Job 3
1 After this, Job opened his mouth and cursed his day.
Poste Ijob malfermis sian buŝon, kaj malbenis sian tagon.
2 And Job answered and said,
Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:
3 Let the day perish in which I was born, and the night that said, There is a man child conceived.
Pereu la tago, en kiu mi naskiĝis, Kaj la nokto, kiu diris: Embriiĝis homo.
4 That day — let it be darkness, let not God care for it from above, neither let light shine upon it:
Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu ĝin, Neniu lumo ekbrilu super ĝi.
5 Let darkness and the shadow of death claim it; let clouds dwell upon it; let darkeners of the day terrify it.
Mallumo kaj tomba ombro ekposedu ĝin; Nubo ĝin kovru; Eklipsoj de tago faru ĝin terura.
6 That night — let gloom seize upon it; let it not rejoice among the days of the year; let it not come into the number of the months.
Tiun nokton prenu mallumego; Ĝi ne alkalkuliĝu al la tagoj de la jaro, Ĝi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.
7 Behold, let that night be barren; let no joyful sound come therein;
Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu ĝojkrio aŭdiĝu en ĝi.
8 Let them curse it that curse the day, who are ready to rouse Leviathan;
Malbenu ĝin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.
9 Let the stars of its twilight be dark; let it wait for light, and have none, neither let it see the eyelids of the dawn:
Mallumiĝu la steloj de ĝia krepusko; Ĝi atendu lumon, kaj ĉi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenruĝo ĝi ne ekvidu;
10 Because it shut not up the doors of the womb that bore me, and hid not trouble from mine eyes.
Pro tio, ke ĝi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kaŝis per tio la malfeliĉon antaŭ miaj okuloj.
11 Wherefore did I not die from the womb, — come forth from the belly and expire?
Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senviviĝis post la eliro el la ventro?
12 Why did the knees meet me? and wherefore the breasts, that I should suck?
Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi suĉu?
13 For now should I have lain down and been quiet; I should have slept: then had I been at rest,
Mi nun kuŝus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,
14 With kings and counsellors of the earth, who build desolate places for themselves,
Kune kun la reĝoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,
15 Or with princes who had gold, who filled their houses with silver;
Aŭ kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per arĝento;
16 Or as a hidden untimely birth I had not been; as infants that have not seen the light.
Aŭ kiel abortitaĵo kaŝita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.
17 There the wicked cease from troubling; and there the wearied are at rest.
Tie la malpiuloj ĉesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumiĝis.
18 The prisoners together are at ease; they hear not the voice of the taskmaster.
Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne aŭdas la voĉon de premanto.
19 The small and great are there, and the bondman freed from his master.
Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.
20 Wherefore is light given to him that is in trouble, and life to those bitter of soul,
Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolĉan animon,
21 Who long for death, and it [cometh] not, and dig for it more than for hidden treasures;
Kiuj atendas la morton, kaj ĝi ne aperas, Kiuj elfosus ĝin pli volonte ol trezorojn,
22 Who rejoice even exultingly and are glad when they find the grave? —
Kiuj ekĝojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?
23 To the man whose way is hidden, and whom God hath hedged in?
Al la homo, kies vojo estas kaŝita, Kaj antaŭ kiu Dio starigis barilon?
24 For my sighing cometh before my bread, and my groanings are poured out like the waters.
Antaŭ ol mi ekmanĝas panon, mi devas ĝemi, Kaj mia plorkriado verŝiĝas kiel akvo;
25 For I feared a fear, and it hath come upon me, and that which I dreaded hath come to me.
Ĉar teruraĵo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.
26 I was not in safety, neither had I quietness, neither was I at rest, and trouble came.
Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.
