Job 10
1 My soul is weary of my life: I will give free course to my complaint; I will speak in the bitterness of my soul.
Tęskni sobie dusza moja w żywocie moim; rozpuszczę przeciw sobie narzekanie moje, a będę mówił w gorzkości duszy mojej.
2 I will say unto God, Do not condemn me; shew me wherefore thou strivest with me.
Rzekę Bogu: Nie potępiajże mię; raczej mi oznajmij, czemu spór ze mną wiedziesz?
3 Doth it please thee to oppress, that thou shouldest despise the work of thy hands, and shine upon the counsel of the wicked?
Cóż masz za pożytek, że mię uciskasz? a iż odrzucasz sprawę rąk twoich? a radę niepobożnych oświecasz?
4 Hast thou eyes of flesh? or seest thou as man seeth?
Azaż ty masz oczy cielesne? Albo jako człowiek widzi, ty widzisz?
5 Are thy days as the days of a mortal? are thy years as a man's days,
Dni twoje, zaż są jako dni człowiecze? a lata twoje jako lata ludzkie?
6 That thou searchest after mine iniquity, and inquirest into my sin;
Iż się wywiadujesz nieprawości mojej, a o grzechu moim badasz się?
7 Since thou knowest that I am not wicked, and that there is none that delivereth out of thy hand?
Ty wiesz, żem niepobożnie nie poczynał; wszakże nie jest, ktoby mię miał wyrwać z rąk twoich.
8 Thy hands have bound me together and made me as one, round about; yet dost thou swallow me up!
Ręce twoje wykształtowały mię, i uczyniły mię; a przecię mię zewsząd gubisz.
9 Remember, I beseech thee, that thou hast made me as clay, and wilt bring me into dust again.
Pomnij proszę, żeś mię jako glinę ulepił, a w proch mię zaś obrócisz.
10 Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?
Izali jako mleko nie zlałeś mię, a jako ser nie utworzyłeś mię?
11 Thou hast clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews;
Skórą i ciałem przyoblokłeś mię, a kościami i żyłami pospinałeś mię.
12 Thou hast granted me life and favour, and thy care hath preserved my spirit;
Żywotem i miłosierdziem darowałeś mię, a opatrzność twoja strzegła ducha mego.
13 And these things didst thou hide in thy heart; I know that this was with thee.
A chociażeś to skrył w sercu twojem, wiem jednak, że to jest z woli twojej.
14 If I sinned, thou wouldest mark me, and thou wouldest not acquit me of mine iniquity.
Jeźli zgrzeszę, wnet tego postrzeżesz, a dla nieprawości mojej nie przepuścisz mi.
15 If I were wicked, woe unto me! and righteous, I will not lift up my head, being [so] full of shame, and beholding mine affliction; —
Jeźlim bezbożny, biada mi! a choćbym też był sprawiedliwym, nie podniosę głowy mojej, będąc nasycony pohańbieniem, i widząc utrapienie moje,
16 And it increaseth: thou huntest me as a fierce lion; and ever again thou shewest thy marvellous power upon me.
Którego przybywa; bo jako lew srogi gonisz mię, a coraz dziwniej się przeciwko mnie stawiasz.
17 Thou renewest thy witnesses before me and increasest thy displeasure against me; successions [of evil] and a time of toil are with me.
Odnawiasz świadków twoich przeciwko mnie, a rozmnażasz rozgniewanie twoje na mię; wojska jedne po drugich są przeciwko mnie.
18 And wherefore didst thou bring me forth out of the womb? I had expired, and no eye had seen me.
Przeczżeś mię z żywota wywiódł? Ach, bym był umarł, żeby mię było oko nie widziało!
19 I should be as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.
Obym był, jakoby mię nie było! oby mię było zaraz z żywota do grobu zaniesiono!
20 Are not my days few? cease then and let me alone, that I may revive a little,
Izaż nie trocha dni moich? Przetoż przestań, a zaniechaj mię, abym się troszeczkę posilił,
21 Before I go, and never to return, — to the land of darkness and the shadow of death;
Pierwej niż odejdę tam, skąd się nie wrócę, do ziemi ciemności, i do cienia śmierci;
22 A land of gloom, as darkness itself; of the shadow of death, without any order, where the light is as thick darkness.
Do ziemi ciemnej, jako chmura, i do cienia śmierci, gdzie niemasz przemiany, jedno sama gęsta ciemność.
