Job 21
1 And Job answered and said,
Maar Job antwoordde en zeide:
2 Hear attentively my speech, and let this replace your consolations.
Hoort aandachtelijk mijn rede, en laat dit zijn uw vertroostingen.
3 Suffer me and I will speak; and after I have spoken, mock on!
Verdraagt mij, en ik zal spreken; en nadat ik gesproken zal hebben, spot dan.
4 As for me, is my complaint to a man? or wherefore should not my spirit be impatient?
Is (mij aangaande) mijn klacht tot den mens? Doch of het zo ware, waarom zou mijn geest niet verdrietig zijn?
5 Mark me, and be astonished, and lay the hand upon the mouth.
Ziet mij aan, en wordt verbaasd, en legt de hand op den mond.
6 Even when I think [thereon], I am affrighted, and trembling taketh hold of my flesh.
Ja, wanneer ik daaraan gedenk, zo word ik beroerd, en mijn vlees heeft een gruwen gevat.
7 Wherefore do the wicked live, grow old, yea, become mighty in power?
Waarom leven de goddelozen, worden oud, ja, worden geweldig in vermogen?
8 Their seed is established with them in their sight, and their offspring before their eyes.
Hun zaad is bestendig met hen voor hun aangezicht, en hun spruiten zijn voor hun ogen.
9 Their houses are safe from fear, neither is the rod of God upon them.
Hun huizen hebben vrede zonder vreze, en de roede Gods is op hen niet.
10 Their bull gendereth, and faileth not; their cow calveth, and casteth not her calf.
Zijn stier bespringt, en mist niet; zijn koe kalft, en misdraagt niet.
11 They send forth their little ones like a flock, and their children dance.
Hun jonge kinderen zenden zij uit als een kudde, en hun kinderen huppelen.
12 They shout to the tambour and harp, and rejoice at the sound of the pipe.
Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op het geluid des orgels.
In het goede verslijten zij hun dagen; en in een ogenblik dalen zij in het graf. (Sheol h7585)
14 And they say unto God, Depart from us, for we desire not the knowledge of thy ways!
Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust.
15 What is the Almighty that we should serve him? and what are we profited if we pray unto him?
Wat is de Almachtige, dat wij Hem zouden dienen? En wat baat zullen wij hebben, dat wij Hem aanlopen zouden?
16 Behold, their prosperity is not in their hand. The counsel of the wicked be far from me!
Doch ziet, hun goed is niet in hun hand; de raad der goddelozen is verre van mij.
17 How often is the lamp of the wicked put out, and cometh their calamity upon them? Doth he distribute sorrows [to them] in his anger?
Hoe dikwijls geschiedt het, dat de lamp der goddelozen uitgeblust wordt, en hun verderf hun overkomt; dat God hun smarten uitdeelt in Zijn toorn!
18 Do they become as stubble before the wind, and as chaff that the storm carrieth away?
Dat zij gelijk stro worden voor den wind, en gelijk kaf, dat de wervelwind wegsteelt;
19 God layeth up [the punishment of] his iniquity for his children; he rewardeth him, and he shall know [it]:
Dat God Zijn geweld weglegt, voor Zijn kinderen, hem vergeldt, dat hij het gewaar wordt;
20 His eyes shall see his destruction, and he shall drink of the fury of the Almighty.
Dat zijn ogen zijn ondergang zien, en hij drinkt van de grimmigheid des Almachtigen!
21 For what pleasure should he have in his house after him, when the number of his months is cut off?
Want wat lust zou hij na zich aan zijn huis hebben, als het getal zijner maanden afgesneden is?
22 Can any teach God knowledge? And he it is that judgeth those that are high.
Zal men God wetenschap leren, daar Hij de hogen richt?
23 One dieth in his full strength, being wholly at ease and quiet;
Deze sterft in de kracht zijner volkomenheid, daar hij gans stil en gerust was;
24 His sides are full of fat, and the marrow of his bones is moistened;
Zijn melkvaten waren vol melk, en het merg zijner benen was bevochtigd.
25 And another dieth in bitterness of soul, and hath not tasted good:
De ander daarentegen sterft met een bittere ziel, en hij heeft van het goede niet gegeten.
26 Together they lie down in the dust, and the worms cover them.
Zij liggen te zamen neder in het stof, en het gewormte overdekt ze.
27 Lo, I know your thoughts, and the devices ye wrongfully imagine against me.
Ziet, ik weet ulieder gedachten, en de boze verdichtselen, waarmede gij tegen mij geweld doet.
28 For ye say, Where is the house of the noble? and where the tent of the dwellings of the wicked?
Want gij zult zeggen: Waar is het huis van den prins, en waar is de tent van de woningen der goddelozen?
29 Have ye not asked the wayfarers? and do ye not regard their tokens:
Hebt gijlieden niet gevraagd de voorbijgaanden op den weg, en kent gij hun tekenen niet?
30 That the wicked is reserved for the day of calamity? They are led forth to the day of wrath.
Dat de boze onttrokken wordt ten dage des verderfs; dat zij ten dage der verbolgenheden ontvoerd worden.
31 Who shall declare his way to his face? and who shall repay him what he hath done?
Wie zal hem in het aangezicht zijn weg vertonen? Als hij wat doet, wie zal hem vergelden?
32 Yet is he carried to the graves, and watch is kept over the tomb.
Eindelijk wordt hij naar de graven gebracht, en is gedurig in den aardhoop.
33 The clods of the valley are sweet unto him; and every man followeth suit after him, as there were innumerable before him.
De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen; en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.
34 How then comfort ye me in vain? Your answers remain perfidious.
Hoe vertroost gij mij dan met ijdelheid, dewijl in uw antwoorden overtreding overig is?
