Job 16

1 And Job answered and said,

Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,

2 I have heard many such things: grievous comforters are ye all.

Ako'y nakarinig ng maraming ganyang bagay: maralitang mga mangaaliw kayong lahat.

3 Shall words of wind have an end? or what provoketh thee that thou answerest?

Magkakawakas ba ang mga walang kabuluhang salita? O anong naguudyok sa iyo, na ikaw ay sumagot?

4 I also could speak as ye: if your soul were in my soul's stead, I could join together words against you, and shake my head at you;

Ako nama'y makapangungusap na gaya ng inyong ginagawa; kung ang inyong kaluluwa ay nasa kalagayan ng aking kaluluwa, ako'y makapagdudugtongdugtong ng salita laban sa inyo, at maigagalaw ang aking ulo sa inyo.

5 [But] I would encourage you with my mouth, and the solace of my lips should assuage [your pain].

Nguni't aking palalakasin kayo ng aking bibig, at ang pagaliw ng aking mga labi ay magpapalikat ng inyong hirap,

6 If I speak, my pain is not assuaged; and if I forbear, what am I eased?

Bagaman ako'y nagsasalita, ang aking hirap ay hindi naglilikat: at bagaman ako'y tumatahimik, anong ikinalalayo sa akin?

7 But now he hath made me weary; ...thou hast made desolate all my family;

Nguni't ngayo'y niyamot niya ako: nilansag mo ang aking buong pulutong.

8 Thou hast shrivelled me up! it is become a witness; and my leanness riseth up against me, it beareth witness to my face.

At ako'y pinagdalamhati mo, na siyang saksi laban sa akin; at ang aking kapayatan ay bumabangon laban sa akin, nagpapatotoo sa aking mukha.

9 His anger teareth and pursueth me; he gnasheth with his teeth against me; [as] mine adversary he sharpeneth his eyes at me.

Niluray niya ako sa kaniyang kapootan, at inusig ako; pinagngangalitan niya ako ng kaniyang mga ngipin: pinangdidilatan ako ng mga mata ng aking kaaway.

10 They gape upon me with their mouth; they smite my cheeks reproachfully; they range themselves together against me.

Kanilang pinagbubukahan ako ng kanilang bibig: kanilang sinampal ako sa mukha na kahiyahiya: sila'y nagpipisan laban sa akin.

11 God hath delivered me over to the iniquitous man, and hurled me into the hands of the wicked.

Ibinibigay ako ng Dios sa di banal, at inihahagis niya ako sa mga kamay ng masama.

12 I was at rest, but he hath shattered me; he hath taken me by the neck and shaken me to pieces, and set me up for his mark.

Ako'y nasa kaginhawahan at kaniyang niligalig akong mainam; Oo, sinunggaban niya ako sa leeg, at pinagwaraywaray niya ako: inilagay naman niya akong pinakatanda niya.

13 His arrows encompass me round about, he cleaveth my reins asunder and doth not spare; he poureth out my gall upon the ground.

Kinubkob ako sa palibot ng kaniyang mga mamamana, kaniyang sinaksak ang aking mga bato, at hindi nagpapatawad; kaniyang ibinubuhos ang aking apdo sa lupa.

14 He breaketh me with breach upon breach; he runneth upon me like a mighty man.

Kaniyang binubugbog ako ng bugbog at bugbog; siya'y gaya ng isang higanti na dinadaluhong niya ako.

15 I have sewed sackcloth upon my skin, and rolled my horn in the dust.

Ako'y nanahi ng kayong magaspang sa aking katawan, at aking inilugmok ang aking kapalaluan sa alabok.

16 My face is red with weeping, and on my eyelids is the shadow of death;

Ang aking mukha ay namamaga sa pagiyak, at nasa aking mga pilik-mata ang anino ng kamatayan;

17 Although there is no violence in my hands, and my prayer is pure.

Bagaman walang karahasan sa aking mga kamay, at ang aking dalangin ay malinis,

18 O earth, cover not my blood, and let there be no place for my cry!

Oh lupa, huwag mong tabunan ang aking dugo, at huwag magkaroon ng pahingahang dako ang aking daing.

19 Even now, behold, my Witness is in the heavens, and he that voucheth for me is in the heights.

Kahit na ngayon, narito, ang aking saksi ay nasa langit, at siyang nananagot sa akin ay nasa kaitaasan.

20 My friends are my mockers; mine eye poureth out tears unto God.

Ginagalit ako ng aking mga kaibigan: nguni't ang aking mata ay nagbubuhos ng mga luha sa Dios;

21 Oh that there were arbitration for a man with God, as a son of man for his friend!

Upang kaniyang alalayan ang katuwiran ng tao sa Dios; at ang anak ng tao sa kaniyang kapuwa.

22 For years [few] in number shall pass, — and I shall go the way [whence] I shall not return.

Sapagka't pagsapit ng ilang taon, ako'y papanaw sa daan na hindi ko pagbabalikan.