Job 17
1 My breath is corrupt, my days are extinct, the graves are mine.
Taqətim kəsilir, günlərim batır, Məni məzar gözləyir.
2 Are there not mockers around me? and doth [not] mine eye abide in their provocation?
Həqiqətən, ətrafıma rişxəndçilər yığılır, Gözüm onların düşmənçiliyini görür.
3 Lay down now [a pledge], be thou surety for me with thyself: who is he that striketh hands with me?
Ey Allah, Öz hüzurunda mənə zəmanət ver. Başqa kim var ki, mənə zamin dursun?
4 For thou hast hidden their heart from understanding; therefore thou wilt not exalt [them].
Çünki onların qəlbini anlayış üçün bağladın, Ona görə onlara zəfər qazandırmayacaqsan.
5 He that betrayeth friends for a prey — even the eyes of his children shall fail.
Pul üçün dostlarını satanın Övladlarının işığı sönəcək.
6 And he hath made me a proverb of the peoples; and I am become one to be spit on in the face.
Allah məni insanların dilinə saldı, Üzümə tüpürdülər.
7 And mine eye is dim by reason of grief, and all my members are as a shadow.
Gözümün nuru kədərdən qaraldı, Bütün əzalarım kölgə kimi qaldı.
8 Upright men [shall be] astonished at this, and the innocent shall be stirred up against the ungodly;
Buna əməlisaleh insanlar mat qalıb, Günahsızlar allahsızlara qarşı çıxır.
9 But the righteous shall hold on his way, and he that hath clean hands shall increase in strength.
Saleh insanlar öz yolunu tutur, Əlitəmiz olanlar getdikcə güclənir.
10 But as for you all, pray come on again; and I shall not find one wise man among you.
Amma hamınız qayıdıb gəlsəniz, Aranızdan bir hikmətli insan tapmaram.
11 My days are past, my purposes are broken off, the cherished thoughts of my heart.
Günlərim ötüşdü, Fikirlərim, arzularım pərən-pərən düşdü.
12 They change the night into day; the light [they imagine] near in presence of the darkness.
Onlar gecəni gündüzə çevirir, “Zülmətə işıq yaxındır” deyir.
Əgər ölülər diyarını evimdir deyə gözləsəm, Yatağımı qaranlıqda sərsəm, (Sheol h7585)
14 I cry to the grave, Thou art my father! to the worm, My mother, and my sister!
Qəbirə “atam sənsən”, Qurda “anam-bacım sənsən” desəm,
15 And where is then my hope? yea, my hope, who shall see it?
Ümidim hara gedər? Mənim ümidimi kim görər?
