Job 27

1 And Job continued his parable and said,

ئەیوب دیسان بە هەمان شێوە قسەی کردەوە و گوتی:

2 [As] God liveth, who hath taken away my right, and the Almighty, who hath embittered my soul,

«بە گیانی خودا کە مافی خۆمی لێم داماڵیوە، سوێند بە توانادارەکە کە ناخی منی تاڵکردووە،

3 All the while my breath is in me, and the spirit of God is in my nostrils,

هەتا ئەو کاتەی کە ژیانم لەبەر بێت، هەناسەی خودا لە لووتمدا بێت،

4 My lips shall not speak unrighteousness, nor my tongue utter deceit!

لێوەکانم بە خراپە نادوێن و زمانم بە فێڵ ناگەڕێت.

5 Be it far from me that I should justify you; till I die I will not remove my blamelessness from me.

لە من بەدوور بێت بڵێم کە ڕاستییەکەی لای ئێوەیە، هەتا ئەو کاتەی ژیان بەدەستەوە دەدەم دروستی لە خۆم دانابڕم.

6 My righteousness I hold fast, and will not let it go: my heart reproacheth [me] not one of my days.

دەستم بە ڕاستودروستی خۆمەوە گرتووە و شلی ناکەم، بە درێژایی ژیانم ویژدانم سەرزەنشتم ناکات.

7 Let mine enemy be as the wicked, and he that riseth up against me as the unrighteous.

«با دوژمنم وەک بەدکار بێت و بەرهەڵستکارم وەک زۆردار بێت.

8 For what is the hope of the ungodly, when [God] cutteth him off, when God taketh away his soul?

خوانەناس کە دەبڕدرێتەوە چ هیوایەکی هەیە، کاتێک خودا ژیانی دەڕفێنێت؟

9 Will God hear his cry when distress cometh upon him?

ئایا خودا گوێی لە هاواری دەبێت کە تەنگانەی بەسەردا دێت؟

10 Doth he delight himself in the Almighty? will he at all times call upon God?

یان ئایا بە توانادارەکە دڵخۆش دەبێت؟ ئایا هەموو کاتێک داوا لە خودا دەکات؟

11 I will teach you concerning the hand of God; what is with the Almighty will I not conceal.

«من توانای خوداتان پێ دەناسێنم؛ کارەکانی توانادارەکە لە ئێوە ناشارمەوە.

12 Behold, ye yourselves have all seen [it]; and why are ye thus altogether vain?

ئەوەتا ئێوە هەمووتان بینیتان، ئیتر بۆچی بە پووچی دەدوێن؟

13 This is the portion of the wicked man with God, and the heritage of the violent, which they receive from the Almighty: —

«ئەمە بەشی کەسی بەدکارە لەلایەن خوداوە، میراتی ستەمکارە کە لە توانادارەکەوە وەریدەگرن.

14 If his children be multiplied, it is for the sword, and his offspring shall not be satisfied with bread;

ئەگەر کوڕانی زۆر بوون ئەوا بۆ شمشێرن و نەوەکەشی تێر نان نابن.

15 Those that remain of him shall be buried by death, and his widows shall not weep.

دەرد پاشماوەکەی دەخاتە ناو گۆڕ و بێوەژنەکانیان ناگرین.

16 Though he heap up silver as the dust, and prepare clothing as the clay;

ئەگەر زیو وەک خۆڵ و جلوبەرگ وەک قوڕ کەڵەکە بکات،

17 He may prepare it, but the just shall put it on; and the innocent shall divide the silver.

ئەوەی ئامادەی دەکات ڕاستودروست لەبەری دەکات، بێتاوان زیوەکەی دابەش دەکات.

18 He buildeth his house as the moth, and as a booth that a keeper maketh.

وەک قۆزاخەی مۆرانە ماڵەکەی خۆی بنیاد دەنێت و وەک کەپرێک چاودێر دروستی بکات.

19 He lieth down rich, but will do so no more; he openeth his eyes, and he is not.

بە دەوڵەمەندی ڕادەکشێت، بەڵام جارێکی دیکە نایکات؛ کە چاوی دەکاتەوە هیچی نەماوە.

20 Terrors overtake him like waters; a whirlwind stealeth him away in the night.

کارەساتەکان وەک لافاو پێی دەگەن، ڕەشەبایەک بە شەو دەیڕفێنێت.

21 The east wind carrieth him away and he is gone; and as a storm it hurleth him out of his place.

بای ڕۆژهەڵات هەڵیدەگرێت و دەڕوات، لە شوێنی خۆی ڕایدەماڵێت.

22 And [God] shall cast upon him and not spare: he would fain flee out of his hand.

لەبەردەم با بەهێزەکە هەڵدێت، بایەکەش بەبێ بەزەیی لێی دەدات.

23 [Men] shall clap their hands at him, and shall hiss him out of his place.

بە گاڵتەپێکردنەوە چەپڵەی بۆ لێدەدات، بە فیکەلێدان لە جێی خۆیەوە دەریدەکات.»