Job 30
1 But now they that are younger than I have me in derision, whose fathers I would have disdained to set with the dogs of my flock.
Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
2 Yea, whereto [should] the strength of their hands [profit] me, [men] in whom vigour hath perished?
Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
3 Withered up through want and hunger, they flee into waste places long since desolate and desert:
Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
4 They gather the salt-wort among the bushes, and the roots of the broom for their food.
Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
5 They are driven forth from among [men] — they cry after them as after a thief —
Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
6 To dwell in gloomy gorges, in caves of the earth and the rocks:
Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
7 They bray among the bushes; under the brambles they are gathered together:
Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
8 Sons of fools, and sons of nameless sires, they are driven out of the land.
Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
9 And now I am their song, yea, I am their byword.
İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
10 They abhor me, they stand aloof from me, yea, they spare not to spit in my face.
İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
11 For he hath loosed my cord and afflicted me; so they cast off the bridle before me.
Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
12 At [my] right hand rise the young brood; they push away my feet, and raise up against me their pernicious ways;
Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
13 They mar my path, they set forward my calamity, without any to help them;
Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
14 They come in as through a wide breach: amid the confusion they roll themselves onward.
Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
15 Terrors are turned against me; they pursue mine honour as the wind; and my welfare is passed away like a cloud.
Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
16 And now my soul is poured out in me; days of affliction have taken hold upon me.
İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
17 The night pierceth through my bones [and detacheth them] from me, and my gnawing pains take no rest:
Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
18 By their great force they have become my raiment; they bind me about as the collar of my coat.
Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
19 He hath cast me into the mire, and I have become like dust and ashes.
Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
20 I cry unto thee, and thou answerest me not; I stand up, and thou lookest at me.
Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
21 Thou art changed to a cruel one to me; with the strength of thy hand thou pursuest me.
Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
22 Thou liftest me up to the wind; thou causest me to be borne away, and dissolvest my substance.
Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
23 For I know that thou wilt bring me to death, and into the house of assemblage for all living.
Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
24 Indeed, no prayer [availeth] when he stretcheth out [his] hand: though they cry when he destroyeth.
Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
25 Did not I weep for him whose days were hard? was not my soul grieved for the needy?
Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
26 For I expected good, and there came evil; and I waited for light, but there came darkness.
Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
27 My bowels well up, and rest not; days of affliction have confronted me.
Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
28 I go about blackened, but not by the sun; I stand up, I cry in the congregation.
Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
29 I am become a brother to jackals, and a companion of ostriches.
Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
30 My skin is become black [and falleth] off me, and my bones are parched with heat.
Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
31 My harp also is [turned] to mourning, and my pipe into the voice of weepers.
Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
