< Job 30 >

1 But now they that are younger than I have me in derision, whose fathers I would have disdained to set with the dogs of my flock.
Laakiinse haatan waxaa igu majaajilooda kuwa iga da' yar Oo aan aabbayaashood quudhsan jiray inay xataa la fadhiistaan eeyaha adhigayga.
2 Yea, whereto [should] the strength of their hands [profit] me, [men] in whom vigour hath perished?
Nimanka xooggoodu dhammaaday Itaalka gacmahoodu muxuu ii tarayaa?
3 Withered up through want and hunger, they flee into waste places long since desolate and desert:
Waxay la weydoobeen baahi iyo abaar, Oo waxay u cararaan dhul engegan, kaasoo ah lamadegaan gudcur iyo cidlo ah.
4 They gather the salt-wort among the bushes, and the roots of the broom for their food.
Waxay gurtaan geed cusbeed oo kaynta ku yaal, Oo cuntadooduna waxa weeye geed rotem la yidhaahdo xididdadiisa.
5 They are driven forth from among [men] — they cry after them as after a thief —
Iyaga dadka waa laga dhex eryaa, Oo waxaa looga daba qayliyaa sida tuug looga daba qayliyo oo kale.
6 To dwell in gloomy gorges, in caves of the earth and the rocks:
Waa inay ku hoydaan haadaamaha dooxooyinka, Iyo boholaha dhulka iyo dhagaxyada dhexdooda.
7 They bray among the bushes; under the brambles they are gathered together:
Waxay ka qayliyaan kaynta dhexdeeda, Oo waxay dhammaantood ku soo ururaan maraboob hoosteed.
8 Sons of fools, and sons of nameless sires, they are driven out of the land.
Iyagu waa nacasyo iyo ceebaalowyo carruurtood, Oo dhulka waxaa lagaga saaray karbaash.
9 And now I am their song, yea, I am their byword.
Oo haatan gabay cay ah baan u noqday, Oo halqabsi baan u ahay.
10 They abhor me, they stand aloof from me, yea, they spare not to spit in my face.
Way i karahsadaan, oo meel fog bay iga istaagaan, Oo inay candhuufo wejiga iiga tufaanna iskama ay qabtaan.
11 For he hath loosed my cord and afflicted me; so they cast off the bridle before me.
Ilaah baa xadhiggaygii debciyey, wuuna i dhibay, Oo taas aawadeed iyagu hortayda iskuma celiyaan.
12 At [my] right hand rise the young brood; they push away my feet, and raise up against me their pernicious ways;
Xagga midigtayda waxaa ka kaca ciyaalasuuq, Oo cagtaydana way iska riixaan, Oo waxay igu hor tuuraan jidadkoodii halligaadda.
13 They mar my path, they set forward my calamity, without any to help them;
Jidadkayga way halleeyaan, Oo waxay soo deddejiyaan masiibadayda; Oo mid caawiyaana ma jiro.
14 They come in as through a wide breach: amid the confusion they roll themselves onward.
Jabniin ballaadhan ayay ka soo dusaan, Oo burburka dhexdiisa ayay igaga soo dhacaan.
15 Terrors are turned against me; they pursue mine honour as the wind; and my welfare is passed away like a cloud.
Waxaa igu soo jeesta cabsi weyn, Oo sharaftayda waxaa loo kaxeeyaa sida dabayshu wax u kaxayso oo kale. Barwaaqadaydiina waxay u dhammaatay sidii daruur oo kale.
16 And now my soul is poured out in me; days of affliction have taken hold upon me.
Haddaba naftaydaa igu dhex daadatay, Oo waxaan la kulmay wakhti dhibaato badan.
17 The night pierceth through my bones [and detacheth them] from me, and my gnawing pains take no rest:
Habeenkii lafahaygaa i muda, Oo xanuunka i cunayaana ima daayo innaba.
18 By their great force they have become my raiment; they bind me about as the collar of my coat.
Xoogga weyn oo cudurkayga daraaddiis ayaa dharkaygii ku xumaaday, Oo wuxuu iigu cidhiidhisan yahay sidii jubbaddayda qoorteeda.
19 He hath cast me into the mire, and I have become like dust and ashes.
Isagu wuxuu igu tuuray dhoobada dhexdeeda, Oo waxaan noqday sidii boodh iyo dambas oo kale.
20 I cry unto thee, and thou answerest me not; I stand up, and thou lookest at me.
Anigu waan kuu qayshadaa, adiguse iima aad jawaabtid, Waan ku soo hor istaagaa, adiguse ima aad aragtid.
21 Thou art changed to a cruel one to me; with the strength of thy hand thou pursuest me.
Calooladeeg baad igula soo jeesatay, Oo gacantaada itaalkeeda ayaad igu silcisaa.
22 Thou liftest me up to the wind; thou causest me to be borne away, and dissolvest my substance.
Kor baad iigu qaaddaa dabaysha, Oo waxaad i fuushisaa dusheeda, Oo haddana waxaad igu baabbi'isaa duufaanka.
23 For I know that thou wilt bring me to death, and into the house of assemblage for all living.
Waayo, waan ogahay inaad ii kaxaynaysid dhimasho, Iyo guriga inta nool oo dhammu ku wada kulmayaan.
24 Indeed, no prayer [availeth] when he stretcheth out [his] hand: though they cry when he destroyeth.
Laakiinse ninkii hoos u dhacaya sow gacantiisa sooma fidiyo? Markuu halligmayose sow ma qayshado?
25 Did not I weep for him whose days were hard? was not my soul grieved for the needy?
Oo ninka dhibaataysan anigu sow uma ooyi jirin? Naftayduse sow masaakiinta uma murugoon jirin?
26 For I expected good, and there came evil; and I waited for light, but there came darkness.
Laakiinse markaan wanaagga filanayo waxaa ii iman jiray xumaanta, Oo markaan nuurka sugana waxaa ii iman jiray gudcurka.
27 My bowels well up, and rest not; days of affliction have confronted me.
Qalbigaygu welwel buu la kacsan yahay, mana nasto, Oo waxaan la kulmay wakhti dhibaato badan.
28 I go about blackened, but not by the sun; I stand up, I cry in the congregation.
Anigoo barooranaya ayaan qorraxda la'aanteed socdaa, Waxaan ka dhex istaagaa shirka, oo caawimaad waan u qayshadaa.
29 I am become a brother to jackals, and a companion of ostriches.
Waxaan noqday walaalka dawacooyinka, Iyo saaxiibka gorayada.
30 My skin is become black [and falleth] off me, and my bones are parched with heat.
Dubkaygu intuu gubto ayuu iska diirmaa, Oo lafahayguna kulayl bay ku gubtaan.
31 My harp also is [turned] to mourning, and my pipe into the voice of weepers.
Sidaas daraaddeed kataaradaydii waxay u rogmatay baroorasho, Oo biibiilahaygiina wuxuu u rogmaday kuwa ooya codkooda.

< Job 30 >