< Job 29 >
1 And Job continued his parable and said,
Oo haddana Ayuub hadalkiisuu sii waday, oo wuxuu yidhi,
2 Oh that I were as in months past, as in the days when God preserved me;
Waxaan jeclaan lahaa inaan ahaado sidii waayihii hore, Iyo sidii aan ahaan jiray markii Ilaah i dhawri jiray,
3 When his lamp shone over my head, [and] by his light I walked through darkness;
Markay laambaddiisu madaxayga ku ifin jirtay, Oo aan nuurkiisa gudcurka ku dhex mari jiray,
4 As I was in the days of my youth, when the secret counsel of God was over my tent,
Markii aan xoog lahaan jiray, Oo qarsoodiga Ilaahna teendhadayda saarnaan jiray,
5 When the Almighty was yet with me, my young men round about me;
Markii Ilaaha Qaadirka ahu ila jiri jiray, Oo carruurtayduna ay hareerahayga joogi jireen,
6 When my steps were bathed in milk, and the rock poured out beside me rivers of oil! ...
Markay tallaabooyinkaygu subagga la barwaaqoobi jireen, Oo ay webiyaasha saliidda ahu dhagaxa iiga soo shubmi jireen!
7 When I went out to the gate by the city, when I prepared my seat on the broadway,
Markaan magaalada iriddeeda u bixi jiray, Oo aan kursigayga meel bannaan ku diyaarin jiray.
8 The young men saw me, and hid themselves; and the aged arose [and] stood up;
Dhallinyaradu intay i arkaan ayay dhuuman jireen, Oo odayaashuna intay sara joogsadaan ayay istaagi jireen,
9 Princes refrained from talking, and laid the hand on their mouth;
Amiirraduna intay hadalka joojiyaan, Ayay afka gacanta saari jireen.
10 The voice of the nobles was hushed, and their tongue cleaved to their palate.
Ragga gobta ahuna way aamusi jireen, Oo carrabkoodiina dhabxanagguu ku dhegi jiray.
11 When the ear heard [me], then it blessed me, and when the eye saw [me], it gave witness to me;
Waayo, markii dhegu i maqasho, way ii ducayn jirtay, Oo iluna markay i aragto, way ii marag furi jirtay.
12 For I delivered the afflicted that cried, and the fatherless who had no helper.
Maxaa yeelay, waxaan samatabbixin jiray miskiinka qaylinaya, Iyo weliba agoonka aan wax u kaalmeeya lahayn.
13 The blessing of him that was perishing came upon me, and I caused the widow's heart to sing for joy.
Ka halligaadda ku dhow ducadiisa ayaa igu soo degi jirtay, Oo ta carmalka ahna qalbigeeda waan ka farxin jiray ilaa ay gabay la rayrayso.
14 I put on righteousness, and it clothed me; my justice was as a mantle and a turban.
Waxaan huwan jiray xaqnimo, oo iyana dhar bay ii noqon jirtay, Oo caddaaladdayduna waxay ii ahaan jirtay sida khamiis iyo cimaamad oo kale.
15 I was eyes to the blind, and feet was I to the lame;
Kuwa indhaha la' indho baan u ahaan jiray, Kuwa curyaanka ahna cago baan u ahaan jiray.
16 I was a father to the needy, and the cause which I knew not I searched out;
Aabbaan u ahaan jiray saboolka baahan, Oo ka aanan aqoonna xaalkiisa waan baadhi jiray.
17 And I broke the jaws of the unrighteous, and plucked the spoil out of his teeth.
Ka xaqa daran daamankiisa waan jebin jiray, Oo wixii uu dhufsadana ilkihiisaan ka soo bixin jiray.
18 And I said, I shall die in my nest, and multiply my days as the sand;
Markaasaan is-idhi, Buulkaygaan ku dhex dhiman doonaa, Oo cimrigayguna wuxuu u badan doonaa sida cammuudda oo kale.
19 My root shall be spread out to the waters, and the dew will lie all night on my branch;
Xididkaygu biyaha xaggooduu u faafayaa, Oo laamahaygana habeenkii oo dhan waxaa saaran sayax.
20 My glory shall be fresh in me, and my bow be renewed in my hand.
Sharaftaydu way igu cusub tahay, Oo qaansadayduna gacantayday ku cusboonaatay.
21 Unto me they listened, and waited, and kept silence for my counsel:
Dadku dhegtuu ii dhigi jiray, oo i sugi jiray, Oo taladayda aawadeedna way u aamusi jireen.
22 After my words they spoke not again, and my speech dropped upon them;
Weligood igama ay daba hadlin, Oo hadalkayguna korkooduu ku soo dhibci jiray.
23 And they waited for me as for the rain, and they opened their mouth wide as for the latter rain.
Oo waxay ii dhawri jireen sidii roobka oo kale, Oo waxay afkooda u kala furi jireen sidii roobka dambe loo sugo.
24 [If] I laughed on them, they believed [it] not; and they troubled not the serenity of my countenance.
Waan u af caddayn jiray markay qalbi jabaan, Oo nuurkii jaahaygana hoos uma ay tuuri jirin.
25 I chose their way, and sat as chief, and dwelt as a king in the army, as one that comforteth mourners.
Waxaan dooran jiray jidkooda, oo sida nin madax ah ayaan u fadhiisan jiray, Oo waxaan u dhaqmi jiray sidii boqor ciidan dhex fadhiya, Iyo sidii mid u tacsiyeeya kuwa baroorta.