Job 30
1 But now they that are younger than I have me in derision, whose fathers I would have disdained to set with the dogs of my flock.
Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj ŝafaroj;
2 Yea, whereto [should] the strength of their hands [profit] me, [men] in whom vigour hath perished?
Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;
3 Withered up through want and hunger, they flee into waste places long since desolate and desert:
Kiuj pro malriĉeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;
4 They gather the salt-wort among the bushes, and the roots of the broom for their food.
Kiuj elŝiras atriplon apud la arbetaĵoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.
5 They are driven forth from among [men] — they cry after them as after a thief —
El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur ŝteliston;
6 To dwell in gloomy gorges, in caves of the earth and the rocks:
En terfendoj ĉe la valoj ili loĝas, En truoj de la tero kaj de rokoj;
7 They bray among the bushes; under the brambles they are gathered together:
Inter la arbetaĵoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektiĝas;
8 Sons of fools, and sons of nameless sires, they are driven out of the land.
Kiel infanoj de sentaŭguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.
9 And now I am their song, yea, I am their byword.
Kaj nun mi fariĝis objekto de ilia mokokanto, Mi fariĝis por ili objekto de babilado.
10 They abhor me, they stand aloof from me, yea, they spare not to spit in my face.
Ili abomenas min, malproksimiĝas de mi, Ne timas kraĉi sur mian vizaĝon.
11 For he hath loosed my cord and afflicted me; so they cast off the bridle before me.
Li malligis mian ŝnuron kaj turmentas min, Kaj ili forĵetis antaŭ mi la bridon.
12 At [my] right hand rise the young brood; they push away my feet, and raise up against me their pernicious ways;
Dekstre buboj stariĝis, kaj puŝas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraŭ mi siajn pereigajn vojojn;
13 They mar my path, they set forward my calamity, without any to help them;
Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;
14 They come in as through a wide breach: amid the confusion they roll themselves onward.
Ili venas kiel tra larĝa breĉo, Ĵetas sin tumulte.
15 Terrors are turned against me; they pursue mine honour as the wind; and my welfare is passed away like a cloud.
Teruroj turnis sin kontraŭ min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feliĉo.
16 And now my soul is poured out in me; days of affliction have taken hold upon me.
Kaj nun elverŝiĝas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.
17 The night pierceth through my bones [and detacheth them] from me, and my gnawing pains take no rest:
En la nokto miaj ostoj traboriĝas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.
18 By their great force they have become my raiment; they bind me about as the collar of my coat.
Kun granda malfacileco demetiĝas mia vesto; Premas min la rando de mia ĉemizo.
19 He hath cast me into the mire, and I have become like dust and ashes.
Oni komparas min kun koto; Mi similiĝis al polvo kaj cindro.
20 I cry unto thee, and thou answerest me not; I stand up, and thou lookest at me.
Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.
21 Thou art changed to a cruel one to me; with the strength of thy hand thou pursuest me.
Vi fariĝis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.
22 Thou liftest me up to the wind; thou causest me to be borne away, and dissolvest my substance.
Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.
23 For I know that thou wilt bring me to death, and into the house of assemblage for all living.
Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de ĉio vivanta.
24 Indeed, no prayer [availeth] when he stretcheth out [his] hand: though they cry when he destroyeth.
Sed ĉu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeliĉo?
25 Did not I weep for him whose days were hard? was not my soul grieved for the needy?
Ĉu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeliĉan tempon? Ĉu mia animo ne afliktiĝis pri malriĉulo?
26 For I expected good, and there came evil; and I waited for light, but there came darkness.
Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.
27 My bowels well up, and rest not; days of affliction have confronted me.
Miaj internaĵoj bolas kaj ne ĉesas; Atakis min tempo de mizero.
28 I go about blackened, but not by the sun; I stand up, I cry in the congregation.
Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi leviĝas en la komunumo kaj krias.
29 I am become a brother to jackals, and a companion of ostriches.
Mi fariĝis frato al la ŝakaloj Kaj kamarado al la strutoj.
30 My skin is become black [and falleth] off me, and my bones are parched with heat.
Mia haŭto nigriĝis sur mi, Kaj miaj ostoj sekiĝis de varmego.
31 My harp also is [turned] to mourning, and my pipe into the voice of weepers.
Mia harpo fariĝis plendilo, Kaj mia fluto fariĝis voĉo de plorantoj.
