Job 15
1 And Eliphaz the Temanite answered and said,
Теманлиқ Елифаз буниңға җававән мундақ деди: —
2 Should a wise man answer with windy knowledge, and fill his belly with the east wind,
Данишмән кишиниң қуруқ шамалдәк сәпсәтә билән җавап бериши тоғриму? [Данишмән] қосиғини иссиқ мәшриқ шамили билән тойғузса боламду?
3 Reasoning with unprofitable talk, and with speeches which do no good?
Пайдисиз сөзләр билән, Тайини йоқ гәпләр билән муназирилишиши мувапиқму?
4 Yea, thou makest piety of none effect, and restrainest meditation before God.
Бәрһәқ, сән иман-ихласни йоқ қиливәтмәкчисән, Худаниң алдида дуа-истиқамәткә тосалғу болисән.
5 For thy mouth uttereth thine iniquity, and thou hast chosen the tongue of the crafty.
Чүнки қәбиһлигиң ағзиңға сөз салиду, Сән мәккарларниң тилини таллап қоллинисән.
6 Thine own mouth condemneth thee, and not I; and thy lips testify against thee.
Мән әмәс, бәлки өз ағзиң өзүңниң гунайиңни бекитиду, Өз ләвлириң саңа қарши гувалиқ бериду.
7 Art thou the first man that was born? and wast thou brought forth before the hills?
Сән инсанлар ичидә тунҗа болуп туғулғанму? Сән тағ-даванлардин авал апиридә болғанму?
8 Hast thou listened in the secret council of God? And hast thou absorbed wisdom for thyself?
Тәңриниң мәхпий кеңишини аңлап кәлгәнмусән? Даналиқ сән биләнла чәклинәмду?
9 What knowest thou that we know not? [what] understandest thou which is not in us?
Сән билгәнләрни бизниң билмәйдиғанлиримиз барму? Сән чүшәнгәнни бизниң чүшәнмәйдиғинимиз барму?
10 Both the greyheaded and the aged are with us, older than thy father.
Ақсақаллар һәм қерилар бизниң тәрипимиздә туриду, Улар сениң атаңдинму яшта чоңдур.
11 Are the consolations of God too small for thee? and the word gently spoken to thee?
Тәңриниң тәсәллилири, Йәни саңа мулайимлиқ билән ейтқан мошу сөз сән үчүн азлиқ қиламду?
12 Why doth thy heart carry thee away? and why do thine eyes wink?
Немишкә көңүлниң кәйнигә кирип кетисән? Көзүңни немигә пақиритисән?
13 That thou turnest thy spirit against God, and lettest words go out of thy mouth?
Шундақ қилип сән роһуңни Тәңригә қарши турғуздуң, Еғизиңдин шундақ сөзләрниң чиқишиға йол қоюватисән!
14 What is man, that he should be pure? and he that is born of a woman, that he should be righteous?
Инсан немә еди? Өз-өзини паклалиғидәк? Анидин туғулған адәм балиси немә еди? Һәққаний болалиғидәк?
15 Behold, he putteth no trust in his holy ones, and the heavens are not pure in his sight:
Қара, [Худа] Өз муқәддәслиригиму ишәнмигән йәрдә, Асманларму униң нәзиридә пак болмиған йәрдә,
16 How much less the abominable and corrupt, — man, that drinketh unrighteousness like water!
Жиркинчлик болған, сесип кәткән, Қәбиһликни су ичкәндәк ичидиған инсан балиси зади қандақ болар?
17 I will shew thee, listen to me; and what I have seen I will declare;
Мән саңа көрситәй, маңа қулақ сал; Көзүм көргәнни баян қилмақчимән.
