Job 19
1 And Job answered and said,
Maar Job antwoordde en zeide:
2 How long will ye vex my soul, and crush me with words?
Hoe lang zult gijlieden mijn ziel bedroeven, en mij met woorden verbrijzelen?
3 These ten times have ye reproached me; ye are not ashamed to stupefy me.
Gij hebt nu tienmaal mij schande aangedaan; gij schaamt u niet, gij verhardt u tegen mij.
4 And be it [that] I have erred, mine error remaineth with myself.
Maar ook het zij waarlijk, dat ik gedwaald heb, mijn dwaling zal bij mij vernachten.
5 If indeed ye will magnify yourselves against me, and prove against me my reproach,
Indien gijlieden waarlijk u verheft tegen mij, en mijn smaad tegen mij drijft;
6 Know now that God hath overthrown me, and hath surrounded me with his net.
Weet nu, dat God mij heeft omgekeerd, en mij met Zijn net omsingeld.
7 Behold, I cry out of wrong, and I am not heard; I cry aloud, but there is no judgment.
Ziet, ik roep, geweld! doch word niet verhoord; ik schreeuw, doch er is geen recht.
8 He hath hedged up my way that I cannot pass, and he hath set darkness in my paths.
Hij heeft mijn weg toegemuurd, dat ik niet doorgaan kan, en over mijn paden heeft Hij duisternis gesteld.
9 He hath stripped me of my glory, and taken the crown from my head.
Mijn eer heeft Hij van mij afgetrokken, en de kroon mijns hoofds heeft Hij weggenomen.
10 He breaketh me down on every side, and I am gone; and my hope hath he torn up as a tree.
Hij heeft mij rondom afgebroken, zodat ik henenga, en heeft mijn verwachting als een boom weggerukt.
11 And he hath kindled his anger against me, and hath counted me unto him as one of his enemies.
Daartoe heeft Hij Zijn toorn tegen mij ontstoken, en mij bij Zich geacht als Zijn vijanden.
12 His troops have come together and cast up their way against me, and have encamped round about my tent.
Zijn benden zijn te zamen aangekomen, en hebben tegen mij haar weg gebaand, en hebben zich gelegerd rondom mijn tent.
13 He hath put my brethren far from me, and mine acquaintance are quite estranged from me.
Mijn broeders heeft Hij verre van mij gedaan; en die mij kennen, zekerlijk, zij zijn van mij vervreemd.
14 My kinsfolk have failed, and my known friends have forgotten me.
Mijn nabestaanden houden op, en mijn bekenden vergeten mij.
15 The sojourners in my house and my maids count me as a stranger; I am an alien in their sight.
Mijn huisgenoten en mijn dienstmaagden achten mij voor een vreemde; een uitlander ben ik in hun ogen.
16 I called my servant, and he answered not; I entreated him with my mouth.
Ik riep mijn knecht, en hij antwoordde niet; ik smeekte met mijn mond tot hem.
17 My breath is strange to my wife, and my entreaties to the children of my [mother's] womb.
Mijn adem is mijn huisvrouw vreemd; en ik smeek om der kinderen mijns buiks wil.
18 Even young children despise me; I rise up, and they speak against me.
Ook versmaden mij de jonge kinderen; sta ik op, zo spreken zij mij tegen.
19 All my intimate friends abhor me, and they whom I loved are turned against me.
Alle mensen mijns heimelijken raads hebben een gruwel aan mij; en die ik liefhad, zijn tegen mij gekeerd.
20 My bones cleave to my skin and to my flesh, and I am escaped with the skin of my teeth.
Mijn gebeente kleeft aan mijn huid en aan mijn vlees; en ik ben ontkomen met de huid mijner tanden.
21 Have pity upon me, have pity upon me, ye my friends; for the hand of God hath touched me.
Ontfermt u mijner, ontfermt u mijner, o gij, mijn vrienden! want de hand Gods heeft mij aangeraakt.
22 Why do ye persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
Waarom vervolgt gij mij als God, en wordt niet verzadigd van mijn vlees?
23 Oh would that my words were written! oh that they were inscribed in a book!
Och, of nu mijn woorden toch opgeschreven wierden. Och, of zij in een boek ook wierden ingetekend!
24 That with an iron style and lead they were graven in the rock for ever!
Dat zij met een ijzeren griffie en lood voor eeuwig in een rots gehouwen wierden!
25 And [as for] me, I know that my Redeemer liveth, and the Last, he shall stand upon the earth;
Want ik weet: mijn Verlosser leeft, en Hij zal de laatste over het stof opstaan;
26 And [if] after my skin this shall be destroyed, yet from out of my flesh shall I see God;
En als zij na mijn huid dit doorknaagd zullen hebben, zal ik uit mijn vlees God aanschouwen;
27 Whom I shall see for myself, and mine eyes shall behold, and not another: — my reins are consumed within me.
Denwelken ik voor mij aanschouwen zal, en mijn ogen zien zullen, en niet een vreemde; mijn nieren verlangen zeer in mijn schoot.
28 If ye say, How shall we persecute him? when the root of the matter is found in me,
Voorwaar, gij zoudt zeggen: Waarom vervolgen wij hem? Nademaal de wortel der zaak in mij gevonden wordt.
29 Be ye yourselves afraid of the sword! for the sword is fury against misdeeds, that ye may know there is a judgment.
Schroomt u vanwege het zwaard; want de grimmigheid is over de misdaden des zwaards; opdat gij weet, dat er een gericht zij.
