Job 19
1 And Job answered and said,
Аюп җававән мундақ деди: —
2 How long will ye vex my soul, and crush me with words?
«Силәр қачанғичә җенимни азаплимақчисиләр, Қачанғичә мени сөз билән әзмәкчисиләр?
3 These ten times have ye reproached me; ye are not ashamed to stupefy me.
Силәр мени он қетим харлидиңлар; Маңа увал қилишқа номус қилмайсиләр.
4 And be it [that] I have erred, mine error remaineth with myself.
Әгәр мениң сәһвәнлигим болса, Мән әнди униң [дәрдини] тартимән.
5 If indeed ye will magnify yourselves against me, and prove against me my reproach,
Әгәр силәр мениңдин үстүнлүк талашмақчи болсаңлар, Йүзүм алдида шәрм-һаяни көрситип мени әйиплимәкчи болсаңлар,
6 Know now that God hath overthrown me, and hath surrounded me with his net.
Әнди билип қоюңларки, маңа увал қилған Тәңри екән, У тори билән мени чирмаштуруп тартти;
7 Behold, I cry out of wrong, and I am not heard; I cry aloud, but there is no judgment.
Қара, мән налә-пәряд көтирип «Зораванлиқ!» дәп вақираймән, Бирақ һеч ким аңлимайду; Мән вақираймән, бирақ маңа адаләт кәлмәйду.
8 He hath hedged up my way that I cannot pass, and he hath set darkness in my paths.
У йолумни мени өтүвалмисун дәп чит билән тосуп қойди, Қәдәмлиримгә қараңғулуқ салди.
9 He hath stripped me of my glory, and taken the crown from my head.
У мәндин шан-шәривимни мәһрум қилди, Бешимдин таҗни тартивалди.
10 He breaketh me down on every side, and I am gone; and my hope hath he torn up as a tree.
У маңа һәр тәрәптин бузғунчилиқ қиливатиду, мән түгәштим; Үмүтүмни У дәрәқни юлғандәк жулувалди.
11 And he hath kindled his anger against me, and hath counted me unto him as one of his enemies.
Ғәзивини маңа қаритип қозғиди, Мени Өз дүшмәнлиридин һесаплиди.
12 His troops have come together and cast up their way against me, and have encamped round about my tent.
Униң қошунлири сәп түзүп атланди, Пәләмпәйлирини ясап маңа һуҗум қилди, Улар чедиримни қоршавға елип баргаһ тикивалди.
13 He hath put my brethren far from me, and mine acquaintance are quite estranged from me.
У қериндашлиримни мәндин нери қилди, Тонушлиримниң меһрини мәндин үзди.
14 My kinsfolk have failed, and my known friends have forgotten me.
Туққанлирим мәндин ятлишип кәтти, Дост-бурадәрлирим мени унутти.
15 The sojourners in my house and my maids count me as a stranger; I am an alien in their sight.
Өйүмдә турған мусапирлар, һәтта дедәклиримму мени ят адәм дәп һесаплайду; Уларниң нәзиридә мән мусапир болуп қалдим.
16 I called my servant, and he answered not; I entreated him with my mouth.
Мән чакиримни чақирсам, у маңа җавап бәрмәйду; Шуңа мән униңға ағзим билән йелинишим керәк.
17 My breath is strange to my wife, and my entreaties to the children of my [mother's] womb.
Тиниқимдин аялимниң қусқуси келиду, Ака-укилирим сесиқлиғимдин бизар.
18 Even young children despise me; I rise up, and they speak against me.
Һәтта кичик балилар мени кәмситиду; Орнумдин турмақчи болсам, улар мени һақарәтләйду.
19 All my intimate friends abhor me, and they whom I loved are turned against me.
Мениң сирдаш достлиримниң һәммиси мәндин нәпрәтлиниду, Мән сөйгәнләр мәндин йүз өриди.
20 My bones cleave to my skin and to my flesh, and I am escaped with the skin of my teeth.
Әт-терилирим устиханлиримға чаплишип туриду, Җеним қил үстидә қалди.
21 Have pity upon me, have pity upon me, ye my friends; for the hand of God hath touched me.
Аһ, достлирим, маңа ичиңлар ағрисун, ичиңлар ағрисун! Чүнки Тәңриниң қоли маңа келип тәгди.
22 Why do ye persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
Силәр немишкә Тәңридәк маңа зиянкәшлик қилисиләр? Силәр немишкә әтлиримгә шунчә тоймайсиләр!
23 Oh would that my words were written! oh that they were inscribed in a book!
Аһ, мениң сөзлирим йезилсиди! Улар бир язмиға пүтүклүк болған болатти!
24 That with an iron style and lead they were graven in the rock for ever!
Улар төмүр қәләм билән қоғушун ичигә йезилсиди! Әбәдил-әбәт таш үстигә оюп пүтүлгән болатти!
25 And [as for] me, I know that my Redeemer liveth, and the Last, he shall stand upon the earth;
Бирақ мән шуни билимәнки, өзүмниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучим һаяттур, У ахирәт күнидә йәр йүзидә туруп туриду!
26 And [if] after my skin this shall be destroyed, yet from out of my flesh shall I see God;
Һәм мениң бу терә-әтлирим бузулғандин кейин, Мән йәнила тенимдә туруп Тәңрини көримән!
27 Whom I shall see for myself, and mine eyes shall behold, and not another: — my reins are consumed within me.
Уни өзүмла әйни һалда көримән, Башқа адәмниң әмәс, бәлки өзүмниң көзи билән қараймән; Аһ, қәлбим буниңға шунчә интизардур!
28 If ye say, How shall we persecute him? when the root of the matter is found in me,
Әгәр силәр: «Ишниң йилтизи униңдидур, Уни қандақ қилип қистап қоғливетәләймиз?!» — десәңлар,
29 Be ye yourselves afraid of the sword! for the sword is fury against misdeeds, that ye may know there is a judgment.
Әнди өзүңлар қиличтин қорққиниңлар түзүк! Чүнки [Худаниң] ғәзиви қилич җазасини елип келиду, Шуниң билән силәр [Худаниң] сотиниң қуруқ гәп әмәслигини билисиләр».
