Job 3
1 After this, Job opened his mouth and cursed his day.
Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
2 And Job answered and said,
Dilə gəlib belə dedi:
3 Let the day perish in which I was born, and the night that said, There is a man child conceived.
«Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
4 That day — let it be darkness, let not God care for it from above, neither let light shine upon it:
O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
5 Let darkness and the shadow of death claim it; let clouds dwell upon it; let darkeners of the day terrify it.
O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
6 That night — let gloom seize upon it; let it not rejoice among the days of the year; let it not come into the number of the months.
O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
7 Behold, let that night be barren; let no joyful sound come therein;
Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
8 Let them curse it that curse the day, who are ready to rouse Leviathan;
Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
9 Let the stars of its twilight be dark; let it wait for light, and have none, neither let it see the eyelids of the dawn:
Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
10 Because it shut not up the doors of the womb that bore me, and hid not trouble from mine eyes.
Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
11 Wherefore did I not die from the womb, — come forth from the belly and expire?
Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
12 Why did the knees meet me? and wherefore the breasts, that I should suck?
Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
13 For now should I have lain down and been quiet; I should have slept: then had I been at rest,
Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
14 With kings and counsellors of the earth, who build desolate places for themselves,
Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
15 Or with princes who had gold, who filled their houses with silver;
Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
16 Or as a hidden untimely birth I had not been; as infants that have not seen the light.
Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
17 There the wicked cease from troubling; and there the wearied are at rest.
Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
18 The prisoners together are at ease; they hear not the voice of the taskmaster.
Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
19 The small and great are there, and the bondman freed from his master.
Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
20 Wherefore is light given to him that is in trouble, and life to those bitter of soul,
Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
21 Who long for death, and it [cometh] not, and dig for it more than for hidden treasures;
Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
22 Who rejoice even exultingly and are glad when they find the grave? —
Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
23 To the man whose way is hidden, and whom God hath hedged in?
Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
24 For my sighing cometh before my bread, and my groanings are poured out like the waters.
Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
25 For I feared a fear, and it hath come upon me, and that which I dreaded hath come to me.
Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
26 I was not in safety, neither had I quietness, neither was I at rest, and trouble came.
Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
