Job 3
1 After this, Job opened his mouth and cursed his day.
Human niini, mibungat si Job sa iyang baba ug mibalikas sa adlaw sa iyang pagkahimugso.
2 And Job answered and said,
Miingon siya:
3 Let the day perish in which I was born, and the night that said, There is a man child conceived.
“Wagtanga ang adlaw sa akong pagkahimugso, ang gabii nga miingon, “Gipanamkon ang usa ka batang lalaki.'
4 That day — let it be darkness, let not God care for it from above, neither let light shine upon it:
Pangitngita kanang adlawa; ayaw ipahinumdom sa Dios sa kahitas-an, ni mosidlak ang adlaw niini.
5 Let darkness and the shadow of death claim it; let clouds dwell upon it; let darkeners of the day terrify it.
Pasagdi ang kangitngit ug ang landong sa kamatayon nga moangkon niini alang sa ilang kaugalingon; palukopa ang panganod ibabaw niini; pasagdi nga ang tanang nagpahimo ug itom sa adlaw moguba niini.
6 That night — let gloom seize upon it; let it not rejoice among the days of the year; let it not come into the number of the months.
Alang niadtong gabhiona, ipasakop kini sa baga nga kangitngit: ayaw pagpasadyaa kini nga mga adlaw sa tuig; ayaw kana ilakip sa pag-ihap sa mga bulan.
7 Behold, let that night be barren; let no joyful sound come therein;
Tan-awa, himoa nga mangiob kanang gabhiona; ayaw pasudla ang tingog nga malipayon.
8 Let them curse it that curse the day, who are ready to rouse Leviathan;
Ipatunglo kanila kanang adlawa, niadtong nasayod sa pagpamata sa Leviathan.
9 Let the stars of its twilight be dark; let it wait for light, and have none, neither let it see the eyelids of the dawn:
Pangitngita ang mga bituon sa kagabhion. Papangitaa kanang adlawa sa kahayag, apan ayaw ipakita; ni pakit-on sa mga mata sa kaadlawon,
10 Because it shut not up the doors of the womb that bore me, and hid not trouble from mine eyes.
tungod kay wala patak-uma niini ang ganghaan sa tagoangkan sa akong inahan, ni gitagoan niini ang kasamok gikan sa akong mga mata.
11 Wherefore did I not die from the womb, — come forth from the belly and expire?
Nganong wala man ako mamatay sa paggawas ko gikan sa tagoangkan? Nganong wala man mibiya ang akong espiritu sa pagpahimugso kanako sa akong inahan?
12 Why did the knees meet me? and wherefore the breasts, that I should suck?
Nganong gidawat man ako sa iyang mga tuhod? O nganong gidawat man ako sa iyang mga dughan aron makasuso ako niini?
13 For now should I have lain down and been quiet; I should have slept: then had I been at rest,
Kay karon unta naghigda na ako sa hilom; natulog na unta ako ug nakapahulay
14 With kings and counsellors of the earth, who build desolate places for themselves,
kauban ang mga hari ug mga magtatambag sa kalibotan, nga nagtukod sa mga lubnganan alang sa ilang kaugalingon nga nagun-ob na karon.
15 Or with princes who had gold, who filled their houses with silver;
O naghigda na unta ako kauban sa mga prinsipe nga adunay mga bulawan kanhi, nga napuno sa mga plata ang ilang mga pinuy-anan.
16 Or as a hidden untimely birth I had not been; as infants that have not seen the light.
O dili ba kaha namatay na lamang unta ako sa tagoangkan sa akong inahan, sama sa mga gagmay'ng bata nga wala na makakita sa kahayag.
17 There the wicked cease from troubling; and there the wearied are at rest.
Didto ang daotan dili na makasamok pa; ug didto ang gikapuyan may kapahulayan.
18 The prisoners together are at ease; they hear not the voice of the taskmaster.
Didto ang mga binilanggo managkatigom; dili na nila madunggan ang tingog sa labaw sa sulugoon.
19 The small and great are there, and the bondman freed from his master.
Ang ubos ug bantogan nga mga tawo atua usab didto; ang sulugoon gawasnon na sa iyang agalon didto.
20 Wherefore is light given to him that is in trouble, and life to those bitter of soul,
Nganong ang kahayag gihatag man kaniya nga anaa sa kaalaot; nganong ang kinabuhi gihatag man sa tawong may mapait nga kalag;
21 Who long for death, and it [cometh] not, and dig for it more than for hidden treasures;
ngadto sa tawong nangandoy alang sa kamatayon, apan wala kini miabot; ngadto sa tawo nga nangita sa kamatayon labaw pa niadtong nangita sa bahanding tinagoan?
22 Who rejoice even exultingly and are glad when they find the grave? —
Nganong ang kahayag gihatag man sa nagmaya pag-ayo ug malipay kung makaplagan na niya ang lubnganan?
23 To the man whose way is hidden, and whom God hath hedged in?
Nganong gihatag man ang kahayag sa tawo nga kansang dalan tinagoan, usa ka tawo nga gisalikway sa Dios?
24 For my sighing cometh before my bread, and my groanings are poured out like the waters.
Kay nanghupaw ako inay mokaon; ang akong pag-agulo ginayabo sama sa tubig.
25 For I feared a fear, and it hath come upon me, and that which I dreaded hath come to me.
Kay ang butang nga akong gikahadlokan midangat kanako; kung unsa ang akong gikalisangan miabot kanako.
26 I was not in safety, neither had I quietness, neither was I at rest, and trouble came.
Wala na akoy kalinaw, dili na ako maghilom, ug wala na akoy pahulay; kasamok na hinoon ang miabot.
