Job 14
1 Man, born of woman, is of few days, and full of trouble.
Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
2 He cometh forth like a flower, and is cut down; and he fleeth as a shadow, and continueth not.
Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
3 Yet dost thou open thine eyes upon such a one, and bringest me into judgment with thee?
Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
4 Who can bring a clean [man] out of the unclean? Not one!
Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
5 If his days are determined, if the number of his months is with thee, [and] thou hast appointed his bounds which he must not pass,
İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
6 Look away from him; and let him rest, till he accomplish, as a hireling, his day.
Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
7 For there is hope for a tree: if it be cut down, it will sprout again, and its tender branch will not cease;
Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
8 Though its root grow old in the earth, and its stock die in the ground,
Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
9 Yet through the scent of water it will bud, and put forth boughs like a young plant.
Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
10 But a man dieth, and is prostrate; yea, man expireth, and where is he?
Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
11 The waters recede from the lake, and the river wasteth and drieth up:
Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
12 So man lieth down, and riseth not again; till the heavens be no more, they do not awake, nor are raised out of their sleep.
İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
13 Oh that thou wouldest hide me in Sheol, that thou wouldest keep me secret until thine anger be past, that thou wouldest appoint me a set time, and remember me, — (Sheol h7585)
Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
14 (If a man die, shall he live [again]?) all the days of my time of toil would I wait, till my change should come:
İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
15 Thou wouldest call, and I would answer thee; thou wouldest have a desire after the work of thy hands.
Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
16 For now thou numberest my steps: dost thou not watch over my sin?
O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
17 My transgression is sealed up in a bag, and thou heapest up mine iniquity.
Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
18 And indeed a mountain falling cometh to nought, and the rock is removed out of its place;
Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
19 The waters wear the stones, the floods thereof wash away the dust of the earth; and thou destroyest the hope of man.
Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
20 Thou prevailest for ever against him, and he passeth away; thou changest his countenance, and dismissest him.
Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
21 His sons come to honour, and he knoweth it not; and they are brought low, and he perceiveth it not.
Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
22 But his flesh hath pain for himself alone, and his soul mourneth for himself.
Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
