Job 14
1 Man, born of woman, is of few days, and full of trouble.
Ang tawo, nga natawo sa usa ka babaye, Hamubo ra sa panuigon, ug tugob sa kasamok.
2 He cometh forth like a flower, and is cut down; and he fleeth as a shadow, and continueth not.
Siya mobuswak sama sa usa ka bulak, ug pagaputlon: Siya nagadalagan usab ingon sa usa ka anino, ug dili magadayon.
3 Yet dost thou open thine eyes upon such a one, and bringest me into judgment with thee?
Nan magabuka ba ikaw sa mga mata sa pagsud-ong kaniya, Ug magadala kanako sa hukmanan uban kanimo?
4 Who can bring a clean [man] out of the unclean? Not one!
Kinsa ang makakuha ug usa ka butang nga mahinlo gikan sa mahugaw? walay mausa.
5 If his days are determined, if the number of his months is with thee, [and] thou hast appointed his bounds which he must not pass,
Sanglit ang iyang mga adlaw tinagalan, Ang gidaghanon sa iyang mga bulan anaa kanimo, Ug ikaw nagbutang ug mga utlanan kaniya nga dili niya malabang.
6 Look away from him; and let him rest, till he accomplish, as a hireling, his day.
Ayaw na siya pagsud-onga, aron siya makapahulay, Hangtud nga, ingon sa usa ka sulogoon, matapus niya ang adlaw.
7 For there is hope for a tree: if it be cut down, it will sprout again, and its tender branch will not cease;
Kay adunay kalauman sa usa ka kahoy, Kong kana pagaputlon aron nga manalingsing pag-usab, Ug nga ang diyutayng sanga niana dili mohunong.
8 Though its root grow old in the earth, and its stock die in the ground,
Bisan pa magakagulang ang gamot niana diha sa yuta, Ug ang tuud niana madunot sa yuta;
9 Yet through the scent of water it will bud, and put forth boughs like a young plant.
Apan tungod sa baho sa tubig kana mangudlot, Ug mananga ingon sa usa ka tanum.
10 But a man dieth, and is prostrate; yea, man expireth, and where is he?
Apan ang tawo mamatay, ug igalubong: Oo, ang gininhawa sa tawo mabugto, ug hain na man siya?
11 The waters recede from the lake, and the river wasteth and drieth up:
Ingon nga ang katubigan maitus sa dagat, Ug ang suba magakakunhod ug momala;
12 So man lieth down, and riseth not again; till the heavens be no more, they do not awake, nor are raised out of their sleep.
Mao usab ang tawo mamatay ug dili na mobalik: Hangtud nga mawala ang kalangitan, sila dili na manghigmata, Dili usab sila mapukaw sa ilang pagkatulog.
13 Oh that thou wouldest hide me in Sheol, that thou wouldest keep me secret until thine anger be past, that thou wouldest appoint me a set time, and remember me, — (Sheol h7585)
Oh nga sa Sheol unta tagoan mo ako, Nga imo unta akong ibutang sa tago, hangtud nga mahupay ang imong kaligutgut, Nga imo unta akong tagalan ug panahon, ug mahinumdum ka kanako! (Sheol h7585)
14 (If a man die, shall he live [again]?) all the days of my time of toil would I wait, till my change should come:
Kong ang tawo mamatay, mabuhi ba siya pag-usab? Paabuton unta nako ang tanang adlaw sa akong pagpakigbisog, Hangtud ang akong pagkabalhin modangat.
15 Thou wouldest call, and I would answer thee; thou wouldest have a desire after the work of thy hands.
Ikaw motawag unta, ug kanimo ako motubag: Ikaw mokinahanglan sa buhat sa imong mga kamot.
16 For now thou numberest my steps: dost thou not watch over my sin?
Apan karon imong ginaihap ang akong mga lakang? Dili ba ikaw magtimaan sa akong sala?
17 My transgression is sealed up in a bag, and thou heapest up mine iniquity.
Ang akong kalapasan gibaliktosan sulod sa usa ka puntil, Ug imong gitak-uman ang akong kadautan.
18 And indeed a mountain falling cometh to nought, and the rock is removed out of its place;
Apan ang bukid nga nagakatumpag, mawagtang: Ug ang bato mahasalikway gikan sa iyang nahamutangan;
19 The waters wear the stones, the floods thereof wash away the dust of the earth; and thou destroyest the hope of man.
Ang katubigan magahilis sa mga bato; Ang mga pag-awas niana magabugwas sa abug sa yuta: Maingon man niana ginalaglag mo ang paglaum sa tawo.
20 Thou prevailest for ever against him, and he passeth away; thou changest his countenance, and dismissest him.
Ikaw sa walay katapusan makadaug kaniya, ug siya molabay: Ikaw magausab sa iyang nawong, ug kaniya magapalakaw.
21 His sons come to honour, and he knoweth it not; and they are brought low, and he perceiveth it not.
Ang iyang mga anak mahimong dungganon, ug siya dili mahibalo niana; Ug sila ginahimong ubos apan siya dili makatimaan niana kanila.
22 But his flesh hath pain for himself alone, and his soul mourneth for himself.
Apan kaniya may kasakit ang iyang unod, Ug sa sulod niya nagabangotan ang iyang kalag.
