Job 17
1 My breath is corrupt, my days are extinct, the graves are mine.
Ang akong espiritu naluya na, ang akong mga adlaw nahurot na; ang lubnganan andam na alang kanako.
2 Are there not mockers around me? and doth [not] mine eye abide in their provocation?
Nakasiguro ako nga adunay mangyubit kanako; ang akong mata kinahanglan kanunay gayod makakita sa ilang pagpanghagit.
3 Lay down now [a pledge], be thou surety for me with thyself: who is he that striketh hands with me?
Paghatag na karon sa bayad, pangakohon mo ako uban ang imong kaugalingon; kinsa pa man didto ang makatabang kanako?
4 For thou hast hidden their heart from understanding; therefore thou wilt not exalt [them].
Kay ikaw, O Dios, ang nagtabon sa ilang kasingkasing gikan sa salabotan; busa, dili ka motuboy kanila labaw pa kay kanako.
5 He that betrayeth friends for a prey — even the eyes of his children shall fail.
Siya nga nagbudhi sa iyang mga higala alang sa usa ka ganti, ang mga mata sa iyang mga anak mangapakyas.
6 And he hath made me a proverb of the peoples; and I am become one to be spit on in the face.
Apan gihimo niya ako nga yubitanan sa mga tawo; giluwaan nila ang akong nawong.
7 And mine eye is dim by reason of grief, and all my members are as a shadow.
Ang akong mga mata mihalap usab tungod sa kasubo; ang tanang bahin sa akong lawas sama na kapayat sa mga anino.
8 Upright men [shall be] astonished at this, and the innocent shall be stirred up against the ungodly;
Ang mga tawong matarong natingala niini; ang tawong walay sala mao ang mobatok sa mga tawong walay dios.
9 But the righteous shall hold on his way, and he that hath clean hands shall increase in strength.
Ang tawong matarong magapadayon sa iyang dalan; siya nga hinlo ang mga kamot magatubo sa kalig-on pa gayod.
10 But as for you all, pray come on again; and I shall not find one wise man among you.
Apan alang kaninyong tanan, karon duol kamo; wala akoy nakita nga maalamong tawo taliwala kaninyo.
11 My days are past, my purposes are broken off, the cherished thoughts of my heart.
Ang akong mga adlaw nanglabay na; ang akong mga laraw nangakawang na. Ingon man ang mga pangandoy sa akong kasingkasing...
12 They change the night into day; the light [they imagine] near in presence of the darkness.
Kining mga tawhana, kining mga mabiaybiayon, nag-usab sa gabii ngadto sa adlaw; ang kahayag haduol na sa kangitngit.
Sanglit gitan-aw ko na ang Sheol ingon nga akong pinuy-anan; tungod kay gibukhad ko na ang akong higdanan sa kangitngit; (Sheol h7585)
14 I cry to the grave, Thou art my father! to the worm, My mother, and my sister!
sanglit nag-ingon na ako sa bung-aw, 'Ikaw mao ang akong amahan,' ug sa ulod, 'Ikaw mao ang akong inahan o ang akong igsoong babaye,'
15 And where is then my hope? yea, my hope, who shall see it?
nan asa may akong paglaom? Alang sa akong paglaom, kinsa pa may makakita niana?