18 Which wise men have told from their fathers, and have not hidden;
Данишмәнләр ата-бовилиридин буларни аңлиған, Йошурмай буларни баян қилған: —
19 Unto whom alone the earth was given, and no stranger passed among them.
(Пәқәт шуларғила, [йәни ата-бовилириғила] йәр-зимин тапшурулған еди, Уларниң арисидин ят адәм өтүшкә петиналмайтти)
20 All his days the wicked man is tormented, and numbered years are allotted to the violent.
— Рәзил адәм барлиқ күнлиридә азаплиниду, Залим кишигә жиллар санақлиқла бекитилгәндур.
21 The sound of terrors is in his ears: in prosperity the destroyer cometh upon him.
Униң қулиқиға вәһимиләрниң авази кириду, Баяшатлиғида булаңчи униң устигә бесип чүшиду.
22 He believeth not that he shall return out of darkness, and he is singled out for the sword.
Қараңғулуқтин қутулушқа униң көзи йәтмәйду, У қилич билән чепилишқа сақланғандур.
23 He wandereth abroad for bread, — where may it be? He knoweth that the day of darkness is ready at his hand.
У аш издәп: «Зади нәдин тепилар?» дәп йолда тенәп жүриду, У зулмәт күниниң униңға йеқинлашқанлиғини билиду.
24 Distress and anguish make him afraid; they prevail against him, as a king ready for the battle.
Дәрд-әләм һәм азап униңға вәһимә қилиду, Һуҗумға тәйяр болған падишадәк униң үстидин ғәлибә қилиду.
25 For he hath stretched out his hand against God, and strengthened himself against the Almighty:
Чүнки у Тәңригә қарши қолини көтәргән, Һәммигә қадирға күч көрсәтмәкчи болған,
26 He runneth against him, with [outstretched] neck, with the thick bosses of his bucklers;
Шуңа у бойнини қаттиқ қилип, Көп қәвәтлик қалқанни көтирип униңға қарап етилиду.
27 For he hath covered his face with his fatness, and gathered fat upon [his] flanks.
Йүзини яғ басқан болсиму, Беқинлири сәмрәп кәткән болсиму,
28 And he dwelleth in desolate cities, in houses that no man inhabiteth, which are destined to become heaps.
У харабә шәһәрләрдә, Адәм қонғуси кәлмәйдиған, Кесәк дүвилири болушқа бекитилгән өйләрдә яшайду;
29 He shall not become rich, neither shall his substance continue, and their possessions shall not extend upon the earth.
У һеч бейимайду, Униң мал-мүлки болса үзүлүп қалиду, Униң тәәллуқатлири зимин үстидә кеңәймәйду.
30 He shall not depart out of darkness; the flame shall dry up his branches; and by the breath of his mouth shall he go away.
У қараңғулуқтин қечип қутулалмайду, Ялқун униң шахлирини көйдүрүп қурутиду, [Худаниң] бир нәпәси билән у [дуниядин] кетиду.
31 Let him not trust in vanity: he is deceived, for vanity shall be his recompense;
У сахтилиққа таянмисун! У алдинип кәткән, шуңа сахтилиқниң өзи униң инъами болиду;
32 It shall be complete before his day, and his branch shall not be green.
Униң күни техи тошмай турупла, Униң шехи техи көкирип болмайла, бу ишлар әмәлгә ашурулиду.
33 He shall shake off his unripe grapes as a vine, and shall cast his flower as an olive.
Үзүм тели силкинип, тоң үзүмләр чүшүрүветилгәндәк, Зәйтун дәриғиниң чечиги ечилипла төкүлүп кәткәндәк болиду.
34 For the family of the ungodly shall be barren, and fire shall consume the tents of bribery.
Чүнки ипласларниң җәмәти туғмас болиду, От пара йегәнләрниң чедирлирини көйдүриветиду.
35 They conceive mischief, and bring forth iniquity, and their belly prepareth deceit.
[Бирақ] улар [һәрдайим] яманлиқни ойлап, қәбиһлик туғдуриду, Көңлидә һаман һейлә-микир тәйярлайду.
