Kung hinamak ko ang katuwiran ng aking aliping lalake o aliping babae, nang sila'y makipagtalo sa akin:
14 What then should I do when God riseth up? and if he visited, what should I answer him?
Ano nga ang aking gagawin pagka bumabangon ang Dios? At pagka kaniyang dinadalaw, anong isasagot ko sa kaniya?
15 Did not he that made me in the womb make him? and did not One fashion us in the womb?
Hindi ba siyang lumalang sa akin sa bahay-bata ang lumalang sa kaniya; at hindi ba iisa ang humugis sa atin sa bahay-bata?
16 If I have withheld the poor from [their] desire, or caused the eyes of the widow to fail;
Kung pinagkaitan ko ang dukha sa kanilang nasa, o pinangalumata ko ang mga mata ng babaing bao:
17 Or have eaten my morsel alone, so that the fatherless ate not thereof,
O kumain akong magisa ng aking subo, at ang ulila ay hindi kumain niyaon;
18 (For from my youth he grew up with me as with a father, and I have guided the [widow] from my mother's womb; )
(Hindi, mula sa aking kabataan ay lumaki siyang kasama ko, na gaya ng may isang ama, at aking pinatnubayan siya mula sa bahay-bata ng aking ina; )
19 If I have seen any perishing for want of clothing, or any needy without covering;
Kung ako'y nakakita ng sinomang nangangailangan ng kasuutan, o ng mapagkailangan ng walang kumot;
20 If his loins have not blessed me, and if he were not warmed with the fleece of my lambs;
Kung hindi ako pinagpala ng kaniyang mga balakang, at kung siya'y hindi nainitan ng balahibo ng aking mga tupa:
21 If I have lifted up my hand against an orphan, because I saw my help in the gate:
Kung binuhat ko ang aking kamay laban sa ulila, sapagka't nakita ko ang tulong sa akin sa pintuang-bayan:
22 [Then] let my shoulder fall from the shoulder-blade, and mine arm be broken from the bone!
Kung nagkagayo'y malaglag ang aking balikat sa abot-agawin, at ang aking kamay ay mabali sa buto.
23 For calamity from God was a terror to me, and by reason of his excellency I was powerless.
Sapagka't ang kasakunaang mula sa Dios ay kakilabutan sa akin, at dahil sa kaniyang karilagan ay wala akong magawa.
24 If I have made gold my hope, or said to the fine gold, My confidence!
Kung aking pinapaging ginto ang aking pagasa, at sinabi ko sa dalisay na ginto, ikaw ay aking tiwala;
25 If I rejoiced because my wealth was great, and because my hand had gotten much;
Kung ako'y nagalak sapagka't ang aking kayamanan ay malaki, at sapagka't ang aking kamay ay nagtamo ng marami;
26 If I beheld the sun when it shone, or the moon walking in brightness,
Kung ako'y tumingin sa araw pagka sumisikat, o sa buwan na lumalakad sa kakinangan;
27 And my heart have been secretly enticed, so that my mouth kissed my hand:
At ang aking puso ay napadayang lihim, at hinagkan ng aking bibig ang aking kamay:
28 This also would be an iniquity for the judge, for I should have denied the God who is above.
Ito may isang kasamaang marapat parusahan ng mga hukom: sapagka't itinakuwil ko ang Dios na nasa itaas.
29 If I rejoiced at the destruction of him that hated me, and exulted when evil befell him;
Kung ako'y nagalak sa kasakunaan niyaong nagtatanim ng loob sa akin, o nagmataas ako ng datnan siya ng kasamaan;
30 (Neither have I suffered my mouth to sin by asking his life with a curse; )
(Oo, hindi ko tiniis ang aking bibig sa kasalanan sa paghingi ng kaniyang buhay na may sumpa; )
31 If the men of my tent said not, Who shall find one that hath not been satisfied with his meat? —
Kung ang mga tao sa aking tolda ay hindi nagsabi, sinong makakasumpong ng isa na hindi nabusog sa kaniyang pagkain?
32 The stranger did not lodge without; I opened my doors to the pathway.
Ang taga ibang lupa ay hindi tumigil sa lansangan; kundi aking ibinukas ang aking mga pinto sa manglalakbay,
33 If I covered my transgressions as Adam, by hiding mine iniquity in my bosom,
Kung aking tinakpan na gaya ni Adan ang aking mga pagsalangsang, sa pagkukubli ng aking kasamaan sa aking sinapupunan;
34 Because I feared the great multitude, and the contempt of families terrified me, so that I kept silence, and went not out of the door, ...
Sapagka't aking kinatakutan ang lubhang karamihan, at pinangilabot ako ng paghamak ng mga angkan. Na anopa't ako'y tumahimik, at hindi lumabas sa pintuan?
35 Oh that I had one to hear me! Behold my signature: let the Almighty answer me! And let mine opponent write an accusation!
O mano nawang may duminig sa akin! (Narito ang aking tala, sagutin ako ng Makapangyarihan sa lahat; ) At mano nawang magkaroon ako ng sumbong na isinulat ng aking kaaway!
36 Would I not take it upon my shoulder? I would bind it on to me [as] a crown;
Tunay na aking papasanin ito sa aking balikat; aking itatali sa akin na gaya ng isang putong.
37 I would declare unto him the number of my steps; as a prince would I come near to him.
Aking ipahahayag sa kaniya ang bilang ng aking mga hakbang, gaya ng isang pangulo na lalapitan ko siya.
38 If my land cry out against me, and its furrows weep together;
Kung ang aking lupa ay humiyaw laban sa akin, at ang mga bungkal niyaon ay umiyak na magkakasama;
39 If I have eaten the fruits thereof without money, and have tormented to death the souls of its owners:
Kung kumain ako ng bunga niyaon na walang bayad, o ipinahamak ko ang buhay ng mga may-ari niyaon:
40 Let thistles grow instead of wheat, and tares instead of barley. The words of Job are ended.
Tubuan ng dawag sa halip ng trigo, at ng mga masamang damo sa halip ng cebada. Ang mga salita ni Job ay natapos.
